Τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Τίποτα. Εκτός απ’την αγάπη Του, όλα τ’άλλα είναι μια συνεχόμενη εναλλαγή. Δες τη φύση, πώς όλα εναλλάσσονται. Τα φύλλα των δέντρων πώς ανθίζουν την άνοιξη και πώς το φθινόπωρο πέφτουν. Πώς τα βουνά είναι καταπράσινα το καλοκαίρι και ντυμένα με λευκό πέπλο το χειμώνα.
Κι η ζωή μας είναι κάπως έτσι. Μια γελάμε, μια κλαίμε. Τη μια ελπίζουμε πως όλα θα πάνε καλά, την άλλη κλυδωνιζόμαστε απ’της απελπισίας τα κύματα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε βασιλιάδες κι άλλες που, σαν φυγάδες κυνηγημένοι, τρέχουμε να ξεφύγουμε απ’τη μοναξιά.
Ίσως, όλες αυτές οι εναλλαγές, οι σοφές εναλλαγές, έχουν μεγάλο νόημα. Έχουμε συνηθίσει να τρέχουμε κάθε μέρα: με τις δουλειές μας, με τα παιδιά, τις υποχρεώσεις μας ο καθένας. Μα το βράδυ έρχεται. Και μαζί του η κατάπαυση. Η ησυχία.
Νιώθω πως τότε, μαζί με την ησυχία, μπορείς να βάλεις σε μια τάξη όλη αυτή την κίνηση της μέρας: τις σκέψεις, τα γεγονότα, τους λογισμούς, τις ανησυχίες. Μπορείς ν’αφήσεις την καρδιά να ψελλίσει καρδιακές ευχές προς τον Πλάστη της. Να γεμίσει το δωμάτιο προσευχή. Τότε μπορεί η καρδιά να δει πιο καθαρά την αλήθεια. Όπως τα νερά μιας λίμνης που, όταν είναι ήρεμα, μπορεί κανείς να δει τον βυθό.
Ψάξε για την ηρεμία. Αναζήτησε την εσωτερική ησυχία, τη βαθιά γαλήνη που μόνο η αγάπη του Θεού μπορεί να προσφέρει. Αυτή είναι κι ο πιο ασφαλής πυξίδα για να μη χάνεις το δρόμο σου.
