Ήταν κάποτε μία γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων. Έτσι ετοίμασε μία μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα, που γνώριζε για την άφιξή της, την πλησίασε και της είπε:
-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιό σας πριν το ετοιμάσουμε.
-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.
-Μα έχετε επιλογή σε 3 είδη, αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε ποιό από όλα σας αρέσει πιο πολύ.
-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανέλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.
-Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.
-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει, απάντησε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.
Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα από τα τρία δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρωτάει ξανά με κάποιο δισταγμό.
-Είστε σίγουρα εντάξει; Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;
-Μα φυσικά. Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. Είναι θέμα απόφασις ότι θα το αγαπώ, χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. Σάμπως μία γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της , όσο άσχημο Και αν είναι, δεν θα το αγαπάει;. Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.Ας μην γελιόμαστε, τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας. Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου, τρόπου σκέψης.
Ο νους που αποφασίζει-και πρέπει να αποφασίζει- να ευτυχήσει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παραπόνου, της μιζέριας και της εγκατάλειψης. Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα. Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές, είναι η μεγάλη δίδυμη αδελφή της ευτυχίας.
Από το έντυπο “Φίλοι των φυλακισμένων “ΟΝΗΣΙΜΟΣ”.
