Ἁγίου Ἰακώβου Εὐβοίας
Ἡ μητέρα μου μὲ ἔμαθε νηστεία παιδιόθεν. Δὲν κάνω τὸν ὑποκριτὴ ὅτι, παιδιά μου, νηστεύω, ἀλλὰ αὐτὸ μὲ ἐδίδαξαν οἱ γονεῖς μου καὶ μέχρι σήμερα αὐτὰ τηρῶ, τέκνα μου. Δὲν μὲ ἔβλαψε ποτὲ ἡ νηστεία καὶ ἂς ἔχω ἀσθένειες ἐπάνω μου… Μὴν ἀκοῦτε, ποὺ λένε δὲν εἶναι ἡ νηστεία τίποτε κι ὅτι τὰ λένε οἱ καλόγεροι. Δὲν τὰ λένε οἱ καλόγεροι, παιδιά μου, μὲ συγχωρεῖτε, τὰ λέει ὁ Θεός.
Ἡ πρώτη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἦταν νηστεία, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς μας ἐνήστευσε. …Καὶ τὰ δαιμόνια καὶ οἱ ἀρρώστιες καὶ ὅλα τὰ πάθη μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ ἀποβάλλονται».
«Καμμιὰ προσευχὴ παιδιά μου δὲν πάει χαμένη. Κι ἐμένα αὐτὴ ἡ προσευχὴ μὲ κράτησε τόσα χρόνια. Πάντα ἡ προσευχὴ στηρίζει. Νὰ μὴ δειλιάζουμε, νὰ μὴ φοβόμαστε. Εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν. Πολλοὶ οἱ πειρασμοί, πολλὲς οἱ παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ στὸ Μοναστήρι καὶ ἔξω στὸν κόσμο. Ἀλλὰ ὅλα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν… χάρη τοῦ Θεοῦ διαλύονται».
«Ὅταν ὁ Ἱερεὺς βγάζη μερίδες καὶ μνημονεύει τὰ ὀνόματα τῶν πιστῶν στὴν Ἱερὰ Πρόθεση κατεβαίνει Ἄγγελος Κυρίου καὶ παίρνει τὴν μνημόνευση αὐτὴ καὶ τὴν πηγαίνει καὶ τὴν ἐναποθέτει στὸν Θρόνο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὡς προσευχὴ γι’ αὐτούς, ποὺ μνημονεύθηκαν. Σκεφτεῖτε λοιπὸν τί ἀξία ἔχει νὰ σᾶς μνημονεύουν στὴν Ἁγία Πρόθεση».
«Ὄχι τὴν τηλεόραση μέσα στὸ σπίτι. Γιατί τὸ νὰ δῇς στὴν τηλεόραση κάτι, νὰ ἀκούσης ἕναν Ἱερέα, νὰ δῇς μιὰ τελετὴ πνευματικὴ δὲν εἶναι ἁμαρτία. Ἀλλὰ πολλὲς φορὲς ἔχει καὶ πράγματα ἀπρεπῆ, ὅπως μοῦ λέγουν πολλοὶ Χριστιανοί.
Αὐτὰ δὲν ἀνήκουν σὲ μᾶς. Καλύτερα νὰ πάρουμε καὶ ν’ ἀνοίξουμε τὴν Ἁγία γραφὴ νὰ διαβάσουμε, νὰ κάνουμε μιὰ Παράκληση στὴν Παναγία μας, νὰ κάνουμε πέντε μετάνοιες, νὰ ποῦμε πέντε ψαλμούς τοῦ Δαβίδ, παρὰ νὰ κοιτάζουμε τηλεόραση. Γι’ αυτό νὰ προσέχουμε τὰ παιδιά μας ἀπὸ τηλεοράσεις, ἀπὸ πράγματα ἀπρεπῆ καὶ ἄσχημα… Γιὰ τὶς εἰδήσεις ὑπάρχει τὸ ραδιόφωνον ἀπὸ ὅπου μποροῦν νὰ τὶς ἀκοῦν οἱ γονεῖς».
