Ο ιερεύς είναι ένας ζωντανός μάρτυς του τριαδικού Θεού ανάμεσα στο λαό του. Ιδιαίτερα κατά την τέλεση της θ. Λειτουργίας, όταν ο λαός του Θεού συνάγεται για να επιτελείσαι το κατ’ εξοχήν «έργον» του, την Λειτουργία.
Ο λειτουργός ιερεύς αρχίζει τη θεία Λειτουργία με την επιγραμματική διακήρυξη: «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος». Ολοκληρώνει και επισφραγίζει τις δεήσεις, τις ευχές, τους ύμνους πάντοτε με τριαδική δοξολογία: «Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι…». Με τη χαρακτηριστική κίνηση του χεριού, ευλογεί το λαό, καταδίδοντας έτσι την ιερή φλόγα της ευλογίας, που πήγασε απ’ την καρδιά του Θεού, πέρασε απ’ τα χέρια των Πατριαρχών, των Προφητών και των Αποστόλων και έφθασε μέχρι το δικό του χέρι: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων ημών».
Κι όταν τελειώνει η θεία Λειτουργία, ο ιερεύς πρέπει να γίνεται ο μάρτυς της παναγίας Τριάδος μέσα στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
