Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο αυτό εκπαιδευόμαστε πρώτα απ όλα απ τους γονείς μας και γενικά απ αυτό που ονομάζουμε κοινωνία (σχολεία,συγγενείς,φίλους,κτλ) στην λεγόμενη λογική του κόσμου.
Παίρνουμε ένα πακέτο τρόπου ζωής και νοοτροπίας το οποίο μας δίνουν και αν δεν το αποδεχτούμε , αν δεν γίνουμε ίδιοι με αυτούς που μας το δίνουν, τότε ξεκινούν τα προβλήματα.
Μας κοιτούν με μισό μάτι , μας απειλούν , από όταν είμαστε μικροί ακόμη , όταν λένε ένα παιδί πως είναι καλό αυτό που στην ουσία εννοούν είναι ότι είναι απόλυτα υπάκουο σε αυτούς. Υπάκουο στις ιδέες , υπάκουο στη συμπεριφορά.
Κατασκευάστηκε λοιπόν άλλος ένας δούλος μέσα στον κόσμο αυτό. Το παιδί τους κατ εικόνα και ομοίωση τους που αυτοί με την σειρά τους είναι κατ΄ εικόνα και ομοίωση με τους δικούς τους γονείς και πάει (κ)λέ(αι)γοντας.
“Έτσι είναι , Αυτό δεν γίνεται , Ξέχνα το , Όπως σου λέμε εμείς , Σοβαρέψου ,” και άλλες τέτοιες εκφράσεις αναμορφώνουν και οδηγούν το παιδί στο να αποκτήσει την τετράγωνη λογική του κόσμου αυτού και να αρχίσει σιγά σιγά να λαμβάνει την θέση του , να εκπαιδευτεί για να γίνει ένα καλό γρανάζι στη μηχανή του κόσμου αυτού, για να αντικαταστήσει κάποτε τους γονείς του που αποτελούν τα σκουριασμένα γρανάζια που σε λίγο θα αποχωρήσουν και θα δώσουν την σειρά τους στο νέο γρανάζι , το παιδί τους.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα για το σύστημα του κόσμου αυτού και αυτούς που το έστησαν.
Το πρόβλημα λέγεται ΨΥΧΗ.
Βλέπετε όπως ο Πλάτων έλεγε η Γνώση είναι ανάμνηση. Μπορούν να προσπαθήσουν να αναμορφώσουν μια ψυχή , έναν άνθρωπο , και να προσπαθήσουν να της μάθουν ότι το σύστημα του κόσμου αυτού θέλει , αλλά όλοι μέσα μας , βαθιά μέσα μας , στο είναι μας , την ψυχή μας , αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία της ύπαρξής μας , έχουμε την ανάμνηση του ότι δεν προερχόμαστε από εδώ αλλά από ένα μέρος απόλυτης γαλήνης , και ξεγνοιασιάς , και φωτός και ζωής που πολύ απλοϊκά ονομάζουμε “Παράδεισο”.
Απ όταν ερχόμαστε εδώ λοιπόν , υπάρχει ένας πόλεμος σε κάθε κίνηση μας , ο οποίος συμβαίνει μέσα μας σε ότι και να κάνουμε.Υπάρχει από την μία ένα σύνολο , ένας κόσμος , που μας παρουσιάζεται στο πιάτο και μας διατάζει να ακολουθήσουμε της εντολές του , για να
είμαστε ένα μέρος του , ένα μέρος του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ του κόσμου αυτού , και ακριβώς δίπλα βαδίζει αυτό που ονομάζουμε η ψυχή μας.
Η ψυχή μας έχει μια λαχτάρα να κοιτάει ψηλά , να ψάχνει , να αναζητά , να βρίσκει και να χαίρεται . Αυτή την ψυχούλα όμως το σύστημα του κόσμου αυτού το σωφρονιστικό ίδρυμα μέσα στο οποίο είμαστε , η φυλακή αυτή και οι ιδρυτές της που μας φυλάκισαν εδώ , θέλουν να την αναμορφώσουν. Την ψυχή σου την δική μου , των φίλων σου , των γνωστών σου , των άγνωστων σου όλες τις ψυχές. Έτσι λοιπόν φτάνουν όλοι να αναγνωρίζουν πως πάνω απ όσα η ψυχή
λαχταρά , τις αναζητήσεις στο άγνωστο , υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που ορίζουν τα “σύνορα” της καθημερινότητας.
Έτσι σιγά σιγά η ικανότητα της ψυχής να μιλάει με την γλώσσα των ονείρων χάνεται, Οι αναζητήσεις παύουν , η αναμόρφωση στους περισσότερους δυστυχώς πετυχαίνει και ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Λίγες ψυχές , λίγοι άνθρωποι , καταφέρνουν να μείνουν παιδιά ως το τέλος , Να πετάξουν την αναμόρφωση και την εκπαίδευση που τους έδωσαν στα σκουπίδια και να ζήσουν ως ανυπότακτοι , ψυχές ελεύθερες.
Για να πει κανείς πως είναι Ελεύθερος δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις. Είναι απλό : “Ή είσαι μέσα, ή απέξω” Είναι η είσαι ΜΕΣΑ ή είσαι ΑΠΕΞΩ. Το απέξω είναι κάτι που δεν μπορεί πλέον να συλλάβει ο ανθρώπινος νους ενός “ΛΟΓΙΚΟΥ”.Το απ έξω δεν γίνεται αντιληπτό με την λογική αλλα με την ψυχή.Το απέξω είναι ένας δρόμος που γνωρίζουν πολύ ελάχιστοι που βρήκαν τον τρόπο Είναι ένα μικρό σύνολο από ελεύθερους αλεξιπτωτιστές της ζωής,που επέλεξαν να ακολουθήσουν την καρδιά τους,την ψυχή τους και όχι τον κόσμο αυτό.
Αρκεί να σταματήσει κάποιος για λίγα λεπτά. Και να ρωτήσει τον εαυτό του …
“Τι κάνω? Τι είναι αυτό που ζω” ?
Ποιος με διατάζει να υπομένω ότι υπομένω? Να υπακούω σε ότι υπακούω? Να κάνω καθημερινά αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα, να έχω αυτές τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις, να είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΖΩ ΕΤΣΙ?
Μόλις κανείς το σκεφτεί αυτό στην πραγματική του διάσταση παγώνει. Ανακαλύπτει ότι ζει για μασάει συνεχώς ένα πιάτο που ούτε έφτιαξε ούτε παρήγγειλε αντιθέτως με το που άνοιξε το μάτι βγαίνοντας απ την κοιλιά της μάνας του , του πασάρανε ένα βιβλίο οδηγιών και του είπαν
“Η Ζωή σου θα είναι ο τρόπος που θα ακολουθήσεις αυτές τις οδηγίες του έτοιμου βιβλίου”
Ενώ η ζωή θα έπρεπε να είναι να μπορεί αυτός , εσύ , εγώ , να γράψουμε το βιβλίο. ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Χρήμα, νόμοι, φόροι, κράτος, κυβερνήσεις που διατάζουν, πολίτες που υπακούουν, ιδιοκτησία, αγορές, τράπεζες, μισθοί, συντάξεις, ταμεία, ταυτότητες,ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, σχολεία, πτυχία, βιογραφικά σημειώματα, ΜΜΕ, αγαθά, ΑΝΑΓΚΕΣ, ΑΝΑΓΚΕΣ, ΑΝΑΓΚΕΣ, ΑΝΑΓΚΕΣ, αγώνας ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ, ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Σε άλλες εποχές είχε άλλα , κάθε εποχή είχε τα δικά της αλλά πάντα σε σκλάβωνε στο να είσαι ένα με τον κόσμο και να έχεις άγχος
Όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Γιατί? ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ. Γι΄ αυτό φοβόμαστε το λύκο. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ. Όλη μας η ζωή είναι μια ανάγκη να είμαστε μαζί όλοι ασφαλείς στο μαντρί.Για να μην μας φάει ο λύκος. Να είμαστε καλά θρεφτάρια για να μας φάει τελικά Ο ΧΑΣΑΠΗΣ.
Δεν είναι σημαντικά αυτά που μας φωνάζουν. ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Δεν είναι ανάγκες όλες αυτές , είναι ΔΟΛΩΜΑΤΑ.Δεν είναι ΖΩΗ αυτό που μας παρουσιάζουν είναι ΘΑΝΑΤΟΣ.
το πρόβλημα είναι πως ακόμα κι αν ξέρουμε, μένουμε. Μένουμε εδώ να ζούμε συνέχεια τη μέρα της μαρμότας Η περίφημη έξοδος που είναι? Εδώ ακριβώς μπροστά στη μούρη μας. Πέρα από το φράχτη , έξω απ την σπηλιά (του Πλάτωνα) Στο άγνωστο. Η έξοδος είναι να αρχίσουμε να ακολουθούμε αυτό που η ψυχή μας λέει. Με όποιο κόστος
Και αυτό που μας λέει η ψυχή μας είναι ότι εκτός από την ψεύτικη λογική του ψεύτικου αυτού κόσμου , υπάρχει και η λογική του Χριστού .
Η λογική του Χριστού , είναι εκείνη για την οποία τίποτε δεν είναι αδύνατο και απίθανο. Ο Χριστός μας δίνει έναν κόσμο στον οποίο όλα είναι πιθανά , και ονειρικά.Έναν κόσμο που υπάρχει πραγματική Ελεφθερία και ζωή και φως. Οι τυφλοί άνθρωποι δεν γίνονται καλά με την λογική του κόσμου αυτού κι όμως ο Χριστός τους θεράπευε. Πάνω στα νερά δεν περπατάει κανείς σύμφωνα με την λογική του κόσμου αυτού κι όμως Εκείνος το έκανε. Με 5 ψωμιά και 2 ψάρια δεν χορταίνουν 5 χιλιάδες άνθρωποι με το σκεπτικό της λογικής του κόσμου αυτού. Όταν κάποιος πεθαίνει δεν μπορεί να ξανάρθει πίσω με την λογική του κόσμου αυτού κι όμως ο Χριστός έδειξε πως όλα είναι πιθανά. Έδειξε ότι αυτό που μας δίνει είναι έναν κόσμο χωρίς όρια , χωρίς περιορισμούς , χωρίς πόνο , χωρίς άγχος .
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Σκεφτείτε. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να θέλουν να ξεφύγουν απ τον κόσμο αυτό και να σκέφτονται φανταστικούς κόσμους , ονειρικούς , γιατί άραγε ; Γιατί ρε μάγκες δεν καταγόμαστε
από αυτόν τον παλιόκοσμο αλλά το σπίτι μας βρίσκεται μακριά από εδώ που είμαστε τώρα , πίσω στον πραγματικό κόσμο του Τριαδικού Θεού Δημιουργού. Η Γνώση είναι ανάμνηση , όλοι έχουμε αναμνήσεις από κει , απ το “ονειρικό” εκείνο Τέλειο μέρος, εκεί είναι το σπίτι μας , εκεί μας καλεί ο Χριστός μας , ο Θεός μας να ξαναεπιστρέψουμε.
Για να το κάνουμε πρέπει να ζήσουμε αντίθετα απ ότι μάθαμε. Πρέπει ίσως να εναντιωθούμε σε άτομα που μάθαμε να αποκαλούμε “δικά μας” , σε φίλους σε συγγενείς , σε οικογένειες , Αφού όλοι αυτοί που απαρτίζουν μέρη του συστήματος θα εναντιωθούν για να το προστατέψουν χωρίς καν να το γνωρίζουν. Οι άνθρωποι αυτοί που δεν έχουν αφυπνιστεί και δεν ξέρουν ποιοι είναι και που βρίσκονται αποτελούν εχθρούς μας , τους αγαπάμε -εννοείτε- αλλά μέχρι να αφυπνιστούν αποτελούν εχθρούς μας και ταυτόχρονα φύλακες του συστήματος αφού αυτοί θα μπουν μπροστά μας να εμποδίσουν στην κυριολεξία καθώς η ψυχή μας θα θέλει να ακολουθήσει τον Χριστό.
Το ίδιο είπε ο Χριστός : (Ματθ. 12, 30) «ο μη ών μετ’ εμού κατ’ εμού εστι,
και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει» , Αυτός λεει που δεν είναι μαζί μου είναι εναντίων μου.
Τότε λοιπόν όταν βρεθούμε μπροστά σε ένα τέτοιο άτομο ή καλύτερα όταν κάποιος υπερασπιστής του συστήματος θα βρεθεί μπροστά μας να μας σταματήσει , θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ του Χριστού και τα λόγια όποιου άλλου που θα μάχεται στο πλευρό των δαιμόνων,των δεσμοφυλάκων της φυλακής αυτής μέσα στην οποία ζούμε , τη στιγμή εκείνη.
ο Χριστός είπε ( Κατα Ματθαίον κεφ.10, στ 34-37)
Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθα να φέρω ειρήνη επι της γής , δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλα μάχαιραν
Ήλθα να χωρίσω το γιό απο τον πατέρα του και την κόρη απ την μάνα της και την νύμφη κατα της πεθεράς της και οι εχθροί του (κάθε) ανθρώπου θα είναι οι οικίοι του
Αυτός που αγαπά πατέρα η μάνα πάνω απο μένα δεν μου είναι άξιος , και αυτός που αγαπά υιό η κόρη πάνω απο μένα δεν μου είναι άξιος.
Ξεκάθαρο , και ο Χριστός ήρθε να χωρίσει τα παιδιά απ τους γονείς διότι οι γονείς είναι οι πρώτοι που τα κάνουν ένα με τον ψεύτικο αυτό κόσμο.
Μας είπε λοιπόν ο Χριστός, πάω να σας ετοιμάσω το μέρος (στον πραγματικό κόσμο) και θα έρθω να σας πάρω μαζί μου, ώστε να είστε εκεί που είμαι και εγώ. Αυτό θα γίνει στην λεγόμενη Δευτέρα Παρουσία, που όσοι κριθούν άξιοι θα γυρίσουν στον πραγματικό κόσμο , ενώ οι άλλοι με την ελεύθερη επιλογή τους θα έχουν αρνηθεί τον Χριστό και θα περάσουν στην επόμενη σκοτεινή πιο επικίνδυνη φυλακή του Διαβόλου.
Τις οδηγίες για να βρούμε την Πύλη της Ζωής, που οδηγεί έξω από το Μάτριξ-κολλαστήριο του Διαβόλου στο οποίο ζούμε και πίσω στον πραγματικό κόσμο, όπου ανήκουμε, τις έχουμε. Είναι κάθε λόγος του Χριστού. Ας γυρίσουμε εκεί που ανήκουμε , πίσω στην πραγματική μας φωτεινή πατρίδα μέσα στην πανδαισία Ζωής, Φωτός και Αγάπης του Δημιουργού Θεού μας.
