ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο…

ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο…
ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.
Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας.
Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει.
Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.
Βέβαια, η δύναμη των δαιμόνων δεν είναι ανεξέλεγκτη και η δραστηριότητα τους δεν είναι απεριόριστη. Μας πολεμούν μόνο αν τους το επιτρέψει ο Θεός -και όσο τους το επιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα από τα όρια της αντοχής μας (Α’ Κορ. 10:13)- , για να δοκιμαστούν η προαίρεσή μας, η πίστη μας και η αγάπη μας σ’ Εκείνον, ή αν τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με την αμέλειά μας, τη ραθυμία μας, την απροσεξία μας και, προπάντων, την υπερηφάνειά μας.
Τα πονηρά πνεύματα μας πολεμούν με πολλούς τρόπους. Με ποιούς;
Πρώτον, με τους εμπαθείς λογισμούς, με τους οποίους αιχμαλωτίζουν το νου, τον σκοτίζουν και τον πειθαναγκάζουν να συναινέσει στην αμαρτία.
Δεύτερον, με τα πάθη, που υπάρχουν μέσα μας, από τα οποία παίρνουν τις αφορμές για να υποκινήσουν τους εμπαθείς λογισμούς.
Τρίτον, με τις σωματικές αισθήσεις -την ακοή, την αφή, τη γεύση, την όσφρηση και, προπάντων, την όραση- μέσ’ από τις οποίες, σαν από πόρτες, περνούν στη ψυχή ποικίλα εξωτερικά ερεθίσματα, που ξεσηκώνουν τα πάθη μας και μας σπρώχνουν στην αμαρτία.
Τέταρτον, με άλλους ανθρώπους, τους οποίους βάζουν είτε να μας κατατρέχουν και να μας αδικούν είτε να μας παρασύρουν στην αμαρτία.
Πέμπτον, με θλίψεις, βάσανα και αρρώστιες.
Μας πολεμούν και με άλλους τρόπους τα πονηρά πνεύματα, αλλά οι κυριότεροι είναι αυτοί οι πέντε.
Όπως κι αν μας πολεμούν, πάντως, καθόλου δεν μπορούν να μας βλάψουν, εφόσον με τα θεία Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος έχουμε λάβει τη χάρη και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, εφόσον έχουμε βαθιά πίστη στο Θεό και εφόσον αγωνιζόμαστε για την τήρηση των εντολών Του με σταθερότητα και ανδρεία, με ταπεινοφροσύνη και υπομονή, μεπροσευχή και νηστεία, με τακτική Εξομολόγηση και συχνή θεία Κοινωνία.
(Γέροντος Ευστρατίου Γκολοβάνσκι,
“Απαντήσεις σε ερωτήματα Χριστιανών”, Ι.Μ. Παρακλήτου)
Ὁ ἅγιος Ἰλαρίων ὁ Μέγας ὑπῆρξε ἕνας σπουδαῖος ἀσκητής. Ἔζησε στήν Παλαιστίνη, τόν 4ο μ.Χ. αἰώνα. Ἀνάμεσα στά θαύματα πού διαβάζουμε στόν βίο του εἶναι καί τό ἑξῆς.
Καί ξαφνικά, ἡ νέα ἄρχισε νά φωνάζει τόν νέο -μέ τό ὄνομά του- καί νά λέει ὅτι τόν θέλει! Οἱ συγγενεῖς ἔβλεπαν ὅτι κάτι δαιμονικό συνέβαινε. Ἀλλά, δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν τό γιατί.
Πῆραν λοιπόν τήν νέα καί τήν ἔφεραν στόν ἅγιο Ἰλαρίωνα.
Μόλις ἡ νεαρή ἀντίκρυσε τόν ἅγιο, ὁ δαίμονας ἄρχισε νά φωνάζει, μέ τό στόμα τῆς κοπέλλας:
– Δέν φταίω ἐγώ σέ τίποτε. Ἀπό τήν Αἴγυπτο μέ ἔστειλαν ἐδῶ. Καί τώρα μέ ἔχουν δεμένο μέ ἕνα σχοινάκι στό κατώφλι, καί δέν μπορῶ νά φύγω(!)
Ὁ ὅσιος χαμογέλασε καί τοῦ λέγει εἰρωνικά:
-Πράγματι μεγάλος καί δυνατός εἶσαι, ἀφοῦ σέ ἔχουν δεμένο μέ λεπτό σχοινί καί δέν μπορεῖς νά γλυτώσεις! Ἀλλά πές μου, γιατί δέν κυρίευσες τόν νεαρό πού σέ ἔστειλε, ἀλλά ἦρθες σ᾿ αὐτήν τήν ἁγνή κοπέλλα;
Ὁ δαίμονας ἀπάντησε:
-Δέν ἔχω κανένα λόγο νά εἰσέλθω σ᾿ ἐκεῖνον, ἀφοῦ ἔχει μέσα του τόν δαίμονα τῆς πορνείας. Γιατί αὐτός ὁ δαίμονας εἶναι χειρότερος ἀπό μένα (!)
Τότε ὁ ὅσιος εὐλόγησε τήν κοπέλλα καί ἀμέσως λυτρώθηκε ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου. Τῆς εἶπε ὅμως:
-Πρόσεχε στό ἑξῆς ἀπό κάθε ἁμαρτία. Γιατί, ἄν τό δαιμόνιο δέν εὕρισκε κάποια -μικρή ἴσως- ἀφορμή, δέν θά σέ κυρίευε. Οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμμία ἐξουσία ἐναντίον μας, ἄν ἐμεῖς, προηγουμένως, δέν τούς δώσουμε ἀφορμές (Μ. Συναξαριστής, 21 Ὀκτωβρίου).
“…και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου…”(Λουκ. 21,18)————————————Ο Κύριος μας λέγει την αλήθεια. Μια αλήθεια που πονά. Ποια είναι η αλήθεια αυτή; Η αλήθεια ότι πολλοί θα είναι αυτοί που όχι απλά θα μας κάνουν πέρα από…
Με ρωτούν: Γιατί πέθανε το παιδί μου; Γιατί βρίσκομαι στο κρεβάτι με πόνους; Γιατί έχω αποτυχημένο γάμο; Γιατί έμεινα χωρίς εργασία; Γιατί τόσες συνεχής δοκιμασίες σε μένα; Γιατί…Γιατί…Γιατί…. Και βέβαια η σιωπή είναι…
Η παρουσία του σκοτεινού πνεύματος μέσα στον άνθρωπο εκδηλώνεται με το σκοτάδι του νου, την ταραχή, τη θλίψη και τη βεβαρημένη καρδία. Πιο πολύ όμως η παρουσία του γίνεται φανερή στην καρδιά, την οποία αυτός πιέζει και σφίγγει με…
O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως. «Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον…
«Μὴ φροντίσεις μὲ ἀγωνία για τὰ δικὰ σου θέματα, ἀλλὰ ἄφησε τα στό Θεό. Γιατί, ἂν φροντίσεις ἐσύ, φροντίζεις σὰν ἄνθρωπος· ἂν ὅμως προνοήσει ὁ Θεός, προνοεῖ σὰν Θεός. Μὴ φροντίσεις γι’ αὐτά, ἀδιαφορώντας γιά τὰ σπουδαιότερα (γιά τά…
Πριν μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτά τα τρία στάδια ή επίπεδα, θα ήταν φρόνιμο να μελετήσουμε τρία απαραίτητα στοιχεία που προϋποτίθενται σε κάθε σημείο της πνευματικής Οδού. Πρώτο, προϋποτίθεται ότι ο ταξιδιώτης στην Οδό είναι μέλος της Εκκλησίας. Το ταξίδι…