Οι μεγάλες αξίες της ζωής έχουν δύο βασικές φυσικές πηγές. Η μία είναι η συνείδηση που ονομάζεται και έμφυτος ηθικός νόμος. Νόμος άγραφος και πανανθρώπινος. Λέει ο άγιος Παΐσιος, ότι· «η πρώτη αγία γραφή που έδωσε ο Θεός στους…
Σε μία εκκλησία της Ιερουσαλήμ είδα μία εικόνα των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι υπηρέτες των αρχιερέων κτυπούν με γροθιές στο πρόσωπο τον Κύριο, ενώ Αυτός κλίνει την κεφαλή Του, ωσάν να θέλει να προφυλαχθεί από…
Οταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη σύγχυση των λογισμών του και έλεγε στον Θεό: “Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ΄ αφήνουν οι λογισμοί μου. Τι να κάνω με τη θλίψη…
«Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο Σταυρός σου˙ του μεν καταγομένου εις Άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας. Χριστέ ο Θεός, δόξα Σοι» (Ύμνος Θ΄ ώρας Σαρακοστής). (Ανάμεσα σε δυο…
Ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ Χριστιανός, ὁ «ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας» δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ «γλεντήσει τὴ ζωὴ του» φαίνεται ὅτι δὲν ἔχει βάση, ἂν καὶ εἶναι διαδεδομένη ἡ ἀντίληψη αὐτή, τόσο σὲ ἐντὸς ὅσο καὶ ἐκτός της Ἐκκλησίας ἀνθρώπους, ὥστε…
Κάθε στιγμή είμαι οφειλέτης στον Κύριο, πνευματικά και σωματικά. Πνευματικά για τις αμαρτίες μου, σωματικά επειδή παίρνω χάρισμα όλες τις υλικές δωρεές του, όπως τροφή, ρούχα, αέρα, ζέστη, φως και γενικά όλα τα χρειαζούμενα της ζωής.Πώς τότε θα μπορούσα…
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ἱερομονάχου Φιλοθέου Γρηγοριάτου Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Ἁγίου Νικολάου Τρικάλων, Δ΄ Κατανυκτικός Ἑσπερινός -Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 «Ὑπομονῆς ἔχομεν χρείαν» (βλ. Ἑβρ. ι’, 36) Σεβασμιώτατε Δέσποτα, σεβαστοί μου Πατέρες,…
Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με την θέλησή σου για κακό σου, μη δειλιάσεις ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στο Θεό, μίλησε έτσι: «Βλέπε, Κύριέ…
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης Εάν ο νους δεν ησχολείτο με τα ορατά, αλλά γρηγορούσε συνεχώς και σκεπτότνα τον Θεόν, τότε δεν θα είχε νοήματα “εν χρήσει”, δεν εθα είχε πληρότητα νοημάτων, θα ήταν κενός, εκζητών μόνον Κύριον τον Θεόν.…