Πορεία ἀνοδική, πορεία σὲ δύσβατους δρόμους καὶ μὲ ποικίλους κινδύνους εἶναι ἡ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ. Ὅσο ἀνεβαίνει κανείς, βλέπει τὴ δυσκολία, τὸν κόπο τοῦ ἀγώνα ἀλλὰ καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ χαρὰ τῆς προσπάθειας. Ἀνάμεσα στοὺς…
Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας.…
π. Συμεών Κραγιόπουλος ~ Την ώρα που κανείς πάει να προσευχηθεί, εάν αρχίσει αμέσως την προσευχή, κάτι θα χωλαίνει, κάτι δεν θα πηγαίνει καλά. Ενώ, εάν σταθεί λίγο και κάνει μια σύντομη προετοιμασία, δηλαδή λίγο να συγκεντρωθεί, λίγο…
Όλοι αισθανόμαστε ότι φέρουμε τα ίχνη του παλαιού ανθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η φιλαυτία, δηλαδή η αρρωστημένη εγωκεντρική «αγάπη» του εαυτού μας. Η φιλαυτία δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε αληθινά και ανιδιοτελώς τον Θεό και τον άνθρωπο.…
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Ἀγώνας κατά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου Ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ ἐκ µέρους τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τήν ἁµαρτία, συµπίπτει µέ τόν πνευµατικό ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ κακοῦ. Ὁ πνευµατικός ἀγῶνας, ὁ ὁποῖος ἀποδεσµεύει…
Ο άγιος Νικόδημος, χρησιμοποιώντας την παραβολή του καλού ποιμένα, μιλάει για τον Ποιμένα Χριστό και για την αγάπη του προς τα πρόβατά του. Λέει συγκεκριμένα: «Πώς είναι δυνατό ο καλός Ποιμένας μας, ο οποίος έτρεχε τριάντα χρόνια ζητώντας το…
ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο…
ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.
Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας.
Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει.
Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.
Βέβαια, η δύναμη των δαιμόνων δεν είναι ανεξέλεγκτη και η δραστηριότητα τους δεν είναι απεριόριστη. Μας πολεμούν μόνο αν τους το επιτρέψει ο Θεός -και όσο τους το επιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα από τα όρια της αντοχής μας (Α’ Κορ. 10:13)- , για να δοκιμαστούν η προαίρεσή μας, η πίστη μας και η αγάπη μας σ’ Εκείνον, ή αν τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με την αμέλειά μας, τη ραθυμία μας, την απροσεξία μας και, προπάντων, την υπερηφάνειά μας.
Τα πονηρά πνεύματα μας πολεμούν με πολλούς τρόπους. Με ποιούς;
Πρώτον, με τους εμπαθείς λογισμούς, με τους οποίους αιχμαλωτίζουν το νου, τον σκοτίζουν και τον πειθαναγκάζουν να συναινέσει στην αμαρτία.
Δεύτερον, με τα πάθη, που υπάρχουν μέσα μας, από τα οποία παίρνουν τις αφορμές για να υποκινήσουν τους εμπαθείς λογισμούς.
Τρίτον, με τις σωματικές αισθήσεις -την ακοή, την αφή, τη γεύση, την όσφρηση και, προπάντων, την όραση- μέσ’ από τις οποίες, σαν από πόρτες, περνούν στη ψυχή ποικίλα εξωτερικά ερεθίσματα, που ξεσηκώνουν τα πάθη μας και μας σπρώχνουν στην αμαρτία.
Τέταρτον, με άλλους ανθρώπους, τους οποίους βάζουν είτε να μας κατατρέχουν και να μας αδικούν είτε να μας παρασύρουν στην αμαρτία.
Πέμπτον, με θλίψεις, βάσανα και αρρώστιες.
Μας πολεμούν και με άλλους τρόπους τα πονηρά πνεύματα, αλλά οι κυριότεροι είναι αυτοί οι πέντε.
Όπως κι αν μας πολεμούν, πάντως, καθόλου δεν μπορούν να μας βλάψουν, εφόσον με τα θεία Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος έχουμε λάβει τη χάρη και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, εφόσον έχουμε βαθιά πίστη στο Θεό και εφόσον αγωνιζόμαστε για την τήρηση των εντολών Του με σταθερότητα και ανδρεία, με ταπεινοφροσύνη και υπομονή, μεπροσευχή και νηστεία, με τακτική Εξομολόγηση και συχνή θεία Κοινωνία.
(Γέροντος Ευστρατίου Γκολοβάνσκι,
“Απαντήσεις σε ερωτήματα Χριστιανών”, Ι.Μ. Παρακλήτου)
Ὁ ἅγιος Ἰλαρίων ὁ Μέγας ὑπῆρξε ἕνας σπουδαῖος ἀσκητής. Ἔζησε στήν Παλαιστίνη, τόν 4ο μ.Χ. αἰώνα. Ἀνάμεσα στά θαύματα πού διαβάζουμε στόν βίο του εἶναι καί τό ἑξῆς.
Κάποιος διεφθαρμένος νέος ἐρωτεύθηκε μιά ἁγνή καί πολύ καλή κοπέλλα. Ἐπειδή, ὅμως, ἐκείνη δέν ἀνταποκρινόταν στίς ἐκδηλώσεις ἀγάπης, ὁ νεαρός κατέφυγε σέ μάγους τῆς Αἰγύπτου. Ἐκεῖνοι, τοῦ ἔδωσαν διάφορα «μαγικά» ἀντικείμενα κατά τήν συνήθεια τῶν μάγων. Ὁ νέος ἐπέστρεψε στήν Παλαιστίνη καί πῆγε καί τά ἔθαψε στό κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ τῆς νέας.
Καί ξαφνικά, ἡ νέα ἄρχισε νά φωνάζει τόν νέο -μέ τό ὄνομά του- καί νά λέει ὅτι τόν θέλει! Οἱ συγγενεῖς ἔβλεπαν ὅτι κάτι δαιμονικό συνέβαινε. Ἀλλά, δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν τό γιατί.
Πῆραν λοιπόν τήν νέα καί τήν ἔφεραν στόν ἅγιο Ἰλαρίωνα.
Μόλις ἡ νεαρή ἀντίκρυσε τόν ἅγιο, ὁ δαίμονας ἄρχισε νά φωνάζει, μέ τό στόμα τῆς κοπέλλας:
– Δέν φταίω ἐγώ σέ τίποτε. Ἀπό τήν Αἴγυπτο μέ ἔστειλαν ἐδῶ. Καί τώρα μέ ἔχουν δεμένο μέ ἕνα σχοινάκι στό κατώφλι, καί δέν μπορῶ νά φύγω(!)
Ὁ ὅσιος χαμογέλασε καί τοῦ λέγει εἰρωνικά:
-Πράγματι μεγάλος καί δυνατός εἶσαι, ἀφοῦ σέ ἔχουν δεμένο μέ λεπτό σχοινί καί δέν μπορεῖς νά γλυτώσεις! Ἀλλά πές μου, γιατί δέν κυρίευσες τόν νεαρό πού σέ ἔστειλε, ἀλλά ἦρθες σ᾿ αὐτήν τήν ἁγνή κοπέλλα;
Ὁ δαίμονας ἀπάντησε:
-Δέν ἔχω κανένα λόγο νά εἰσέλθω σ᾿ ἐκεῖνον, ἀφοῦ ἔχει μέσα του τόν δαίμονα τῆς πορνείας. Γιατί αὐτός ὁ δαίμονας εἶναι χειρότερος ἀπό μένα (!)
Τότε ὁ ὅσιος εὐλόγησε τήν κοπέλλα καί ἀμέσως λυτρώθηκε ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου. Τῆς εἶπε ὅμως:
-Πρόσεχε στό ἑξῆς ἀπό κάθε ἁμαρτία. Γιατί, ἄν τό δαιμόνιο δέν εὕρισκε κάποια -μικρή ἴσως- ἀφορμή, δέν θά σέ κυρίευε. Οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμμία ἐξουσία ἐναντίον μας, ἄν ἐμεῖς, προηγουμένως, δέν τούς δώσουμε ἀφορμές (Μ. Συναξαριστής, 21 Ὀκτωβρίου).