Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία
είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει
σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.
Για ασφαλισμένους και ανασφάλιστους.
Για πλούσιους και για άπορους.
Για επώνυμους και ανώνυμους
και περιθωριακούς ανθρώπους.
Ένα μεγάλο Νοσοκομείο
στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα
όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο και αν είναι.
Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος
και βγαίνεις υγιής,
όπως η αιμορροούσα.
Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος,
όπως ο Παύλος.
Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος,
όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία.
Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί,
όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.
Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει
και ανίστασαι τετραήμερος,
όπως ο Λάζαρος!
Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος.
Δεν υπάρχουν νεκροί.
Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων
όπου υπάρχει Ζωή
και περίσσεια Ζωής,
δηλαδή ο Χριστός!
[…]
Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία αιώνες τώρα,
δίνει τα ίδια πανίσχυρα φάρμακα:
τις εντολές του Χριστού!
Η Εκκλησία αιώνες τώρα, εκδίδει
το ίδιο ιατρικό ανακοινωθέν
που εξέδωσε η Παναγία στην Κανά:
«ό,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε».
Ό,τι μας λέει ο Χριστός, να το κάνουμε.
Άραγε, ό,τι μας λέει ο Χριστός, το κάνουμε;
Κι αν δεν το κάνουμε,
άραγε κλαίμε;
Πηγή: Μαρίας Μουρζά, Αντίδωρο, εκδ. “Άθως”
