Είναι η βλασφημία κατά της αλήθειας και της ζωής, που προέρχονται από το Αγιο Πνεύμα του Θεου. Ο άπιστος που μισεί και διώκει την αλήθεια του Θεού, βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος. Ο αυτόχειρας που μισεί και αφαιρεί τη ζωή του, βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος. Εφόσον το Αγιο Πνεύμα αποκαλείται και Πνεύμα της Αληθείας και της ζωής. Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη γράφεται ότι ο Χριστός τρεις φορές επικαλέσθηκε το Αγιο Πνεύμα με τη σημασία του Πνεύματος της Αληθείας: «Ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το Αγιον ο πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν…» (Ιωάν. 14,26) -«όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας…» (Ιωάν. 15,26)- «οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. 16,13). Εκείνος, λοιπόν,που αρνείται και χλευάζει το Αγιο Πνεύμα, αρνείται και χλευάζει τον Θεό που είναι το Πνεύμα της Αληθείας. Ρωτάς γιατί αυτό το αμάρτημα δεν συγχωρείται ενώ κάθε άλλο αμάρτημα συγχωρείται. Κοίταξε, στον Ζακχαίο συγχωρέθηκε το αμάρτημα της φιλαργυρίας, σε αμαρτωλές γυναίκες τα σαρκικά αμαρτήματα, του ληστή στο σταυρό οι ληστείες και σε πολλούς άλλους πολλά άλλα αμαρτήματα. Γιατί λοιπόν να μην συγχωρείται και η άρνηση, η απιστία, ο χλευασμός κατά του Αγίου Πνεύματος; Επειδή στα μεν πρώτα υπάρχει ντροπή και μετάνοια ενώ στο δεύτερο δεν υπάρχει. Στα μεν πρώτα, λοιπόν, ο άνθρωπος αν και αμαρτάνει διαθέτει ντροπή και φόβο που τον συνδέει με τον Θεό, ενώ στο δεύτερο η σχέση με τον Θεό διακόπτεται και ο ασεβής άνθρωπος ανεπίστρεπτα και εντελώς απομακρύνεται από τον Θεό. Στα μεν υπάρχει αδυναμία στο δε εμμονή. Στα μεν η ψυχή ταξιδεύει στο σκοτάδι και αποκαλεί το σκοτάδι φως. Στο δε συμβαίνει ο άνθρωπος να μην έχει την παραμικρή διάθεση να σωθεί και είναι γνωστό ότι ο Θεός δεν σώζει με τη βία.
Από τον Θεό υγεία και έλεος