Η εποχή μας είναι φοβερά αντιφατική. Από την μιά πλευρά θαυμάζει κανείς τα επιτεύγματα, τις κατακτήσεις, τον υπερανεπτυγμένο τεχνικό πολιτισμό, την καταπληκτική τεχνολογία.
Από την άλλη πλευρά σκυθρωπάζει κάθε σοβαρά σκεπτόμενος, βλέποντας τις καθημερινές εκδηλώσεις της βαρβαρότητος, του χαμηλού ήθους, της αμβλύνσεως του ηθικού αισθητηρίου, της υποβαθμίσεως των πνευματικών αξιών, της εγκληματικής ανεκτικότητος, την χαμηλή γενικά ποιοτική στάθμη μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μας.
΄Eχουμε άφθονα υπερανεπτυγμένα μυαλά με υποανεπτυγμένες καρδιές. Έχουμε πολιτισμένους επιφανειακά ανθρώπους, μα απολίτιστες εκδηλώσεις. ΄Eχουμε άφθονα παραδείγματα επιφανειακής εντιμότητος με ανεντιμότητα ζωής, επιφανειακής ευγένειας με βάρβαρες εκδηλώσεις, επιφανειακής αξιοπρέπειας με εσωτερική σήψη.
΄Eχει το ρεκόρ η εποχή μας της αντιφατικότητος, το ρεκόρ της κίβδηλης ανθρώπινης παρουσίας, το ρεκόρ της χαμηλής ηθικής στάθμης, το ρεκόρ της απανθρωπιάς με επικάλυμμα ανθρωπισμού, το ρεκόρ της θρασύτητος με το πρόσχημα της προασπίσεως της αλήθειας.
Πολλά ρεκόρ σημαδεύουν την πορεία της σύγχρονης κοινωνίας με αφθονότερα τα ρεκόρ του παραλόγου και τής αισχύνης του τρόπου ζωής πολλών.
Πού πάμε; Ποια ανθρώπινη κοινωνία οικοδομούμε; Τι τρόπο ζωής διαμορφώνουμε;
Οι άνθρωποι σπανίζουν. Σπανίζουν οι σωστοί άνθρωποι, οι όντως άνθρωποι, οι αυθεντικοί άνθρωποι. Σπανίζουν οι άνθρωποι που ζουν αντάξια της θείας καταγωγής των. Σπανίζουν οι βιώνοντες τον αληθή σκοπό της ζωής, οι ενσαρκώνοντες το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν.
΄Eγιναν οι άνθρωποι μόνο σώμα, μόνο μυαλό, μόνο στομάχι, μόνο ένστικτα, μόνον τσέπη.
Τέτοιους μάς θέλει ο Δημιουργός; Γι’ αυτό μάς προίκισε με έκτακτα χαρίσματα; Γι αυτό μάς δημιούργησε «βραχύ τι παρ’ αγγέλους»; Γι’ αυτό μας έφτιαξε αιώνιους, με ψυχή αθάνατη, με ελευθέρα βούληση, με δύναμη σκέψεως;
Είμεθα όντως ψυχοσωματικές οντότητες όταν ζούμε μόνο για τη γη; Είμεθα μικροί θεοί μέσα στη γη, όταν ζούμε υποδουλωμένοι στα πάθη της φθοράς; Είμεθα όντως πολιτισμένοι, όταν η ζωή μας αποπνέει δυσοσμία; Είμεθα πνευματικές προσωπικότητες, όταν ζούμε με φθηνή την σκέψη και φθηνά τα βιώματα; Είμεθα όντως άνθρωποι όταν κάνουμε την κοινωνία μας ζούγκλα θηρίων που αλληλοσπαράσσονται;
Τι απουσιάζει από τη ζωή; Γιατί το κατάντημα αυτό του πρίγκηπα της Δημιουργίας, ανθρώπου; Γιατί τόση φτώχεια πνευματική του πλούσια σε υλικά αγαθά σημερινού ανθρώπου;
Τα αίτια είναι πολλά. Μα μπορούν να συνοψιστούν σε μία φράση:
Απουσιάζει ο Θεός από την ζωή πολλών συνανθρώπων μας σήμερα. Απουσιάζει το οξυγόνο, γι’ αυτό οι πνεύμονες υποφέρουν. Απουσιάζει το νερό, γι’ αυτό υπάρχει δίψα. Απουσιάζει το φως, το μοναδικό φως τής αλήθειας του Ευαγγελίου, γι’ αυτό υπάρχει σκοτάδι. Απουσιάζει η αλήθεια του Χριστού, γι’ αυτό κυριαρχεί το ψέμα.
Οικοδομή χωρίς θεμέλια η σημερινή κοινωνία, γι’ αυτό τα γκρεμίσματα. Ζωή αυτονομημένη από το Θεό, γι’ αυτό ο διάχυτος πνευματικός θάνατος.
Και παρ’ όλο ότι ήλθε ο ίδιος ο Θεός στη γη, για να κάνει Θεό τον άνθρωπο και να τον εξανθρωπίσει, οι πολλοί άνθρωποι κάνουν το ίδιο σφάλμα, χρησιμοποιούν λανθασμένα την ελευθέρα θέληση. Οικοδομούν τον τρόπο της ζωής τους στον ανθρώπινο εγωισμό και στη λανθασμένη ανθρώπινη αυτάρκεια. Με αποτέλεσμα την παραμόρφωση του ανθρώπου και την κοινωνική τραγωδία της σημερινής θλιβερής πραγματικότητος.
Από την άλλη πλευρά σκυθρωπάζει κάθε σοβαρά σκεπτόμενος, βλέποντας τις καθημερινές εκδηλώσεις της βαρβαρότητος, του χαμηλού ήθους, της αμβλύνσεως του ηθικού αισθητηρίου, της υποβαθμίσεως των πνευματικών αξιών, της εγκληματικής ανεκτικότητος, την χαμηλή γενικά ποιοτική στάθμη μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μας.
΄Eχουμε άφθονα υπερανεπτυγμένα μυαλά με υποανεπτυγμένες καρδιές. Έχουμε πολιτισμένους επιφανειακά ανθρώπους, μα απολίτιστες εκδηλώσεις. ΄Eχουμε άφθονα παραδείγματα επιφανειακής εντιμότητος με ανεντιμότητα ζωής, επιφανειακής ευγένειας με βάρβαρες εκδηλώσεις, επιφανειακής αξιοπρέπειας με εσωτερική σήψη.
΄Eχει το ρεκόρ η εποχή μας της αντιφατικότητος, το ρεκόρ της κίβδηλης ανθρώπινης παρουσίας, το ρεκόρ της χαμηλής ηθικής στάθμης, το ρεκόρ της απανθρωπιάς με επικάλυμμα ανθρωπισμού, το ρεκόρ της θρασύτητος με το πρόσχημα της προασπίσεως της αλήθειας.
Πολλά ρεκόρ σημαδεύουν την πορεία της σύγχρονης κοινωνίας με αφθονότερα τα ρεκόρ του παραλόγου και τής αισχύνης του τρόπου ζωής πολλών.
Πού πάμε; Ποια ανθρώπινη κοινωνία οικοδομούμε; Τι τρόπο ζωής διαμορφώνουμε;
Οι άνθρωποι σπανίζουν. Σπανίζουν οι σωστοί άνθρωποι, οι όντως άνθρωποι, οι αυθεντικοί άνθρωποι. Σπανίζουν οι άνθρωποι που ζουν αντάξια της θείας καταγωγής των. Σπανίζουν οι βιώνοντες τον αληθή σκοπό της ζωής, οι ενσαρκώνοντες το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν.
΄Eγιναν οι άνθρωποι μόνο σώμα, μόνο μυαλό, μόνο στομάχι, μόνο ένστικτα, μόνον τσέπη.
Τέτοιους μάς θέλει ο Δημιουργός; Γι’ αυτό μάς προίκισε με έκτακτα χαρίσματα; Γι αυτό μάς δημιούργησε «βραχύ τι παρ’ αγγέλους»; Γι’ αυτό μας έφτιαξε αιώνιους, με ψυχή αθάνατη, με ελευθέρα βούληση, με δύναμη σκέψεως;
Είμεθα όντως ψυχοσωματικές οντότητες όταν ζούμε μόνο για τη γη; Είμεθα μικροί θεοί μέσα στη γη, όταν ζούμε υποδουλωμένοι στα πάθη της φθοράς; Είμεθα όντως πολιτισμένοι, όταν η ζωή μας αποπνέει δυσοσμία; Είμεθα πνευματικές προσωπικότητες, όταν ζούμε με φθηνή την σκέψη και φθηνά τα βιώματα; Είμεθα όντως άνθρωποι όταν κάνουμε την κοινωνία μας ζούγκλα θηρίων που αλληλοσπαράσσονται;
Τι απουσιάζει από τη ζωή; Γιατί το κατάντημα αυτό του πρίγκηπα της Δημιουργίας, ανθρώπου; Γιατί τόση φτώχεια πνευματική του πλούσια σε υλικά αγαθά σημερινού ανθρώπου;
Τα αίτια είναι πολλά. Μα μπορούν να συνοψιστούν σε μία φράση:
Απουσιάζει ο Θεός από την ζωή πολλών συνανθρώπων μας σήμερα. Απουσιάζει το οξυγόνο, γι’ αυτό οι πνεύμονες υποφέρουν. Απουσιάζει το νερό, γι’ αυτό υπάρχει δίψα. Απουσιάζει το φως, το μοναδικό φως τής αλήθειας του Ευαγγελίου, γι’ αυτό υπάρχει σκοτάδι. Απουσιάζει η αλήθεια του Χριστού, γι’ αυτό κυριαρχεί το ψέμα.
Οικοδομή χωρίς θεμέλια η σημερινή κοινωνία, γι’ αυτό τα γκρεμίσματα. Ζωή αυτονομημένη από το Θεό, γι’ αυτό ο διάχυτος πνευματικός θάνατος.
Και παρ’ όλο ότι ήλθε ο ίδιος ο Θεός στη γη, για να κάνει Θεό τον άνθρωπο και να τον εξανθρωπίσει, οι πολλοί άνθρωποι κάνουν το ίδιο σφάλμα, χρησιμοποιούν λανθασμένα την ελευθέρα θέληση. Οικοδομούν τον τρόπο της ζωής τους στον ανθρώπινο εγωισμό και στη λανθασμένη ανθρώπινη αυτάρκεια. Με αποτέλεσμα την παραμόρφωση του ανθρώπου και την κοινωνική τραγωδία της σημερινής θλιβερής πραγματικότητος.
πρώην Μητρ. Πειραιώς Καλλινίκου
