Σήμερα, η Αγία μας Εκκλησία, υπενθυμίζει σε όλους εμάς, ένα δυσάρεστο γεγονός.
Την έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Όχι, επειδή αμάρτησαν αλλά επειδή δεν μετανόησαν. Ο Θεός έδωσε τη δυνατότητα να μετανοήσουν οι Πρωτόπλαστοι, αλλά εκείνοι δεν ήθελαν. Ο Αδάμ έριξε την ευθύνη στην Εύα, και η Εύα στο φίδι.
Η πτώση αυτή ήταν η αιτία να έρθει ο Χριστός στον κόσμο για να σώσει το ανθρώπινο γένος «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Μάς δείχνει ποια οδό χρειάζεται να ακολουθήσουμε για να κερδίσουμε τη ζωή· και αυτή, δεν είναι άλλη, από την οδό της μετανοίας. Θα πρέπει, αρχικά, να συνειδητοποιήσουμε την πτώση μας στην αμαρτία και, στη συνέχεια, να καταφέρουμε την επιστροφή μας προς το Θεό – Πατέρα.
Αυτή είναι η Μ. Τεσσαρακοστή· η οδός προς την επιστροφή μας στο Θεό – Πατέρα και η προετοιμασία μας για το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, υπογραμμίζει σχετικά με την Μ. Τεσσαρακοστή: «Πόσοι όμως βλέπουν έτσι την Μ. Τεσσαρακοστή σήμερα; Για τους περισσοτέρους μας έχει ισοπεδωθεί κάθε διάθεση πνευματικής ανατάσεως. Και το χειρότερο είναι ότι δεν αρκείται ο κατ’ όνομα χριστιανισμός της εποχής μας στα έργα της ασωτίας του, αλλά έχει το θράσος ν’ απαιτεί να τα αναγνωρίσει και η Εκκλησία, ο Χριστός, να προσαρμοσθεί το Ευαγγέλιο στις διαθέσεις και τα μέτρα του…
Γι’ αυτό από τον αποπροσανατολισμένο χριστιανικά κόσμο ποιμένας θεωρείται όποιος θα παραδεχθεί, έστω και «φιλοσοφικά», τον Καρνάβαλο και την ασωτία του, και όχι όποιος ευαγγελικά θα υποδείξει τις ανυπολόγιστες ηθικές συνέπειες των ρωμαϊκών οργίων, που με το ένδυμα της ψυχαγωγίας επιζούν και στην εποχή μας»[1].
Η μετάνοια δεν είναι μία κατάσταση που γίνεται μέσα σε μία ημέρα ή σε κάποια περίοδο. Είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Προσπαθούμε να διώξουμε από πάνω μας κάθε κακή επιθυμία και κάθε πάθος. Είναι μία διαρκής προσπάθεια για να απαλλαγούμε από κάθε αμαρτία.
Όμως, ο Θεός μάς χάρισε ορισμένους τρόπους για να καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό τον αγώνα. Ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, ονομάζει αυτούς τους τρόπους ως «ὅπλα τοῦ φωτός»[2].
Ο μεν Απόστολος Παύλος, στην αποστολική του επιστολή, αναφέρει την απομάκρυνση των παθών, τα οποία στέκονται τροχοπέδη στην κοινωνία μας με το Θεό. Ο δε Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει την συγχώρεση των σφαλμάτων των αδελφών μας, τη νηστεία (τροφών και παθών) και την επικοινωνία μας με το Θεό.
Το απόγευμα αυτής της ημέρας, τελείται στους Ιερούς Ναούς, ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως. Καλούμαστε όλοι μας να συγχωρήσουμε τους αδερφούς μας για να εισέλθουμε και να ξεκινήσουμε τον αγώνα μας στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία· δι’ αὐτῆς γὰρ Μωϋσῆς, γέγονε τῷ Κτίστῃ συνόμιλος, καὶ φωνὴν ἀοράτως, ἐν ταῖς ἀκοαῖς ὑπεδέξατο· Κύριε, δι’ αὐτῆς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, προσκυνῆσαί σου τὰ Πάθη καὶ τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν, ὡς φιλάνθρωπος».
[1] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, «ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ – Κηρυγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα», ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
[2] Ρωμ. ιγ’ 13
Σωτήριος Θεολόγου
Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.
