Πόσες φορές δεν το ακούμε
Και πόσες δεν το συνειδητοποιούμε
Στην καθημερινή μας ζωή!
Είναι πικρή ή αλήθεια.
Όταν λέγεται, όταν φανερώνεται
Δεν εκπλήσσει μόνο τον άνθρωπο
Αλλά και τον πληγώνει και τον πικραίνει κάποτε.
“Αλήθεια, αλήθεια”, έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης
“Πικριά όπου είσαι ούτε οι τρανοί σε ζυγώνουν ούτε οι προκομένοι”.
Γι’ αυτό και πολλοί λένε
Μη φανερώνεις ποτέ στον άλλο την αλήθεια
Μη του την αποκαλύπτεις, γιατί θα τον κάμεις να πονέσει.
Μπορεί όμως μια τέτοια στάση να γίνει αφ’ ενός αποδεκτή
Και αφ’ έτερου να εκφράζει το ποιόν της αληθείας;
Μπορεί δηλαδή να συμβιβασθούμε με το ψέμα, που είναι ή άρνηση της αληθείας
Και να βρίσκουμε ανάπαυση ψυχής;
Κάτι τέτοιο θα ήταν επιπόλαιος και επικίνδυνος συμβιβασμός με την καταστροφή και τον θάνατο.
Γιατί, αν εξετάσουμε λίγο βαθύτερα τα πράγματα
Δεν είναι η αλήθεια αυτή καθ’ έαυτήν που μας ενοχλεί και μας ταράζει
Αλλά ο συμβιβασμός μας με το ψέμα.
Συμβαίνει δηλαδή αυτό που παθαίνει αυτός ο όποιος έχει καθήσει επί πολλές ώρες στο σκοτάδι
Και ξαφνικά βρίσκεται εκτεθειμένος στο φως.
Δεν είναι το φως αυτό που του δημιουργεί το πρόβλημα
Αλλά η επί πολύ χρόνο παραμονή του στο σκοτάδι.
Ή αυτό που παθαίνουμε όταν είμαστε άρρωστοι και εμπύρετοι:
Τότε και το πιο γευστικό και υγιεινό φαγητό μας φαίνεται άνοστο και αηδιαστικό.
Δεν είναι το φαγητό που είναι κακομαγειρεμένο
Αλλά ή αρρώστια μας που το εμφανίζει ως τέτοιο.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια.
Δεν φταίει αυτή για την όποια αντίδραση δημιουργεί
Αλλά το γεγονός ότι συνηθίσαμε το ψέμα.
Να γιατί αντιδρούμε και κάποιοι επαναστατούν και μάχονται κατά της αληθείας.
Να γιατί ερωτά με απορία ο απόστολος Παύλος τους Γαλατάς:
“Εχθρός υμών γέγονα άληθεύων ύμίν;” (δ’ 16).
Έχω γίνει λοιπόν ή εκλαμβάνομαι ως εχθρός σας μόνο και μόνο επειδή σάς λέω την αλήθεια;
Στις μέρες μας όλοι το βλέπουμε και όλοι το ζούμε:
Το πρόσωπο του Χριστού και η θεία του διδασκαλία
Όχι απλώς δεν συγκινεί και δεν ενθουσιάζει πολλούς από τούς σύγχρονους ανθρώπους
Αλλά τους διεγείρει εναντίον του.
Δεν είναι όμως αυτή τους η στάση αποτέλεσμα της προόδου τους
Αλλά εμφάνιση και αποκάλυψη της πλάνης και της ασθενείας τους.
Γιατί ο Χριστός είναι η αλήθεια που φωτίζει το σκότος τους.
Ο Χριστός είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει τα πάθη τους.
Ο Χριστός είναι η αλήθεια που δημοσιοποιεί την εσωτερική τους ακαταστασία.
Γιατί ο Χριστός, και μόνον Αυτός, είναι η όντως αλήθεια
Όπως ο Ίδιος το έφανέρωσε στον άνθρωπο.
“Εγώ είμι η αλήθεια” (Ίω. ιδ’ 6).
Και ο θειος του λόγος είναι αλήθεια.
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης γράφει χαρακτηριστικά εις τον “Βίον του Μωυσέως”:
“Ή γαρ διδασκαλία της αληθείας προς τας διαθέσεις των δεχόμενων τον λόγον συμμεταβάλλεται”
Δηλαδή, η διδασκαλία της αληθείας, ανάλογα με την εσωτερική διάθεση του ακροατού
Μεταβάλλει τα αισθήματα.
Η αλήθεια είναι πάντοτε φως.
Η αλήθεια ποτέ δεν είναι πικρή.
Αλλά ανάλογα με τη διάθεση και το ποιόν αυτού πού την ακούει
Φωτίζει και γλυκαίνει ή εναντιώνει τον άνθρωπο και τον πικραίνει.
Αλήθεια, τι πραγματικά επιθυμούμε;
Τι μας αρέσει;
Ένα ψέμα, το όποιο θα τέρπει τα αυτιά μας και θα θυμιατίζει τον αρρωστημένο εαυτό μας
Ή την αλήθεια, που θα μας πονά ενδεχομένως
Αλλά θα θρυμματίζει τον αρρωστημένο εγωισμό μας
Και σιγά-σιγά θα φωτίζει την ύπαρξή μας;
Τι επιλέγουμε καθημερινά στη ζωή μας;
Αυτόν που είναι η αλήθεια και η ζωή, ή τον μισάνθρωπο διάβολο, τον πατέρα του ψεύδους
Και τον αίτιο του θανάτου, τον άνθρωποκτόνον;
Και πόσες δεν το συνειδητοποιούμε
Στην καθημερινή μας ζωή!
Είναι πικρή ή αλήθεια.
Όταν λέγεται, όταν φανερώνεται
Δεν εκπλήσσει μόνο τον άνθρωπο
Αλλά και τον πληγώνει και τον πικραίνει κάποτε.
“Αλήθεια, αλήθεια”, έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης
“Πικριά όπου είσαι ούτε οι τρανοί σε ζυγώνουν ούτε οι προκομένοι”.
Γι’ αυτό και πολλοί λένε
Μη φανερώνεις ποτέ στον άλλο την αλήθεια
Μη του την αποκαλύπτεις, γιατί θα τον κάμεις να πονέσει.
Μπορεί όμως μια τέτοια στάση να γίνει αφ’ ενός αποδεκτή
Και αφ’ έτερου να εκφράζει το ποιόν της αληθείας;
Μπορεί δηλαδή να συμβιβασθούμε με το ψέμα, που είναι ή άρνηση της αληθείας
Και να βρίσκουμε ανάπαυση ψυχής;
Κάτι τέτοιο θα ήταν επιπόλαιος και επικίνδυνος συμβιβασμός με την καταστροφή και τον θάνατο.
Γιατί, αν εξετάσουμε λίγο βαθύτερα τα πράγματα
Δεν είναι η αλήθεια αυτή καθ’ έαυτήν που μας ενοχλεί και μας ταράζει
Αλλά ο συμβιβασμός μας με το ψέμα.
Συμβαίνει δηλαδή αυτό που παθαίνει αυτός ο όποιος έχει καθήσει επί πολλές ώρες στο σκοτάδι
Και ξαφνικά βρίσκεται εκτεθειμένος στο φως.
Δεν είναι το φως αυτό που του δημιουργεί το πρόβλημα
Αλλά η επί πολύ χρόνο παραμονή του στο σκοτάδι.
Ή αυτό που παθαίνουμε όταν είμαστε άρρωστοι και εμπύρετοι:
Τότε και το πιο γευστικό και υγιεινό φαγητό μας φαίνεται άνοστο και αηδιαστικό.
Δεν είναι το φαγητό που είναι κακομαγειρεμένο
Αλλά ή αρρώστια μας που το εμφανίζει ως τέτοιο.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια.
Δεν φταίει αυτή για την όποια αντίδραση δημιουργεί
Αλλά το γεγονός ότι συνηθίσαμε το ψέμα.
Να γιατί αντιδρούμε και κάποιοι επαναστατούν και μάχονται κατά της αληθείας.
Να γιατί ερωτά με απορία ο απόστολος Παύλος τους Γαλατάς:
“Εχθρός υμών γέγονα άληθεύων ύμίν;” (δ’ 16).
Έχω γίνει λοιπόν ή εκλαμβάνομαι ως εχθρός σας μόνο και μόνο επειδή σάς λέω την αλήθεια;
Στις μέρες μας όλοι το βλέπουμε και όλοι το ζούμε:
Το πρόσωπο του Χριστού και η θεία του διδασκαλία
Όχι απλώς δεν συγκινεί και δεν ενθουσιάζει πολλούς από τούς σύγχρονους ανθρώπους
Αλλά τους διεγείρει εναντίον του.
Δεν είναι όμως αυτή τους η στάση αποτέλεσμα της προόδου τους
Αλλά εμφάνιση και αποκάλυψη της πλάνης και της ασθενείας τους.
Γιατί ο Χριστός είναι η αλήθεια που φωτίζει το σκότος τους.
Ο Χριστός είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει τα πάθη τους.
Ο Χριστός είναι η αλήθεια που δημοσιοποιεί την εσωτερική τους ακαταστασία.
Γιατί ο Χριστός, και μόνον Αυτός, είναι η όντως αλήθεια
Όπως ο Ίδιος το έφανέρωσε στον άνθρωπο.
“Εγώ είμι η αλήθεια” (Ίω. ιδ’ 6).
Και ο θειος του λόγος είναι αλήθεια.
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης γράφει χαρακτηριστικά εις τον “Βίον του Μωυσέως”:
“Ή γαρ διδασκαλία της αληθείας προς τας διαθέσεις των δεχόμενων τον λόγον συμμεταβάλλεται”
Δηλαδή, η διδασκαλία της αληθείας, ανάλογα με την εσωτερική διάθεση του ακροατού
Μεταβάλλει τα αισθήματα.
Η αλήθεια είναι πάντοτε φως.
Η αλήθεια ποτέ δεν είναι πικρή.
Αλλά ανάλογα με τη διάθεση και το ποιόν αυτού πού την ακούει
Φωτίζει και γλυκαίνει ή εναντιώνει τον άνθρωπο και τον πικραίνει.
Αλήθεια, τι πραγματικά επιθυμούμε;
Τι μας αρέσει;
Ένα ψέμα, το όποιο θα τέρπει τα αυτιά μας και θα θυμιατίζει τον αρρωστημένο εαυτό μας
Ή την αλήθεια, που θα μας πονά ενδεχομένως
Αλλά θα θρυμματίζει τον αρρωστημένο εγωισμό μας
Και σιγά-σιγά θα φωτίζει την ύπαρξή μας;
Τι επιλέγουμε καθημερινά στη ζωή μας;
Αυτόν που είναι η αλήθεια και η ζωή, ή τον μισάνθρωπο διάβολο, τον πατέρα του ψεύδους
Και τον αίτιο του θανάτου, τον άνθρωποκτόνον;
