Πατέρες μου,
Κάθε άνθρωπος, κάθε Χριστιανός Ορθόδοξος προσέρχεται στον Θεό και Τον πλησιάζει ,αφού πρώτα δοκιμασθή δια «πυρός και ύδατος». Εάν δεν περάση ο Χριστιανός από καμίνι, στην αναψυχή δεν έρχεται. Γι’ αυτό ο καλός Θεός , ο οποίος «ετάζει καρδίας και νεφρούς» ( Ψαλμ. 7,9 ) γνωρίζει πολύ καλά τι κρύβει ο καθένας μας μέσα στο βάθος της καρδιάς του από πλευράς εμπάθειας , από πλευράς χαρισμάτων και προθέσεων και ανάλογα επεμβαίνει, συνήθως με πικρά φάρμακα˙ πολλές φορές και με σταύρωσι πραγματική, προκειμένου να ,μας ανορθώση ψυχικά, να μας κάνη ψυχικά υγιείς και αξίους, για να περάσουμε εύκολα τα τελώνια και να φθάσουμε στον Θρόνο της Χάριτος .
Σαν καλός Πατέρας , για να δώση την πραγματική υιοθεσία στο παιδί Του και να γίνη κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού, θα το περάση από το καμίνι της σκληράς δοκιμής. Άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, όλοι θα περάσουν από δοκιμασία, ανάλογα με την κρίση του Θεού…
.. Κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο ο Θεός δεν θέλει για την άλλη ζωή «βόδια» ,άμυαλους, απείραστους, άσοφους, αλλά σοφούς˙ όχι σοφούς κατά την κοσμική έννοια, αλλά σοφούς στον πόλεμο κατά του δαίμονος, κατά του κόσμου και κατά του εαυτού των. Ο άνθρωπος πρέπει να γίνη αγωνιστής και πάνω σ’ αυτόν τον πόλεμο τον περίπλοκο γίνεται σοφός και πτυχιούχος πλέον της κατά Θεόν σοφίας, διότι μαθαίνει την επιστήμη των επιστημών. Έτσι ανεβαίνει και γίνεται κληρονόμος. Ποίας βασιλείας; Όχι επιγείου, όχι διεφθαρμένης αλλά της αιωνίου αφθάρτου Βασιλείας…
… Παίρνει την τσιμπίδα ο γιατρός, ο Θεός , τρόπον τινά, και τραβάει τις ρίζες αυτές μία-μία. Κι όταν τις ξερριζώνη, η καρδιά νοιώθει πόνο και χύνει αίμα. Και αυτός , ο οποίος θα κάνη υπομονή σ’ αυτόν τον πόνο, σ’ αυτήν την επέμβασι του Θεού, μία μέρα θα γίνη υγιής. Η καρδιά του έτσι, με την προσπάθεια την ανθρωπίνη και με την βοήθεια της χάριτος, δεν θα επιθυμή αυτά τα πράγματα, τα βρώμικα και τα άσχημα. Από την στιγμή όμως που δεν θα δεχθή αυτήν την ιατρική επέμβασι, που θα αντιδράση στον πόνο και στο ξερρίζωμα των ριζών αυτών και δεν θα κάνη την ανάλογη υπομονή στην καθήλωσι, εκεί στην ιατρική επέμβασι, θα μείνη εμπαθής.
Ποιος μπορεί να καυχηθή, κατά τους Πατέρες , ότι ετήρησε την καρδιά του αμόλυντη; Κανείς! Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε: «Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμι». Εννοούσε βέβαια τον πόλεμο της σαρκός, τον ενήδονο πόλεμο της φαντασίας, τους ενυπνιασμούς κ.λ.π. Όλα αυτά είναι μία αίσθησις σαρκική στην καρδιά, οπότε η καρδιά, άσχετα εάν δεν εγνώρισε τι θα πη «έτερον φύλον», δεν ήταν παρθενική…
… Είπε ένας υποτακτικός:
– Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη , και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει.
Απαντά ο Γέροντας:
– Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται. Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το. Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο. Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά…
… Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυσις μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστον φως του Θεού, ως άγγελος θα ψέλνης τον Τρισάγιον ύμνον. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη˙ και μόνο , που ξέρεις ότι πέρασες στην Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δης θλίψι και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό.
Λοιπόν, εφ’ όσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυσι, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωσι. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» τον διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κάθε άνθρωπος, κάθε Χριστιανός Ορθόδοξος προσέρχεται στον Θεό και Τον πλησιάζει ,αφού πρώτα δοκιμασθή δια «πυρός και ύδατος». Εάν δεν περάση ο Χριστιανός από καμίνι, στην αναψυχή δεν έρχεται. Γι’ αυτό ο καλός Θεός , ο οποίος «ετάζει καρδίας και νεφρούς» ( Ψαλμ. 7,9 ) γνωρίζει πολύ καλά τι κρύβει ο καθένας μας μέσα στο βάθος της καρδιάς του από πλευράς εμπάθειας , από πλευράς χαρισμάτων και προθέσεων και ανάλογα επεμβαίνει, συνήθως με πικρά φάρμακα˙ πολλές φορές και με σταύρωσι πραγματική, προκειμένου να ,μας ανορθώση ψυχικά, να μας κάνη ψυχικά υγιείς και αξίους, για να περάσουμε εύκολα τα τελώνια και να φθάσουμε στον Θρόνο της Χάριτος .
Σαν καλός Πατέρας , για να δώση την πραγματική υιοθεσία στο παιδί Του και να γίνη κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού, θα το περάση από το καμίνι της σκληράς δοκιμής. Άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, όλοι θα περάσουν από δοκιμασία, ανάλογα με την κρίση του Θεού…
.. Κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο ο Θεός δεν θέλει για την άλλη ζωή «βόδια» ,άμυαλους, απείραστους, άσοφους, αλλά σοφούς˙ όχι σοφούς κατά την κοσμική έννοια, αλλά σοφούς στον πόλεμο κατά του δαίμονος, κατά του κόσμου και κατά του εαυτού των. Ο άνθρωπος πρέπει να γίνη αγωνιστής και πάνω σ’ αυτόν τον πόλεμο τον περίπλοκο γίνεται σοφός και πτυχιούχος πλέον της κατά Θεόν σοφίας, διότι μαθαίνει την επιστήμη των επιστημών. Έτσι ανεβαίνει και γίνεται κληρονόμος. Ποίας βασιλείας; Όχι επιγείου, όχι διεφθαρμένης αλλά της αιωνίου αφθάρτου Βασιλείας…
… Παίρνει την τσιμπίδα ο γιατρός, ο Θεός , τρόπον τινά, και τραβάει τις ρίζες αυτές μία-μία. Κι όταν τις ξερριζώνη, η καρδιά νοιώθει πόνο και χύνει αίμα. Και αυτός , ο οποίος θα κάνη υπομονή σ’ αυτόν τον πόνο, σ’ αυτήν την επέμβασι του Θεού, μία μέρα θα γίνη υγιής. Η καρδιά του έτσι, με την προσπάθεια την ανθρωπίνη και με την βοήθεια της χάριτος, δεν θα επιθυμή αυτά τα πράγματα, τα βρώμικα και τα άσχημα. Από την στιγμή όμως που δεν θα δεχθή αυτήν την ιατρική επέμβασι, που θα αντιδράση στον πόνο και στο ξερρίζωμα των ριζών αυτών και δεν θα κάνη την ανάλογη υπομονή στην καθήλωσι, εκεί στην ιατρική επέμβασι, θα μείνη εμπαθής.
Ποιος μπορεί να καυχηθή, κατά τους Πατέρες , ότι ετήρησε την καρδιά του αμόλυντη; Κανείς! Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε: «Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμι». Εννοούσε βέβαια τον πόλεμο της σαρκός, τον ενήδονο πόλεμο της φαντασίας, τους ενυπνιασμούς κ.λ.π. Όλα αυτά είναι μία αίσθησις σαρκική στην καρδιά, οπότε η καρδιά, άσχετα εάν δεν εγνώρισε τι θα πη «έτερον φύλον», δεν ήταν παρθενική…
… Είπε ένας υποτακτικός:
– Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη , και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει.
Απαντά ο Γέροντας:
– Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται. Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το. Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο. Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά…
… Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυσις μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστον φως του Θεού, ως άγγελος θα ψέλνης τον Τρισάγιον ύμνον. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη˙ και μόνο , που ξέρεις ότι πέρασες στην Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δης θλίψι και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό.
Λοιπόν, εφ’ όσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυσι, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωσι. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» τον διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
( ΟΜΙΛΙΑΙ)
ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
