Αποτελεί ουσιαστικά το επίκεντρο
Του σωτήριου έργου του επί γης
Αφού η αμαρτία που μπήκε στη ζωή μας
Και επηρέασε τη σωτηρία μας.
Η αμαρτία είναι κάτι κακό
Είτε είναι απαγορευμένη από κάποιο νόμο είτε όχι.
Σημαίνει την εγκατάλειψη του ορθού δρόμου
Την επιβολή της εγωιστικής συμπεριφοράς του ανθρώπου
Σε θέματα που ανήκουν αποκλειστικά στην εξουσία του Θεού.
Η συμπεριφορά του ανθρώπου φταίει
Για την αποτυχία παραμονής στον Παράδεισο.
Η πτώση των πρωτοπλάστων επήλθε μετά από τη εγωιστική συμπεριφορά.
Μπορεί το κακό να έχει την αρχή του στον εωσφορικό εγωισμό
Στη συνέχεια όμως ευθύνεται ο άνθρωπος.
“Δι΄ ανθρώπου γαρ εισήλθεν η αμαρτία εις τον κόσμον”.
Αυτή την εξουσία λοιπόν έχει ο Χριστός.
Ως Θεός να συγχωρεί αμαρτίες.
Η άφεση βέβαια των αμαρτιών έχει εδώ ένα συνολικό, οντολογικό χαρακτήρα.
Δεν περιορίζεται στην άρση της ενοχής, αλλά έχει μια μεταμορφωτική δύναμη
Που οδηγεί τον άνθρωπο στην απαλλαγή από την αμαρτία
Στον ανακαινισμό της ύπαρξής του μέσα στη χάρη του Θεού.
Με την άφεση των αμαρτιών ο Κύριος δίδει την δυνατότητα στον άνθρωπο
Να κινηθεί από το κατ΄ εικόνα στο καθ΄ ομοίωσιν
Μία πορεία την οποία η ανθρωπότητα εγκατέλειψε με το προπατορικό αμάρτημα
Και συνεχίζει να κινείται εκτός αυτής με την επανάληψη του σφάλματος των προπατόρων.
Ο Κύριος δια του λυτρωτικού έργου επαναφέρει τον άνθρωπο στην πορεία αυτή.
Από τη μια έχουμε την κακή χρήση της ελευθερίας από τον άνθρωπο
Από την άλλη όμως έχουμε την έκφραση της άπειρης αγάπης του Θεού
Ο οποίος ως εξουσίαν έχων θεραπεύει και ανιστά την πεπτωκυία φύση του ανθρώπου.
Το γεγονός όμως το οποίο αλλάζει ριζικά και στρέφει άπαξ δια παντός
Την πορεία του ανθρώπου προς την αμαρτία καθιστώντας την πορεία προς τη σωτηρία
Είναι ο σταυρικός θάνατος και η Ανάστασή του.
Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι ο Χριστός με την Ανάστασή του
Έδωσε αυτή την εξουσία της θεραπείας στους αποστόλους και στην Εκκλησία, λέγοντας:
“Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται”.
Δηλαδή το έργο της “αφέσεως των αμαρτιών” ενεργείται διηνεκώς μέσα στη ζωή της Εκκλησίας
Και ειδικότερα μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Του σωτήριου έργου του επί γης
Αφού η αμαρτία που μπήκε στη ζωή μας
Και επηρέασε τη σωτηρία μας.
Η αμαρτία είναι κάτι κακό
Είτε είναι απαγορευμένη από κάποιο νόμο είτε όχι.
Σημαίνει την εγκατάλειψη του ορθού δρόμου
Την επιβολή της εγωιστικής συμπεριφοράς του ανθρώπου
Σε θέματα που ανήκουν αποκλειστικά στην εξουσία του Θεού.
Η συμπεριφορά του ανθρώπου φταίει
Για την αποτυχία παραμονής στον Παράδεισο.
Η πτώση των πρωτοπλάστων επήλθε μετά από τη εγωιστική συμπεριφορά.
Μπορεί το κακό να έχει την αρχή του στον εωσφορικό εγωισμό
Στη συνέχεια όμως ευθύνεται ο άνθρωπος.
“Δι΄ ανθρώπου γαρ εισήλθεν η αμαρτία εις τον κόσμον”.
Αυτή την εξουσία λοιπόν έχει ο Χριστός.
Ως Θεός να συγχωρεί αμαρτίες.
Η άφεση βέβαια των αμαρτιών έχει εδώ ένα συνολικό, οντολογικό χαρακτήρα.
Δεν περιορίζεται στην άρση της ενοχής, αλλά έχει μια μεταμορφωτική δύναμη
Που οδηγεί τον άνθρωπο στην απαλλαγή από την αμαρτία
Στον ανακαινισμό της ύπαρξής του μέσα στη χάρη του Θεού.
Με την άφεση των αμαρτιών ο Κύριος δίδει την δυνατότητα στον άνθρωπο
Να κινηθεί από το κατ΄ εικόνα στο καθ΄ ομοίωσιν
Μία πορεία την οποία η ανθρωπότητα εγκατέλειψε με το προπατορικό αμάρτημα
Και συνεχίζει να κινείται εκτός αυτής με την επανάληψη του σφάλματος των προπατόρων.
Ο Κύριος δια του λυτρωτικού έργου επαναφέρει τον άνθρωπο στην πορεία αυτή.
Από τη μια έχουμε την κακή χρήση της ελευθερίας από τον άνθρωπο
Από την άλλη όμως έχουμε την έκφραση της άπειρης αγάπης του Θεού
Ο οποίος ως εξουσίαν έχων θεραπεύει και ανιστά την πεπτωκυία φύση του ανθρώπου.
Το γεγονός όμως το οποίο αλλάζει ριζικά και στρέφει άπαξ δια παντός
Την πορεία του ανθρώπου προς την αμαρτία καθιστώντας την πορεία προς τη σωτηρία
Είναι ο σταυρικός θάνατος και η Ανάστασή του.
Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι ο Χριστός με την Ανάστασή του
Έδωσε αυτή την εξουσία της θεραπείας στους αποστόλους και στην Εκκλησία, λέγοντας:
“Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται”.
Δηλαδή το έργο της “αφέσεως των αμαρτιών” ενεργείται διηνεκώς μέσα στη ζωή της Εκκλησίας
Και ειδικότερα μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
