Ένας χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.
Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.
Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή. Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο. Περπατούσε σ’ ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένασακκί στην πλάτη. Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει. Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακκίδιό του. Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα. Και τι βλέπει! Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ’ έξω: “αυτό για αύριο“.
Το τρίτο έγραφε: “αυτό για σήμερα“.
Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ’ αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια.
“Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής, αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής“ (Ματθ. 6,34)
Άρθρο του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού
