.jpg)
Όλοι επιθυμούν τήν ειρήνη, μά δέν ξέρουν πώς νά τήν αποκτήσουν. Ο Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό καί παρακάλεσε τόν Κύριο νά τόν ελευθερώσει από αυτό τό πάθος. Ο Κύριος εμφανίστηκε σ’ αυτόν καί τού είπε: «Παΐσιε, άν θέλεις νά μήν οργίζεσαι, μήν επιθυμείς τίποτε, μή κρίνεις καί μή μισήσεις κανένα καί θά έχεις τήν ειρήνη». Έτσι κάθε άνθρωπος πού κάνει τό θέλημά του νά υποχωρεί έναντι τού Θεού καί τών ανθρώπων, θά είναι πάντα ειρηνικός στήν ψυχή. Όποιος όμως αγαπά νά κάνει τό θέλημά του, αυτός δέν θάχει ειρήνη.Ψυχή πού παραδόθηκε στό θέλημα τού Θεού υποφέρει εύκολα κάθε θλίψη καί κάθε ασθένεια: γιατί τόν καιρό τής ασθένειας παραμένει στή θέα τού Θεού καί προσεύχεται:«Κύριε, Σύ βλέπεις τήν ασθένειά μου. Εσύ ξέρεις πόσο αμαρτωλός καί αδύνατος είμαι: βοήθησε μέ νά υπομένω καί νά ευχαριστώ τήν αγαθότητά Σου». Καί ο Κύριος ανακουφίζει τόν πόνο καί η ψυχή αισθάνεται τήν εγγύτητα τού Θεού καί μένει κοντά στόν Θεό γεμάτη χαρά καί ευγνωμοσύνη.
Άν υποστείς καμιάν αποτυχία, σκέψου: «Ο Κύριος βλέπει τήν καρδιά μου καί άν είναι θέλημά Του, όλα θά είναι γιά τό καλό τό δικό μου καί τών άλλων». Έτσι η ψυχή σου θά έχει πάντα ειρήνη. Αλλ? άν αρχίζει κανείς νά παραπονείται: αυτό δέν είναι καλό, εκείνο δέν είναι όπως πρέπει, τότε ποτέ στήν ψυχή του δέν θά υπάρχει ειρήνη, έστω κι άν νηστεύει καί προσεύχεται πολύ…
… Ο Κύριος μάς αγαπά κι έτσι μπορούμε νά μή φοβόμαστε τίποτε, εκτός από τήν αμαρτία: γιατί εξαιτίας τής αμαρτίας χάνεται η χάρη καί χωρίς τήν χάρη τού Θεού ο εχθρός παρασύρει τήν ψυχή, όπως παρασύρει ο άνεμος τά ξερά φύλλα ή τόν καπνό. …
… Τό κατόρθωνε γιατί αγαπούσε τόν λαό καί δέν έπαυε νά προσεύχεται γι? αυτόν:
«Κύριε, δώσε τήν ειρήνη Σου στόν λαό Σου».
«Κύριε, δώσε στούς δούλους Σου τό Πνεύμα Σου τό Άγιο, γιά νά θάλπει τίς ψυχές τους μέ τήν αγάπη Σου καί νά τούς οδηγεί σ? όλη τήν αλήθεια καί σέ κάθε αγαθό». …
… Έτσι, προσευχόμενος συνεχώς γιά τόν λαό, διαφύλασσε τήν ειρήνη τής ψυχής, ενώ εμείς τήν στερούμαστε, γιατί δέν υπάρχει μέσα μας αγάπη γιά τόν λαό. Οι Άγιοι Απόστολοι καί όλοι οι Άγιοι ποθούσαν τήν σωτηρία τού λαού καί, όταν βρίσκονταν ανάμεσα σ? ανθρώπους, προσεύχονταν διακαώς γί’ αυτούς. Τό Άγιο Πνεύμα τούς έδινε τή δύναμη ν’ αγαπούν τόν λαό. Κι εμείς, άν δέν αγαπούμε τόν αδελφό, δέν θά έχομε ειρήνη. …
… Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας προσευχόταν γιά ένα μαθητή του πού αρνήθηκε τόν Χριστό. Ενώ λοιπόν προσευχόταν, τού εμφανίστηκε ο Κύριος καί τού είπε: «Παΐσιε, γιά ποιόν παρακαλείς ; Δέν ξέρεις πώς μ’ έχει αρνηθεί ;» Ο Παΐσιος όμως εσυνέχιζε νά λυπάται τόν μαθητή του καί τότε τού είπε ο Κύριος: «Παΐσιε, έγινες όμοιος μέ μένα στήν αγάπη».
Έτσι αποκτάται η ειρήνη καί εκτός απ? αυτόν δέν υπάρχει άλλος δρόμος. …
… Ψυχή αμαρτωλή, αιχμάλωτη στά πάθη, δέν μπορεί νά έχει ειρήνη καί χαρά εν Κυρίω, έστω κι άν έχει όλα τά πλούτη τής γής, έστω κι άν βασιλεύει σ? όλο τόν κόσμο. Άν σ? ένα τέτοιο βασιλιά, τήν ώρα πού διασκεδάζει σέ συμπόσιο μέ τούς πρίγκιπές του καθισμένος στό θρόνο του δοξασμένος, άν τού πούμε ξαφνικά: «Βασιλιά, πεθαίνεις σέ λίγο», τότε η ψυχή του θά ταραζόταν, θά έτρεμε από τό φόβο καί θά έβλεπε τήν αδυναμία του.
Πόσοι όμως υπάρχουν φτωχοί, αλλά πλούσιοι σέ αγάπη γιά τόν Θεό, πού άν τούς έλεγαν: «Τώρα πεθαίνεις», θά απαντούσαν ειρηνικά: «Άς γίνει τό θέλημα τού Κυρίου. Άς είναι δοξασμένος ο Κύριος, γιατί μέ θυμήθηκε καί θέλει νά μέ πάρει εκεί, όπου πρώτος μπήκε ο ληστής». …
… Δόξα Σοι, Κύριε, γιατί τώρα έρχομαι σέ Σένα καί θά βλέπω αιώνια μέ ειρήνη καί αγάπη τό Πρόσωπό Σου.Τό ιλαρό, πράο βλέμμα Σου αιχμαλώτισε τήν ψυχή μου καί αυτή λιώνει γιά Σένα». …
… Άν όμως συνηθίσομε νά προσευχόμαστε θερμά γιά τούς εχθρούς μας καί νά τούς αγαπούμε, θά παραμείνει γιά πάντα η ειρήνη στίς καρδιές μας.
Δέν μπορεί νά έχει ειρήνη η ψυχή, άν δέν μελετά μέρα καί νύχτα τόν νόμο τού Θεού. Γιατί αυτός ο νόμος γράφτηκε από τό Πνεύμα τού Θεού καί τό Πνεύμα τού Θεού πηγαίνει από τή Γραφή στήν ψυχή. Κι η ψυχή αισθάνεται γλυκύτητα καί ευχαρίστηση γι’ αυτό καί δέν θέλει πιά ν’ αγαπά τά επίγεια, γιατί η αγάπη γιά τά επίγεια ερημώνει τόν νού. Η ψυχή τότε καταλαμβάνεται από αθυμία, αγριεύει καί παύει νά προσεύχεται. Κι ο εχθρός, βλέποντας πώς η ψυχή απομακρύνθηκε από τόν Θεό, τήν σαλεύει καί εύκολα συγχύζει τόν νού μέ διάφορους άτακτους λογισμούς κι έτσι περνά ολόκληρη τή μέρα καί δέν μπορεί νά βλέπει καθαρά τόν Κύριο.
Όποιος έχει μέσα του τήν ειρήνη τού Αγίου Πνεύματος, σκορπίζει ειρήνη καί στούς άλλους. Όποιος όμως έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά καί στούς άλλους τό κακό. …
… Ο θυμώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος μεγάλο μαρτύριο από πονηρό πνεύμα, εξαιτίας τής υπερηφανείας του. Ο υφιστάμενος, όποιος κι άν είναι, πρέπει νά τό καταλαβαίνει καί νά προσεύχεται γιά τόν ψυχικά άρρωστο προϊστάμενό του καί τότε ο Κύριος, βλέποντας τήν υπομονή του, θά τού δώσει άφεση αμαρτιών καί αδιάλειπτη προσευχή. Είναι μέγα έργον ενώπιόν του Θεού τό νά προσεύχεται κανείς γι? αυτούς πού τόν αδικούν καί τόν προσβάλλουν.
Εξαιτίας αυτού θά τού δώσει ο Κύριος τή χάρη καί θά γνωρίσει μέ τό Άγιο Πνεύμα τόν Κύριο. Κι έτσι θά υπομείνει τότε, χάριν τού Κυρίου, μέ χαρά όλες τίς θλίψεις καί θά τού δώσει ο Κύριος αγάπη γιά όλο τόν κόσμο καί θά επιθυμεί ολόψυχα τό καλό γιά όλους καί θά προσεύχεται γιά όλους όπως γιά τήν ψυχή του.
Ο Κύριος μάς έδωσε τήν εντολή ν? αγαπούμε τούς εχθρούς καί όποιος αγαπά τούς εχθρούς εξομοιώνεται μέ τόν Κύριο. Η αγάπη γιά τούς εχθρούς δέν είναι δυνατή παρά μόνο μέ τή χάρη τού Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό, μόλις σέ προσβάλει κανείς, προσευχήσου γι’ αυτόν στόν Θεό κι έτσι θά διατηρήσεις τήν ειρήνη τού Θεού στήν ψυχή σου. …
… Άν κάποιος ως προϊστάμενος αναγκαστεί νά δικάσει έναν άλλο γιά κάποιο παράπτωμα, πρέπει νά παρακαλεί τόν Κύριο νά τού δώσει συμπάσχουσα καρδιά, τήν οποία αγαπά ο Κύριος, καί τότε θά κρίνει σωστά. Άν κρίνει όμως λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα έργα τού υποδίκου, τότε θά πέσει σέ λάθη καί δέν θ? αρέσει στόν Κύριο.
Πρέπει νά κρίνει κανείς μέ σκοπό τή διόρθωση τού ανθρώπου καί συνεπώς είναι ανάγκη νά συμπονή ο δικαστής κάθε ψυχή, κάθε πλάσμα καί κτίσμα τού Θεού καί νά έχει καθαρή συνείδηση σ’ όλες τίς πτυχές τής ζωής του καί τότε θά βρεί βαθιά ειρήνη στήν ψυχή καί τόν νού. …
… Άν εγνώριζαν οι βασιλιάδες καί οι κυβερνήτες τών λαών τήν αγάπη τού Θεού, δέν θά έκαναν ποτέ πόλεμο. Ο πόλεμος προέρχεται από τίς αμαρτίες καί όχι από τήν αγάπη. Ο Κύριος μάς εδημιούργησε κατά τήν αγάπη Του καί μάς παρήγγειλε νά ζούμε μέ αγάπη.
Άν οι άρχοντες τηρούσαν τίς εντολές τού Κυρίου καί ο λαός καί οι υπήκοοι υπάκουαν μέ ταπείνωση, θά υπήρχε μεγάλη ειρήνη καί αγαλλίαση πάνω στή γή. Εξαιτίας όμως τής φιλαρχίας καί τής ανυπακοής τών υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη. …
