Μορφή σεπτή, σιωπηλή, Άγια, ταπεινή, γιομάτη γλυκύτητα, μορφή και σύμβολο ελπίδας και ζωής του κόσμου, ο δρόμος που καθοδηγεί τα βήματά μας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια και μας παραμυθεί και μας νουθετεί και μας διδάσκει…
Κι αλήθεια δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε άλλη μορφή που να συνοδεύει τόσο πολύ τη ζωή των ανθρώπων στην καθημερινότητα, στις χαρές και στις λύπες, στις αρρώστιες και στους κινδύνους…όνομα ευλογημένο και χιλιοτραγουδισμένο, με άσματα και ύμνους και μελωδίες αγγελικές, μια Πάναγνη μορφή ,που έγινε προσευχή και δέηση από τον χρωστήρα των Αγιογράφων .
Υπεραγία Θεοτόκος, η στέγη των πιστών, η Μάνα, η Μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων…η σκάλα που ενώνει γη και ουρανόν, που μεσολαβεί για έλεος και σωτηρία ενώπιον του Υιού της ,ενώπιον του Κυρίου του σύμπαντος, του Χριστού της Αγάπης.
Συνεχίζω να ξεφυλλίζω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και κάθε φορά που συναντώ το Άγιο όνομα και τη μορφή της Παναγίας νιώθω τον αέρα να μυρίζει και να μοσκοβολά θυμάρι και δυόσμο και θυμίαμα αγγελικό…κι ακούω υπερκόσμιους ύμνους και μελωδίες…και βλέπω τη φύση να σκιρτά από χαρά κι αγαλλίαση…και να υποκλίνονται στο πέρασμά της τα δέντρα και τα λουλούδια…και τ’άστρα τ’ουρανού να φωτίζουν το διάβα της …κι Άγγελοι κι Αρχάγγελοι να σκύβουν το κεφάλι και να δοξολογούν το Άγιο όνομά της.
Υπεραγία Θεοτόκος το σύμβολο της ελπίδας και της ζωής του κόσμου…το παράδειγμα το καλό για να προχωρήσουμε…η όαση και το λιμάνι …το πρότυπο στη ζωή μας…η προστάτις και βοηθός μας …η περιτρέχουσα την γην για τον άνθρωπον…η Θεοτόκος η Ελεούσα ,η τιμιωτέρα των Χερουβίμ, η Παρηγορήτρια, η των Πάντων Χαρά κι ελπίδα και προστασία…
Το πρότυπο της ζωής μας…μια λέξη που μας δείχνει το δρόμο…που μας καλεί να το ακολουθήσουμε και πιότερο οι νέες γενιές…οι νέοι της εποχής μας, που φαίνεται ότι λοξοδρόμησαν …και πλανήθηκαν…και θεοποίησαν τα σύγχρονα είδωλα της τεχνολογίας …και λάτρεψαν την ύλη και την ομορφιά του σώματος και το «εγώ»…
Είναι το παράδειγμα το καλό για τις γυναίκες της εποχής μας, η αληθινή ομορφιά…είναι το «ξύπνημα» μια νέας πορείας…είναι ο καλός και πιστός σύντροφος …ο αληθής και ειλικρινής φίλος…
Υπεραγία Θεοτόκος είναι η αληθινή ζωή…που μας χαρίζει τους καρπούς της Ουράνιας Αγάπης, που μας διδάσκει για πραότητα και ταπείνωση και υπομονή …που μας δείχνει την πραγματική πορεία…που είναι κοντά μας σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας και του Έθνους μας…που προσεύχεται για μας, για τη ζωή και τη σωτηρία μας, για την ειρήνη του κόσμου…
Η Παναγία μας, όπως λέει κι αείμνηστος Φώτης Κόντογλου ,είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων.
Η θρησκεία του Χριστού, λέει, είναι πονεμένη θρησκεία, γιατί ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο και η μητέρα του, η Παναγία, πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο, γι αυτό καταφεύγουμε σε Κείνη, που την είπανε οι πατεράδες μας : «Καταφυγή», «Σκέπη του κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγορούσα», «»Οξεία αντίληψη», «Ελεούσα», «Οδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» και χίλια ονόματα, που δε βγήκανε έτσι απλά από τα στόματα, αλλά από τις καρδιές που πιστεύανε και πονούσανε.
Κλείνω το αλφαβητάρι και τα χείλη μου μονολογούν : Παναγιά μου, ελπίδα της ζωής μας ,βοήθησέ μας !
