Η ζωή μας γέμισε από επετείους, προσωπικές, κοινωνικές, εθνικές. Η ανάμνηση είναι ένα γεγονός πού συνδέεται μέ τήν ιστορία, η οποία γιά τά θετικά γεγονότα δίνει χαρά, αλλά καί γιά τά αρνητικά γεγονότα προξενεί πείρα καί γνώση.Η 3η Απριλίου είναι μιά ημέρα πού γιά πρώτη φορά λειτούργησε τό κινητό τηλέφωνο. Πληροφορούμαστε από τήν εφημερίδα: «Σαράντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τήν ημέρα πού κυκλοφόρησε τό πρώτο κινητό τηλέφωνο! Ήταν 3 Απριλίου 1973 όταν ο Μάρτιν Κούπερ μηχανικός τής Μοτορόλα τηλεφώνησε σέ εταιρεία τηλεφωνίας καί ανεκοίνωσε ότι καλεί από “πραγματικό κινητό τηλέφωνο”! Τά πρώτα κινητά ήταν πολύ μεγαλύτερα, βαρύτερα, έμοιαζαν μέ ακουστικό μέ πλήκτρα καί είχαν κεραία μεγάλη καί εξωτερική. Σήμερα κινητό διαθέτουν 6 δίς ανθρώπων από τά 7 τών κατοίκων τής γής» (Εστία, 4-4-2013).
Η τεχνολογία προσφέρει πολλά στόν άνθρωπο, όταν αξιοποιήται σωστά. Κανείς δέν μπορεί νά τήν απαξιώση καί νά τήν δαιμονοποιήση, αφού αυτό εξαρτάται από τήν χρήση πού κάνει ο άνθρωπος. Αυτό ισχύει καί γιά όλα τά αντικείμενα πού συνδέονται μέ τήν ζωή μας.
Τό κινητό τηλέφωνο είναι μιά απαραίτητη συσκευή καί μάς εξυπηρετεί στήν καθημερινότητά μας. Βοηθά στήν γρήγορη επικοινωνία μεταξύ τών ανθρώπων, πού τήν έχουμε ανάγκη, μπορεί νά προλάβη διαφόρους κινδύνους, νά ελευθερώση τόν άνθρωπο από μετακινήσεις, νά προσφέρη εξοικονόμηση χρόνου καί πολλά άλλα. Βέβαια, μπορεί νά δημιουργήση καί εξάρτηση μέ τήν πολλή καί κακή χρήση. Δέν πρέπει νά παραθεωρή κανείς καί τό ότι διακυβεύεται καί η προσωπική του ελευθερία, αφού δίνεται η δυνατότητα παρακολούθησής του καί καταγραφής όλων τών συνομιλιών πού κάνει. Όλα τά πράγματα έχουν αρνητικές καί θετικές συνέπειες.
Μέ αφορμή τήν επέτειο τών σαράντα χρόνων από τήν κυκλοφορία τού πρώτου κινητού τηλεφώνου βρίσκω τήν ευκαιρία νά τονίσω τήν ανάγκη διακριτικής χρήσης του. Είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες πού τό κινητό τηλέφωνο κτυπάει γύρω μας στίς πιό απίθανες ώρες καί στίς πιό σοβαρές εκδηλώσεις. Μπορεί κανείς νά βρίσκεται σέ μιά διάλεξη, σέ μιά ομιλία, σέ μιά εκδήλωση καί νά ακούη κτύπους κινητών τηλεφώνων, μέ τίς ιδιαίτερες μουσικές. Μπορεί νά είναι κανείς στόν Ιερό Ναό, κατά τήν διάρκεια τής θείας Λειτουργίας καί κτυπώντας τό κινητό τηλέφωνο νά αποδίδη μιά τζάζ μουσική ή ένα λαϊκό ή ρεμπέτικο τραγούδι. Καί αυτό μπορεί νά γίνη κατά τίς πιό ιερές στιγμές τής θείας Λειτουργίας.
Οπότε, πρέπει νά τεθούν μερικοί κανόνες καλής χρήσεως τού τηλεφώνου καί καλής συμπεριφοράς τού χρήστη του. Κατ’ αρχάς δέν είναι αναγκαίο νά τό έχουμε πάντα μαζί μας. Έπειτα, άν είναι απαραίτητο νά τό έχουμε στήν τσέπη μας, τότε πρέπει νά ρυθμισθή μέ έναν διακριτικό ήχο πού δέν προκαλεί. Ακόμη κατά τίς ομιλίες, διαλέξεις, εκδηλώσεις, κυρίως στίς ακολουθίες στούς Ιερούς Ναούς, θά πρέπει νά τό κλείνουμε γιά νά έχουμε ηρεμία, ησυχία καί συγκέντρωση καί από σεβασμό στόν χώρο, ή άν είναι τελείως απαραίτητο άς τό ρυθμίσουμε στό αθόρυβο. Νομίζω ότι τίς περισσότερες φορές δέν μάς είναι αναγκαίο, αλλά τό «κουβαλάμε» μαζί μας από συνήθεια, από αμηχανία ή από κακώς εννοούμενη ανάγκη επικοινωνίας.
Νομίζω ότι η χρήση τού κινητού τηλεφώνου είναι θέμα παιδείας. Άν δέν μπορούμε νά κάνουμε χωρίς αυτό, επειδή είμαστε εξαρτημένοι, τουλάχιστον άς είναι κλειστό κατά τήν διάρκεια μιάς ακολουθίας στόν Ιερό Ναό, γιατί διαφορετικά είναι ασέβεια καί απρέπεια στόν Θεό καί έλλειψη σεβασμού στόν προσευχόμενο πλησίον μας.
