Αγίου Δημητρίου, Μητροπολίτου Ροστοβίας καὶ Γιαροσλαβίας
ΑΠΟ τοὺς πονηροὺς λογισμούς, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὸν ἄνθρωπο, τρεῖς εἶναι οἱ πλέον σκληροί: τῆς ἀπιστίας,τῆς βλασφημίας καὶ τῆς πορνείας.
1.
Γιὰ νὰ κοπάση αὐτὸς ὁ πόλεμος τῶν πονηρῶν λογισμῶν,πρέπει πρῶτα νὰ γνωρίζης πότε ἁμαρτάνεις καὶ πότε ὄχι.
Δὲν ἁμαρτάνεις, ὅταν ὁ νοῦς,ἡ βούλησις, δὲν συγκατατίθεται στοὺς λογισμούς, πολὺ περισσότερο ὅταν τοὺς ἀποστρέφεται ἢ τοὺς περιφρονῆ.
̔Αμαρτάνεις, κάποτε καὶ θανάσιμα, ὅταν ὁ νοῦς αὐτοπροαίρετα συγκρατῆ τοὺς λογισμοὺς καὶ ἡ καρδιὰ ἡδύνεται καὶ εὐχαριστῆται μὲ αὐτούς.
Οποιος πολεμεῖται ἀπὸ πονηροὺς λογισμοὺς καὶ δὲν τοὺς ἀπο-δέχεται, ταράσσεται ὅμως, νομίζοντας ὅτι ἁμάρτησε, αὐτὸς εἶναι μικρόψυχος, ἐμπαίζεται ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ δὲν γνωρίζει νὰ διακρίνη μεταξὺ προσβολῆς καὶ συγκαταθέσεως.
2.
Μὴν παραξενεύεσαι ποὺ οἱ ἴδιοι λογισμοὶ φέρνουν μαζί τους καὶ θάνατο καὶ ζωή, αἰώνιο θάνατο ἢ αἰώνια ζωή.
Σὲ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἀποδέχεται προκαλοῦν θάνατο.
Σὲ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἀποστρέφεται καὶ τοὺς πολεμᾶ χαρίζουν ζωὴ καὶ αὐξάνουν τὸν μισθό του στὸν Οὐρανό–
3.
Συμβαίνει κάποτε νὰ ἔρχωνται λογισμοὶ ἀπιστίας ἢ βλασφημίας κατὰ τοῦ Θεοῦ, τῆς ̔Υπεραγίας Θεοτόκου ἢ τῶν ̔Αγίων· καμμιὰ φορά, ἀντικρύζεις τὰ ἄχραντα καὶ θεῖα Μυστήρια ἢ τὶς ἅγιες Εἰκόνες καὶ πέφτουν ἐπάνω σου, σὰν μαῦρο σύννεφο, βλάσφημες σκέψεις.
Περιφρόνησε αὐτοὺς τοὺς λογισμούς ! ̓Αδιαφόρησε. Μὴν ἀνησυχῆς καὶ μὴ θλίβεσαι, γιατὶ ἔτσι χαροποιεῖς τὸν διάβολο.
̓Αρκεῖ στὸν διάβολο νὰ σὲ βλέπη θλιμμένο καὶ συγχυσμένο, ἂν δὲν κατορθώση κάτι χειρότερο· θὰ ἐπαυξήση τότε τοὺς λογισμούς σου, γιὰ νὰ ἐξουθενώση τελείως τὴν συνείδησί σου.
῞Οταν ὅμως ὁ διάβολος σὲ ἰδῆ νὰ περιφρονῆς τοὺς βλάσφημους λογισμούς, θὰ ἀπομακρυνθῆ ντροπιασμένος.
Πρόσεξε,καὶ θὰ διαπιστώσης ὅτι καὶ τὰ τρία εἴδη τῶν λογισμῶν, ἀπιστίας — βλασφημίας— πορνείας,γεννιοῦνται συχνὰ ἀπὸ τὴν κατάκρισι.
Μὴν κατακρίνης τὸν ἀδελφό σου καὶ τότε θὰ καταφέρης γενναῖο πλῆγμα στοὺς πονηροὺς λογισμούς.
̓Επειδὴ ὅμως ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν ταλαιπωρεῖ συνήθως τοὺς ὑπερηφάνους καὶ φθονερούς, ὁ πλέον βέβαιος τρόπος γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτόν, εἶναι νὰ καλλιεργήσης μέσα σου τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν ἀκακία.
Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες διδάσκουν καὶ ὑποδεικνύουν τὰ μέσα καὶ τοὺς τρόπους ποὺ θὰ χρησιμοποιήσης, προκειμένου νὰ νικήσης τοὺς λογισμοὺς καὶ νὰ καταισχύνης τοὺς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι τοὺς σπέρνουν μέσα σου:
Νὰ τοὺς φανερώνης στὸν Πνευματικό σου μὲ τὴν ̓Εξομολόγησι.
Νὰ προσεύχεσαι στὸν Κύριο μὲ θέρμη, ἀναθέτοντας σὲ ̓Εκεῖνον τὴν ἀσθένειά σου καὶ ὁμολογώντας τὴν ἀδυναμία σου.
Νὰ καλλιεργῆς μέσα σου τὴν συντριβὴ τοῦ νοῦ, τὴν αὐτομεμψία καὶ γενικά, τὸ ταπεινὸ φρόνημα.
Νὰ ἀγαπήσης τὴν νηστεία, ἡ ὁποία θανατώνει πρὸ παντὸς τοὺς σαρκικοὺς λογισμούς.
Νὰ ἀγαπήσης τοὺς σωματικοὺς κόπους καὶ μόχθους, οἱ ὁποῖοι ταπεινώνουν τὸ σῶμα καὶ πνίγουν μέσα στὸν ἱδρῶτα σου τὶς πανουργίες τῶν δαιμόνων.
Νὰ ζῆς συνέχεια μὲ τὴν μνήμη τοῦ θανάτου καὶ τῆς φοβερᾶς Κρίσεως τοῦ Θεοῦ.
Τέλος,ἂν εἶσαι δυνατός, περιφρόνησε καὶ περιγέλασε τοὺς λογισμούς, καὶ ὕστερα προσπέρασέ τους ἀδιάφορα· ὁ τελευταῖος αὐτὸς τρόπος ἐξευτελίζει τελείως τοὺς δαίμονες.
̔Αγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ,
Πνευματικὸ ̓Αλφάβητο, σελ. 15-17, ἔκδοσις ̔Ιερᾶς
Μονῆς Παρακλήτου, ̓Ωρωπὸς ̓Αττικῆς 1995, ἐπιμελ. ἡμετ.
