Οί Άγιοι Πατέρες έλεγαν στήν εξομολόγηση: «Φύτρωσε αυτό τό πάθος, ξεφύτρωσε αυτός ό πόλεμος, αυτό τό θηρίο τό ανήμερο, μέ πολεμάει αυτός ό εγωισμός καί δέν μπορώ νά τόν νικήσω, μέ πολεμάει ή ζήλεια, ό φθόνος, ή κατάκριση, ή καχυποψία, ή μεμψιμοιρία. Τί νά τά κάνω αυτά τά δαιμόνια, πώς νά τά πολεμήσω, Γέροντα, μέ ποιό τρόπο να τα πολεμήσω αυτά τα δαιμόνια πού με πολεμούν;»
Κάνουμε τέτοια εξομολόγηση; Καί αυτά είναι τα μεγαλύτερα πού πρέπει να εξομολογηθούμε. Ή πάμε, όπως πήγε ένας καί λέει στόν πνευματικό: «Γέροντα, ο τάδε μου έκανε εκείνο καί εκείνο» Αφού πιά τά είπε όλα, τού λέει ο πνευματικός:
-« Γονάτισε να διαβάσω συγχωρητική ευχή· καί αντί να διαβάση το δικό του όνομα λέγοντας συγχωρημένος καί λελυμένος, είπε το όνομα του άλλου που κατηγορούσε.
Τότε ξαφνιάστηκε:«Γιατί, πάτερ μου, λές αυτό το όνομα»;
-«Αυτόν εξομολόγησα σήμερα, εσύ δέν είπες κανένα δικό σου αμάρτημα, δέν ταπεινώθηκες, ο τάδε σου φταίει, εκείνος σε κάνει»
Γερόντισα Μακρίνα
