Κατά την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας του Χριστού, ο φύλαξ άγγελος δίνεται στον άνθρωπο στο Άγιο Βάπτισμά του. Αυτό το γεγονός μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα από την 5η ευχή προς κατηχούμενους, όπου μεταξύ των άλλων, λέγει και αυτά: «Συνόδευέ τον στην ζωή του με φύλακα άγγελο για να τον λυτρώνει από κάθε παγίδα του εναντίου, από προσβολή του πονηρού, από δαίμονα μεσημβρινό και από κακές φαντασίες».
Έκτος από τον φύλακα άγγελο, ο Θεός στέλνει στον άνθρωπο και άλλους αγγέλους στη ζωή του για να τον βοηθούν, να τον κατευθύνουν και να τον παρηγορούν στους πειρασμούς του, στις δοκιμασίες του εκ του πνευματικού πολέμου, τις οποίες περνάει ο άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο.
Περί αυτών των θείων λόγων, ο θείος Παύλος λέγει ότι οι άγγελοι είναι «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Εβρ. α’ 14).
Με αυτόν τον ορισμό ο Απόστολος Παύλος εξυψώνει τον λογισμό των υπηκόων και παρηγορεί πάρα πολύ τους χριστιανούς, διότι φανερώνει ότι ο Θεός έχει πολλή φροντίδα γι’ αυτούς, αφού τους αγγέλους, οι οποίοι υπερβαίνουν κατά πολύ τους ανθρώπους, τους διέταξε να υπηρετούν τη σωτηρία των ανθρώπων.
Αλλά βλέπουμε ότι τόσο στον Παλαιό Νόμο, όσο και στον Νόμο της Χάριτος, οι άγγελοι αποστέλλονται από τον Θεό να βοηθούν και να εξυπηρετούν τους ενάρετους ανθρώπους, όπως τον Λωτ, τον Αβραάμ, τον Ιακώβ, τον Μωυσή, τον Βαλαάμ, τον Ιησού του Ναυή, τον Γεδεών, τον Μανασσή και άλλους, ενώ από την Καινή Διαθήκη τον Ιωσήφ, την Παρθένο Μαρία, τους ποιμένας, την Μαρία Μαγδαληνή και άλλους.
Με αυτές τις λίγες μαρτυρίες έδειξα ότι ο Πανάγαθος Θεός βάζει σε εμάς φύλακας αγγέλους, όχι μόνο στο Άγιο Βάπτισμα, αλλά σ’ όλη την ζωή μας, οι οποίοι βοηθούν τους δικαίους στην οδό της σωτηρίας, που Τον αγαπούν και πιστεύουν σ’ Αυτόν.
Οι άπιστοι, οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί δέχονται και αυτοί από τον Θεό φύλακα άγγελο;
Μερικοί άπ’ αυτούς επειδή δεν είναι βαπτισμένοι στο όνομα του Χριστού δεν λαμβάνουν φύλακας αγγέλους. Μα ούτε και πιστεύουν σε αγγέλους. Ενώ όσοι λέγουν μολαταύτα ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά είναι αιρετικοί, αυτοί καταθλίβουν και απομακρύνουν από κοντά των τον άγγελο του Κυρίου, ο όποιος αγαπά την αλήθεια μόνο της ορθοδόξου πίστεως, που στηρίζεται στον Χριστό και τους Αποστόλους Του.
Όσον αφορά τους ειδωλολατρικούς λαούς, αυτοί μόλις έχουν από ένα φύλακα άγγελο, ως φύλακα των συνόρων ολοκλήρου της χώρας των, κατά τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής, η οποία λέγει: «Έστησε όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού» (Δευτ. λβ’ [32] 8).
Αυτοί οι άγγελοι συμμετέχουν στις συνεδριάσεις των αρχόντων μιας χώρας, οι οποίοι την κυβερνούν. Κατά παράδοση, υπάρχουν φύλακες άγγελοι για τα φρούρια, για τις πόλεις, τα χωριά, τα μοναστήρια και οπουδήποτε δοξάζεται το όνομα του Θεού.
Ποιος είναι ο σκοπός του φύλακος αγγέλου στην ζωή του ανθρώπου και πώς τον βοηθάει στην σωτηρία;
Ο σκοπός του φύλακος αγγέλου είναι να φυλάγει τον άνθρωπο με αόρατο τρόπο από τους πειρασμούς του διαβόλου, από κάθε είδους αμαρτωλή πτώση, να τον κατευθύνει στην εκκλησία, στην μετάνοια, στην προσευχή.
Να τον παρηγορεί στις στενοχώριες της ζωής και να τον προτρέπει στα καλά έργα. Ο φύλαξ άγγελος δόθηκε από τον Θεό για την σωματική και ψυχική προστασία του ανθρώπου. Ουδέποτε κοιμάται, κατά τον λόγο του ψαλμωδού: «Μηδέ νυστάξει ο φυλάσσων σε» (Ψαλμ. ρκ’ [120] 3).
Ο φύλαξ άγγελος προστατεύει την εμπιστευμένη σ’ αυτόν ψυχή σε καιρό πειρασμού, εάν έχει πίστη και φόβο Θεού, όπως λέγει ο ίδιος βασιλεύς και προφήτης: «Παρεμβάλει άγγελος κύκλω των φοβούμενων αυτόν» (Ψαλμ. λγ’ [33] 9). Ο φύλαξ άγγελος υπηρετεί την σωτηρία του ανθρώπου (Εβρ. α’ 14). Λυτρώνει τον άνθρωπο σε επικίνδυνες περιστάσεις (Πράξ. ε’ 19, ιβ’ 7-8, 9, 11).
Είναι λειτουργικό πνεύμα του Θεού για την προστασία των ανθρώπων (Ψαλμ. ρβ’ [102] 21, ργ’ [103] 5, Λουκ. ιστ’ 22). Οι άγγελοι βλέπουν πάντοτε την δόξα του Θεού στους ουρανούς και προσεύχονται για τους ανθρώπους.
Ο χριστιανός έχει και κακό άγγελο που τον ακολουθεί σ’ όλη του την ζωή του; Ποιος είναι ο σκοπός του;
Ναι, κάθε χριστιανός έχει από το βάπτισμά του ένα αγαθό άγγελο, ο οποίος στέκεται δεξιά του και τον συμβουλεύει σε κάθε ευάρεστο στον Θεό έργο. Αυτός γράφει λεπτομερώς ένα προς ένα, όλα τα καλά έργα που κάνει στην ζωή του ο άνθρωπος και τα όποια θα παρουσίασει στην ώρα της Κρίσεως.
Επίσης, από την βρεφική του ηλικία ακολουθεί τον χριστιανό και ένας κακός άγγελος (διάβολος), ο οποίος γράφει και αυτός λεπτομερώς, κάθε αμαρτία που κάνει ο άνθρωπος στην ζωή του, μέχρι την ώρα του θανάτου.
Όταν κάνει κάποια αμαρτία ο άνθρωπος, αμέσως ο διάβολος άγγελος, του φέρνει την αμαρτία στα εναέρια τελώνια για να γραφθεί εκεί και μετά τον θάνατό του να τον εμποδίσουν και να τον κατεβάσουν στην άβυσσο της κολάσεως, όπως αναφέρεται αυτό στην ζωή του αγίου Βασιλείου του Νέου, που εορτάζει τον μήνα Μάρτιο.
Ο σκοπός, του πονηρού πνεύματος είναι να πειράζει τον άνθρωπο πάντοτε και να τον παρακινεί στην αμαρτία, με την σκέψη, την φαντασία, τις αισθήσεις, τα λόγια, τα έργα, το σώμα και με την ψυχή.
Εάν ο άνθρωπος τον ακούσει, επιθυμήσει την αμαρτία και την επιτέλεση ακόμη, ο διάβολος τότε γράφει κάθε κακή σκέψη, λόγο, και έργο που έκανε στη ζωή του, για τα οποία θα ζήτησει λόγο στην μέλλουσα Κρίση, μετά θάνατο, εάν βέβαια δεν λύσει τις αμαρτίες με την μετάνοια και την εξομολόγηση.
Πώς μπορεί ο χριστιανός να λυτρωθεί από τους πειρασμούς και τον διάβολο, ο οποίος τον ακολουθεί σ’ όλη την ζωή του;
Είναι ανάγκη για την σωτηρία του ο άνθρωπος να πειράζεται από τον διάβολο, διότι εάν δεν πειράζεται δεν θα σωθεί, δεν μπορεί να σκληραγωγηθεί στην πνευματική μάχη, και δεν μπορεί να έχει κανένα μισθό για τα καλά του έργα, όταν τα κάνει συνήθως χωρίς κανένα διαβολικό εμπόδιο.
Γι’ αυτό λέγει και ο απόστολος Πέτρος ότι «ο αντίδικος ημών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπιεί, αντίστητε στερεοί τη πίστη…» (Α’ Πέτρ. ε’ 8-9).
Συνεπώς λοιπόν, η ζωή μας είναι μία μάχη με τον διάβολο, που μας πειράζει είτε με το σώμα μας, είτε με τους συνανθρώπους μας, είτε κατευθείαν με δικές του σκοτεινές ενέργειες. Οι πειρασμοί, όπως είπαμε, είναι απαραίτητοι, αρκεί μόνο να μη νικούμεθα.
Ένας μεγάλος άγιος ασκητής έλεγε: «έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος». Ο χριστιανός μπορεί να παραμένει άτρωτος από τις παγίδες του διαβόλου, όταν εκτελεί τα αγαθά έργα και ιδιαίτερα την προσευχή, την νηστεία, την ταπείνωση, την αγάπη, την εξομολόγηση, την μετάνοια, την ελεημοσύνη και την μακροθυμία.
Εάν ο άνθρωπος αμαρτάνει με την θέλησή του, τότε ο αγαθός άγγελος απομακρύνεται από κοντά του; Ενώ όταν κάνει ένα καλό έργο φεύγει απ’ αυτόν ο διάβολος (κακός άγγελος);
-Εάν η αμαρτία είναι θανάσιμη ενώπιον του Θεού, τότε πώς θα αγαπήσει ο άγγελος του Κυρίου τους αμαρτωλούς και δεν θα απομακρυνθεί απ’ αυτούς;
Και εάν «ο ποιών την αμαρτία εκ του διαβόλου εστίν» (Α’ Ιωάν. γ’ 8-10), πώς θα σταθεί ο άγγελος δίπλα σ’ αυτόν που κάνει τα έργα του διαβόλου, δίπλα δηλ. στους μέθυσους, στους ακόλαστους, στους πόρνους, στους απίστους, στους ψεύτες, στους φιλάργυρους, στους μισάνθρωπους και αιρετικούς;
Και εάν η αμαρτία απομακρύνει τον άνθρωπο της ευλογίας του Θεού τότε πώς θα σταθεί ό άγγελος Κυρίου δίπλα στον εργαζόμενο την ανομία; Και εάν το Άγιο Πνεύμα λυπείτε από την αμαρτία (Γαλ. δ’ 30, Α’ Θεσ. ε’ 19), πώς δεν θα λυπηθεί ο άγγελος, και δεν θα φύγει από τον αμαρτάνοντα, ο οποίος δεν θέλει να επιστρέψει με την μετάνοια;
Βεβαίως λοιπόν, ο διορισμένος από τον Θεό φύλαξ άγγελος για τον κάθε χριστιανό, μισεί την αμαρτία διότι αυτή φονεύει την ψυχή και απομακρύνεται απ’ αυτόν που εκτελεί την παρανομία.
Όμως πάλι επιστρέφει και βοηθεί τον αμαρτωλό άνθρωπο, όταν αυτός μετανοήσει με καρδιακό πόνο και δάκρυα, για όσα έκανε (Β’ Κορ. ζ’ 9). Διότι «χαρά γίνεται εν ούρανω επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7-10), δεδομένου ότι ο Θεός θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Β’ Πέτρ. γ’ 9).
Οπότε λοιπόν, όταν ο άνθρωπος κάνει το κακό, λυπεί και απομακρύνει από κοντά του το Άγιο Πνεύμα και τον φύλακα άγγελό του και στην θέση των έρχεται ο διάβολος. Ενώ, όταν ο χριστιανός επιστρέψει μ’ όλη του την καρδιά στην ζωή της μετανοίας, ευαρεστεί τον Θεό και όλους τους ουράνιους αγγέλους, έρχεται πάλι κοντά του ο φυλαξ άγγελός του και απομακρύνεται το Πνεύμα του σατανά. Αυτός ο αγώνας γίνεται στην καρδιά και τον νου του ανθρώπου μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ποια είναι η ανώτερη φιλοσοφία για τον χριστιανό;
Κατά τον Άγιο Βασίλειο, η υψηλότερη φιλοσοφία για τον χριστιανό είναι να σκέπτεται πάντοτε τον θάνατο. Ενώ κατά την Αγία Γραφή είναι ο φόβος του Θεού. Ο φόβος του Θεού είναι απόλυτα αναγκαίος για την προσκύνηση του Θεού (ψαλμ. ε’ 8) και για την υπηρεσία Του. Επίσης χρειάζεται για την σωτηρία μας, για την φύλαξη των εντολών του Θεού, για την αποφυγή των αμαρτιών, για την απόκτηση της αγιότητας, για την διακυβέρνηση της ψυχής με δικαιοσύνη, για την δικαία Κρίση. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή μάς διδάσκει να βαδίζουμε με τον φόβο του Θεού και όλα να τα εκτελούμε με πίστη και τον φόβο του Θεού.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗ Π. ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ (Ε’ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ: ΕΡΩΤ. 126-132)