…Ἀδέλφια μου, οἱ δαιμονισμένοι τοῦ Εὐαγγελίου πλησίασαν τόν Χριστό, καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί ὅλοι ὅσοι δεχόμεθα τίς ἐπιδράσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἄς γονατίσουμε ταπεινά, καί ἄς δεχθοῦμε στήν ζωή μας τόν Χριστό. Ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἔλεγε: «βλέπω τήν ἀνθρωπότητα ὅλη σέ μία ἀπέραντι πεδιάδα παγιδευμένη ἀπό νάρκες, καί παγίδες». Καί ρώτησαν τόν δάσκαλο τῆς ἐρήμου: «πῶς θά περάσουμε ἀπό αὐτούς τούς κινδύνους; ποιό εἶναι τό ναρκαλιευτικό πού θά μᾶς βοηθήση νά περάσουμε μέσα ἀπό αὐτά τά ναρκοπέδια;» Καί ἐκεῖνος εἶπε: «Ἡ ταπείνωσις εἶναι τό μηχάνημα αὐτό πού θά ἀνοίγη τάς διόδους, γιά νά ἐξέλθουμε καί νά περάσουμε ἀπό τήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος, γιά νά φθάσουμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», τῆς ὁποίας εἴθε ὅλοι νά ἀξιωθοῦμε. Ἀμήν.
Ἀρχιμ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, ἱεροκήρυκας