(Μέγας Ἀντώνιος)
Ὅσο πιό λιτή ζωή κάνει κανένας, τόσο καί πιό εὐτυχισμένος εἶναι, γιατί δέν φροντίζει γιά πολλά, π.χ. δούλους, γεωργούς, κτήση ζώων.
Ἐπειδή κολλοῦμε σ’ αὐτά καί πέφτουμε στίς δυσκολίες πού συμβαίνουν ἐξαιτίας τους, κατηγοροῦμε τόν Θεό.
Καί ἀπ’ τήν αὐτοπροαίρετή μας ἐπιθυμία ποτίζεται καί θεριεύει ὁ θάνατος καί μένουμε στό σκοτάδι τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ζωῆς, ἐπειδή εἴμαστε πλανεμένοι μήν ἀναγνωρίζοντας τόν ἑαυτό μας.