..Ναί, ζῶ τήν εὐτυχία μέσα στό σπίτι, γιατί ἔχω ἕναν σύντροφο πού μέ νοιώθει. Ἔχω ἕναν ἀδελφό πού μέ καταλαβαίνει». Γιατί γιά σένα, καί σύντροφος, καί ἀδελφός, καί πατέρας, καί φίλος, καί τά πάντα εἶναι ὁ ἄνδρας σου.
Καί τ’ ἀνάπαλιν. Γιά σένα ἡ γυναίκα σου εἶναι ἡ μάννα σου, εἶναι ἡ ἀδελφή σου, εἶναι ἡ φίλη σου, εἶναι ἡ σύντροφός σου, εἶναι τό πᾶν, ἀδελφέ μου.
Καί τότε, ἑνωμένοι, ἄνδρας καί γυναίκα, σάν μιά ψυχή, σάν μιά καρδιά, θά προχωροῦν στήν θλῖψι καί στήν δοκιμασία, στήν θύελλα καί στήν καταιγίδα. Καί ὅ,τι καί ἄν περνᾶνε στήν ζωή, ὅταν οἱ δυό τους εἶναι ἑνωμένοι, μέσα στήν θλίψι, θά ψάλλουν, θά ἀγάλλωνται καί θά λένε:
«Εἴμαστε εὐτυχισμένοι, ἔστω κι ἄν ὁ πόνος μᾶς δέρνη, ἔστω κι ἄν μᾶς δοκιμάζη ἡ θλῖψις, ἔστω κι ἄν τά προβλήματα τῆς ζωῆς μᾶς πνίγουν. Εἴμαστε εὐτυχισμένοι, γιατί εἴμαστε ἑνωμένοι. Μᾶς ἑνώνει ὁ Θεός».
ΑΡΧΙΜ. π. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΣ
