Μτ 5, 17-26
17«Μη νομίσετε πως ήρθα για να καταργήσω το *νόμο ή τους *προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα πραγματοποιήσω. (α) 18Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το *νόμο. 19Όποιος, λοιπόν, καταργήσει ακόμα και μία απο τις πιο μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη *βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού.
20Γι’ αυτό να έχετε υπόψη σας ότι, αν η ευσέβεια σας δεν ξεπεράσει την ευσέβεια των *γραμματέων και των *Φαρισαίων, δε θα μπείτε στη *βασιλεία του Θεού.
21Έχετε ακούσει την εντολή που δόθηκε παλιά στους προγόνους: ΄΄να μην κάνεις φόνο, κι όποιος κάνει φόνο πρέπει να καταδικαστεί από το τοπικό δικαστήριο΄΄. 22Εγώ όμως σας λέω πως ακόμα κι όποιος οργίζεται εναντίον του αδερφού του χωρίς λόγο, πρέπει να καταδικαστεί από το τοπικό δικαστήριο. Κι όποιος πει τον αδερφό του ΄΄ρακά΄΄, πρέπει να καταδικαστεί από το μεγάλο *συνέδριο. Κι όποιος τον πει ΄΄μωρέ΄΄, πρέπει να καταδικαστεί στη φωτιά της κόλασης. 23Γι’ αυτό, όταν προσφέρεις το δώρο σου στο *ναό κι εκεί θυμηθείς πως ο αδερφός σου έχει κάτι εναντίον σου, 24άφησε εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο του ναού, το δώρο σου, και πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον αδερφό σου, και ύστερα έλα να προσφέρεις το δώρο σου. 25Κοίταξε να συμβιβαστείς γρήγορα με τον αντίδικό σου, όσο ακόμα βρίσκεστε στο δρόμο προς το δικαστήριο’ γιατί ύστερα ο αντίδικός θα σε παραδώσει στο δικαστή, κι ο δικαστής θα σε παραδώσει στο δεσμοφύλακα, κι αυτός θα σε κλείσει στη φυλακή. 26Σε βεβαιώνω πως δε θα μπορέσεις να βγεις απο κει, πριν ξεπληρώσεις και το τελευταίο δίλεπτο».
(α) ή: για να τα συμπληρώσω.
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (Μτ 5, 17-26)
{μεταφρασμένο κείμενο απο τους καθηγητές της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης
Π.Βασιλειάδης, Ι.Γαλάνης, Γ.Γαλίτης, Ι.Καραβιδόπουλος}
*νόμος (εβρ. Τορά) ονομάζονται συνήθως τα πέντε πρώτα βιβλία της Π.Δ., ενώ με τη φράση «ο νόμος και οι προφήτες» εννοείται ολόκληρη η Π.Δ. Ονόμος, που ονομάζεται επίσης και νόμος του Μωυσή, κατηύθυνε, ήδη απο την εποχή του Έσδρα και ύστερα, όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του ιουδαϊκού λαού. Το θέμα της θέσης του νόμου μέσα στη ζωή της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας οδήγησε στη σύγκλιση της αποστολικής συνόδου. (Πραξ κεφ. 15 και Γαλ κεφ. 2).
*προφήτης. Αυτός που ύστερα από θεία κλήση αναγγέλει στο λαό το θέλημα του Θεού σε στγκεκριμένες ιστορικές περιστάσεις, και κυρίως προλέγει την έλευση του Μεσσία και της νέας οικονομίας του Θεού. Στην Κ.Δ. προφήτης ονομάζεται, εκτός απο τον Ιωάννη το Βαπτιστή, και ο κατεξοχήν αποκαλύπτων το θέλημα του Θεού Ιησούς Χριστός. Επίσης, προφήτες στην πρώτη Εκκλησία είναι οι χαρισματούχοι εκείνοι, που με έμπνευση του Αγίου Πνεύματος μιλούν στις συναθροίσεις των πιστών και ερμηνεύουν το θέλημα του Θεού στο παρόν και στο μέλλον για τη σωτηρία των ανθρώπων. Μερικές φορές κοντά στη λέξη «προφήτες» απαντάει και ο όρος «δίκαιοι» (λ.χ. Μτ 13,17). Πρόκειται για επιφανή πρόσωπα του λαού του Θεού στην Π.Δ., όπως ο Άβελ, οι Πατριάρχες, ο Ιώβ κλπ.
*βασιλεία των ουρανών ή βασιλεία του Θεού. Με την έκφραση αυτή, που δεσπόζει στο κήρυγμα του ίδιου του Ιησού και κατόπιν στα βιβλία της Κ.Δ., δηλώνεται μια καινούρια εποχή, που εγκαινιάζεται με το έργο του Ιησού Χριστού και στην οποία κυριαρχεί αντί του μίσους η αγάπη, αντί του σκότους της απιστίας το φως της πίστης, αντί για την απόγνωση η ελπίδα. Η καινούρια αυτή εποχή κηρύσσεται στην Κ.Δ. ως ήδη παρούσα αλλά και ως αναμενόμενη στην πληρότητά της μελλοντικά, κατά τη δεύτερη έλευση του Χριστού.
*γραμματείς. Οι γνώστες και ερμηνευτές του Μωσαϊκού νόμου, οι θεολόγοι της εποχής, που λέγονταν και νομοδιδάσκαλοι ή νομικοί. Η συνήθης προσφώνηση τους ήταν «ραββί». Πολλοί απ’ αυτούς ανήκαν στις μεγάλες παρατάξεις του ιουδαϊσμού, και τις εκπροσωπούσαν στο μεγάλο συνέδριο. Το κύρος τους αυξήθηκε σημαντικά μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. και το τέλος της ιερατικής τάξης. Εξελίχθηκαν σ’ αυτό που ονομάζεται «ραββινισμός».
*Φαρισαίοι. Λαϊκό κίνημα με οπαδούς απο την τάξη των επαγγελματιών, που αποχωρίστηκε απο τους παλαιότερους ευσεβείς, ζηλωτές του νόμου. Στο κίνημα ανήκαν και πολλοί γραμματείς. Τους Φαρισαίους τους διέκρινε η τήρηση του γράμματος του νόμου, η προσήλωση στις παραδόσεις των παλαιοτέρων (πρεσβυτέρων) και η έμφαση στους εξωτερικούς καθαρμούς. Σε αντίθεση προς τους Σαδδουκαίους οι Φαρισαίοι πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών. Στα Ευαγγέλια παρατηρείται έντονη αντίθεση μεταξύ Ιησού και Φαρισαίων.
*συνέδριο (μεγάλο). Σώμα απο 70 μέλη, που αποτελούσε την ύψιστη αρχή σε διοικητικά, νομικά και θρησκευτικά θέματα. Είχε έδρα την Ιερουσαλήμ και συνεδρίαζε σ’ έναν ειδικό χώρο του ναού. Πρόεδρος του ήταν ο εκάστοτε αρχιερέας. Τα μέλη ήταν ιερείς, νομοδιδάσκαλοι και λαϊκοί από έγκριτες οικογένειες (πρεσβύτεροι του λαού).
*ναός. ονομάζεται ο ναός των Ιεροσολύμων και ιδιαίτερα το κεντρικό κτίσμα, που περιείχε τα άγια και τα άγια των αγίων.
