Ο Μακαριστός π. Γεώργιος Αναστόπουλος κατά το 51ο έτος της ηλικίας του, προσβλήθηκε από μία ανίατη ασθένεια, με αποτέλεσμα να περιέλθει σε μια κατάσταση καθολικής παράλυσης και ακινησίας του σωματικού του οργανισμού επί μία δεκαετία. 2002-2012!
Δεν μπορούσε , ολόκληρη αυτή τη δεκαετία, να χρησιμοποιήσει πλέον κανένα όργανο του σώματός του, πλην της γλώσσας του. Του έμεινε η ικανότητα της ομιλίας.
Ο μακαριστός πλέον Γέροντας, τη δοκιμασία αυτή- το μαρτύριό του- την αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή, αγόγγυστα, χωρίς παράπονο ή τάση θεοδικίας. Αντίθετα, ο φωτισμένος λογισμός του στράφηκε στην αναζήτηση τρόπου υπέρβασης της ακινησίας του, προς ενεργοποίηση της δυνατότητας της ομιλίας του, για λόγο ευαγγελικό και εκκλησιαστικό στον κοινωνικό χώρο. Ήθελε να δώσει το ζωντανό «παρών» του στην προάσπιση της Εκκλησίας από καταλυτικές προσβολές της Αλήθειας της Ορθοδοξίας της, που προέρχονταν από το ίδιο το εκκλησιαστικό της σώμα ή από εξωτερικούς εχθρούς.
Κορυφαίο γεγονός , μέσα στο πνεύμα αυτό της δραστηριότητάς του αυτής, υπήρξε ο ελεγκτικός διάλογός του με ταγό της Εκκλησίας , που διολίσθησε στο χώρο της κακοδοξίας και σκανδάλισε πολλούς πιστούς. Ο μακαριστός Γέροντας με διπλή ανταλλαγή διαλόγου, μέσω γραπτών κειμένων, στον ορθόδοξο τύπο, έδωσε με παρρησία και ιερατική αξιοπρέπεια την ομολογία του.
Τα κείμενά του, μαχητικά και εμπεριστατωμένα , απηχούσαν τον ομολογιακό παλμό ενός άξιου της εκκλησιαστικής του διακονίας κληρικού. Αλλά βέβαια οι περισσότεροι αναγνώστες των κειμένων αυτών δεν εγνώριζαν ότι ο δημιουργός τους δεν συνέλαβε το περιεχόμενό τους στην πολυθρόνα του γραφείου του, αλλά στο ανάκλιντρο του μαρτυρίου του. Στην κλίνη της δοκιμασίας του!
Ο μακαριστός Γέροντας π. Γεώργιος Αναστόπουλος είχε ευρεία θεολογική και βιβλική κατάρτιση. Ιδιαίτερα τον θαύμαζα για τη διαύγεια της μνήμης του, όταν ανέφερε χωρία και κείμενα της Π. Διαθήκης, όχι μόνο από τους μεγάλους, τους γνωστούς Προφήτες, αλλά και από τους ελάσσονες. Όταν τον γνώρισα για πρώτη φορά, μου είπε ότι ήταν φοιτητής μου. Εγώ όμως , σε κάποιες περιπτώσεις εκφοράς εκ μέρους μου εκκλησιαστικού και βιβλικού ή πατερικού λόγου, αισθανόμουνα μαθητής του.
Αλλά ο μακαριστός Γέροντας, σε κάθε περίπτωση, με τον συνομιλητή του ήταν διδακτικός και παιδαγωγικός , με φυσική απλότητα . Στους επισκέπτες του έλεγε χαρακτηριστικά: «Εγώ, αντί γλυκού, θα σας δώσω ένα ωραίο πνευματικό βιβλίο. Θα το μελετήσετε και όταν με επισκεφθείτε πάλι, θα κάνουμε συζήτηση για το περιεχόμενο του βιβλίου».
Εξάλλου , σ’ όποιον του έλεγε: «Πάτερ, κάντε και για μένα μια προσευχή», εκείνος του έλεγε: «Εγώ το βράδυ στις 12 θα προσεύχομαι για σένα, αλλά και συ θα προσεύχεσαι μαζί μου για σένα!». Από τη δωδεκάτη ώρα τη νυχτερινή μέχρι τη δευτέρα πρωινή, ο Γέροντας προσευχόταν γι’ αυτούς που το ζητούσαν.
Με όλη τη δραστηριότητά του, κατά την αιχμαλωσία του στην σκληρή ακινησία του μαρτυρίου, είχε ανυψωθεί ο π. Γεώργιος , ως υψιπετής αετός, από την αγάπη της θεήλατης βίας του Θεού, στους κοινωνικούς χώρους, με το νόημα του ψαλμικού στίχου: «ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου». Έτσι και φτερούγησε στη Βασιλεία των Ουρανών…
Αιωνία η μνήμη του!
Ι.Κ.
Πηγή: «ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»
««Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης»
(Λουκ. 13, 24 )
Ιωάννου Κ. Κορναράκη
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Αρχονταρίκι
