Τον Μάρτιο του 2001, το Μηνιαίο Περιοδικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής ΤΟΛΜΗ, με το οποίο συνεργαζόμουν, μου ζήτησε μία συνέντευξη με τον μακαριστό σήμερα, Ηγούμενο τότε, της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίτη Γεώργιο Καψάνη. Η διεύθυνση του Περιοδικού, πριν από την συνέντευξη μου είχε επισημάνει ότι ο μακαριστός Ηγούμενος, ήταν από τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια ενώ είχαν εξασφαλισμένο λαμπρό μέλλον, όπως επίσης και το γεγονός ότι ο τότε Αρχιεπίσκοπος -μακαριστός σήμερα- Χριστόδουλος, είχε προτείνει στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και στην Ιεραρχία την εγγραφή του στον κατάλογο των προς Αρχιερατείαν εκλογίμων, χωρίς ο ίδιος να το ζητήσει.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε στο Τεύχος 6, του Περιοδικού ΤΟΛΜΗ, (σελ.19-21), τον Μάρτιο του 2001.
Τόλμη: Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι στην εποχή μας, αφήνουν την κοσμική ζωή και έρχονται στο Άγιον Όρος;
Αρχιμ. Γ. Καψάνης: Ό,τι γίνεται στις ψυχές των ανθρώπων όσον αφορά τη σχέση τους με το Θεό είναι ένα μυστήριο που θα παραμείνει απρόσιτο σε κάθε κοινωνιολογική έρευνα. Υπάρχει μία μυστική κλίση του Θεού στις καρδιές, που ο καθένας που τη δέχεται απαντά αναλόγως. Θα μπορούσαμε να ειπούμε ότι νέοι που αναζητούν μία τελεία χριστιανική ζωή και δεν την βρίσκουν στον κόσμο, καταφεύγουν στις Ιερές Μονές, όπου βρίσκουν αυτό που λαχταρά η ψυχή τους. Όσοι δεν δέχονται ότι ο άνθρωπος είναι –πέρα απ’ όλα- ον θεολογικό, που ερμηνεύεται και αναπαύεται μόνο στον πλάστη και δημιουργό του, δεν μπορούν να καταλάβουν την απόφαση νέων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια και να γίνουν μοναχοί…Η μοναχική πολιτεία στο Άγιον Όρος και στις άλλες Ιερές Μονές, «στηλογραφεί την οδόν της μετανοίας» (Κανών μγ΄της Στ΄)…Η μετάνοια για μας τους Ορθοδόξους έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Πρέπει να μετανοούμε διά βίου, για τις δικές μας αμαρτίες και για τις αμαρτίες όλου του κόσμου…
Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης
Τόλμη: Με ποιους τρόπους μπορεί η Εκκλησία να προσεγγίσει τους νέους; Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια στους τρόπους αυτούς;
Αρχιμ. Γ. Καψάνης: Ο τρόπος που μπορούμε να προσεγγίσουμε τους νέους και κάθε άνθρωπο είναι η αγιότης. Και όταν λέω αγιότητα, δεν εννοώ την τέλεια αναμαρτησία αλλά την μετάνοια. Όσοι λοιπόν μετανοούν και αγωνίζονται να είναι ενωμένοι με το Χριστό, έχουν απήχηση στις καρδιές και προσανατολίζουν τους ανθρώπους κάθε ηλικίας στο Χριστό. Εάν προσφέρουμε στους νέους κάποια ευτελή υποκατάστατα του Χριστού, οι νέοι θα απογοητευθούν από τον Χριστό και την Εκκλησία… Νοιώθω ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη για τους νέους που σήμερα πολυάριθμοι καταφεύγουν στην Εκκλησία, εάν και πόσοι έχουμε τη δυνατότητα να τους προσφέρουμε τη γνήσια πνευματική τροφή…
Τόλμη: Το όνομά σας έχει γραφεί στον κατάλογο των προς Αρχιερατείαν υποψηφίων. Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο σημερινός επίσκοπος και πώς αντιμετωπίζετε μια τέτοια προοπτική;
Αρχιμ. Γ. Καψάνης: …επιθυμία και απόφασή μου είναι να τελειώσω την επίγειο ζωή μου ως Ιερομόναχος στην Μονή της μετανοίας μου… Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να διαγράψω ποιος πρέπει να είναι ο σημερινός Επίσκοπος. Νομίζω ότι οι διαπρέψαντες εν αγιότητι παλαιοί και νεώτεροι επίσκοποι της Εκκλησίας μας υποδεικνύουν το μέτρον του αληθούς επισκόπου. Όπως και οι άγιοι μοναχοί, οι ιερείς και λαϊκοί, μας υποδεικνύουν πώς θα πρέπει και εμείς να πολιτευόμεθα.
Τόλμη: Πώς αποφασίσατε να γίνεται μοναχός; Ήταν μια απόφαση στιγμής ή ζωής; Σας παρότρυνε κάποιο πρόσωπο ή σας επηρέασε κάποιο περιστατικό;
Αρχιμ. Γ. Καψάνης: Δεν θεωρώ σωστό να ομιλώ για προσωπικά θέματα. Αισθάνομαι ότι ο Άγιος Θεός με οδήγησε στην μοναχική πολιτεία με τις πρεσβείες της Παναγίας μας. Αισθάνομαι άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο για την ευλογία του αυτή και ιδίως για την εγκαταβίωσή μου στο Περιβόλι της Παναγίας. Ένας ταπεινός μοναχός, ο π. Συμεών, που εκοιμήθη προ ολίγων μηνών στη Μονή μας, όταν λίγο προ του θανάτου του ρωτήθηκε που βρίσκεται, απήντησε: τώρα είμαι με το Χριστό. Και όταν είσαι στον Χριστό, είναι ωραία, όπου κι αν ευρίσκεσαι, στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη ή στο Άγιον Όρος. Πράγματι, είναι ωραία να είσαι με τον Χριστό, όπου και αν ευρίσκεσαι…
Κατερίνα Χουζούρη
