Βλέπεις άνθρωπο όμως όχι την καρδιά του, το μέσα του, τις μάχες του.
Γι’αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.
Βλέπεις το έξω, βλέπεις κάποιες εκδηλώσεις συμπεριφορών μα όχι τις αιτίες που τις προκαλούν.
Δεν βλέπεις τις αγωνίες, δεν βλέπεις τις πληγές τις ψυχής του.Γι’αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.
Βλέπεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι και όχι αυτό που είναι ο άλλος. Δεν βλέπεις την μετάνοιά του, δεν βλέπεις την ανάγκη του για μια αγκαλιά, δεν βλέπεις την αξόδευτη αγάπη του. Γι’αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.
Βλέπεις άνθρωπο. Ανακάλυψε και την καρδιά του -δες πίσω από τα νεύρα του,
πίσω από την κακία του, πίσω από τα λάθη του, πίσω από τις ανασφάλειές του,
πίσω από την ψευτιά του-και τότε ίσως τον καταλάβεις για λίγο, ίσως τον συμπονέσεις,
ίσως τον δικαιολογήσεις, ίσως τον υπομείνεις, ίσως τον αγαπήσεις πραγματικά
γι’αυτό που είναι και όχι γι’αυτό που φαίνεται ότι είναι.
π.Παύλος Παπαδόπουλος
