Παραμονή Χριστούγεννα
Χρόνια και χρόνια,
Κάθε Χριστούγεννα,
Από τότε που ήταν παιδί,
Άκουγε τα ίδια ακατανόητα λόγια:
«ο Χριστός έγινε άνθρωπος
Όμως αυτός
λίγο δύσπιστος,
λίγο ισχυρός,
λίγο πολυάσχολος,
λίγο αλαζόνας,
ποτέ δεν κατάλαβε
πως μπορεί
η ενανθρώπηση του Χριστού
να είναι Πράξη που τον αφορά.
Αυτός ποτέ δεν κατάλαβε
Ότι τα Χριστούγεννα
Δεν είναι διάκοσμος
Δεν είναι έθιμο
Δεν είναι ρεβεγιόν
Δεν είναι αργία
Δεν είναι γιορτή
Δεν είναι νοσταλγικό παραμύθι.
Ποτέ του δεν κατάλαβε την Αγάπη
Και γι’ αυτό ποτέ δεν στάθηκε ν’ ακούσει
Τις γλυκύτατες καμπάνες των Χριστουγέννων
Ποτέ δεν μπήκε στις φεγγοβόλες εκκλησιές
Της χριστουγεννιάτικης νύχτας.
Αυτός ποτέ δεν έδωσε και ποτέ δεν πήρε
της συγγνώμης και της αγάπης τον χαιρετισμό.
Αποκρουστικά και ξένα όλα γι’ αυτόν.
Και τα χρόνια περνούσαν,
χωρίς εμπειρία του Αγαπώντος Θεού
του ενανθρωπήσαντος Θεού
του σαρκωθέντος Θεού
του και το έλεος έχοντος.
Και η καρδιά του ακόμα σαν ανήλιαγος τόπος
Σκληρή σαν την πέτρα
που δεν την ζέσταινε ήλιος ποτέ.
Ούτε άνθρωπο θέλει να δει
Ούτε Θεό ν’ ακούσει.
Μ. Μουρζά, « Εικονοστάσι»
