του Αρχ. Αρσενίου (Μέσκου)
έκδοση Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Σοχός 57002
έκδοση Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Σοχός 57002
Στο θέμα που απασχόλησε πολύ την κοινή γνώμη τελευταία, αναφέρεται το εξαιρετικό βιβλίο του π.Αρσενίου. Μικρό απόσπασμα παραθέτουμε και εμείς, με την ευχή τέτοια σύγχρονα και καλά βιβλία να συγγράφονται συχνά και να διαβάζονται από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες:
“Η άποψη της Εκκλησίας στα θέματα τα σχετικά με τη σεξουαλικότητα είναι, θα λέγαμε, ασφυκτικά περιοριστική, εξαιτίας αυτού του γεγονότος φαίνεται τόσο εξωπραγματική στη σημερινή κοινωνία. Απόλυτη αποφυγή των εκτός του γάμου σχέσεων και έστω περιοδική εγκράτεια μέσα στο γάμο. Τουτέστιν όχι στις προγαμιαίες σχέσεις, όχι στις εξωσυζυγικές σχέσεις, όχι στις παραφύσιν σχέσεις, καθώς και τήρηση περιόδων νηστείας, τουτέστιν σεξουαλικής εγκρατείας. Η εντολή του Θεού λοιπόν είναι καυτή, και όντως πολλές φορές καταλήγει να “τσουρουφλίζει” πολλούς.
Από μια άποψη μέσα στη φωτιά πέθαναν πολλοί. Πέθαναν οι άγιοι μάρτυρες, αλλά πέθαναν και πολλοί άλλοι, π.χ. οι μάγισσες στον μεσαίωνα, για να μην θυμηθούμε κοντινότερες σε μας ιστορικές στιγμές του πολιτισμού μας, που μας προκαλούν ντροπή. Οι πρώτοι όμως, οι άγιοι μάρτυρες, είναι αξιοθαύμαστοι, οι δεύτεροι αξιολύπητοι. Και είναι αξιοθαύμαστοι οι άγιοι μάρτυρες, όχι μόνο για το στέφανο του μαρτυρίου που τους δοξάζει αιωνίως, αλλά και γιατί την ίδια στιγμή που εγεύοντο της πυράς, άλλο ουράνιο πυρ τους εδρόσιζε και τους παρηγορούσε ανεκφράστως. Το μεν φυσικό πυρ κατέτρωγε το φθαρτό σώμα, το δε πνευματικό πυρ απαθανάτιζε την ύπαρξη. Οι υπόλοιποι είναι αξιοθρήνητοι, γιατί το μόνο που ξέρουμε γι’αυτούς είναι η φοβερή οδύνη του θανάτου τους. Ούτε άφθαρτα λείψανα, ούτε ανάβλυση μύρου, ούτε θαύματα, ούτε δόξασμα. Αλλά μόνο μια μελανή ουλή στο σώμα της ανθρωπότητας.
Έτσι είναι και η εντολή του Θεού, η κάθε εντολή, έτσι και αυτή που έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα. Είναι φωτιά που όντως κατακαίει, αλλ’όμως αυτή η καύση άλλοτε απλά ταλαιπωρεί τους ανθρώπους και άλλοτε κατακαίει τα άρρωστα τμήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, την ίδια δε στιγμή, το ’γιο Πνεύμα δροσίζει, θάλπει και αυξάνει τα υγιή. Δυστυχώς όμως αυτή η δροσερή εκδοχή της φωτιάς, είναι άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία όχι μόνο των ανθρώπων γενικά, αλλά ακόμη και των θρησκευόμενων ανθρώπων.” (σελ.37-39)
“Δεν είναι τυχαίο, ότι το Μυστήριο του γάμου είναι για την Εκκλησία τόσο Μυστήριο, όσο και το Μυστήριο της ιερωσύνης ή του βαπτίσματος. Μέσα από αυτή τη θεώρηση είναι αντιληπτό ότι ο γάμος, ο εκκλησιαστικός, δεν είναι ένα γεγονός θρησκευτικό ή κοινωνικό ή νομικό ή ό,τι άλλο, αλλά γεγονός βαθύτατα υπαρξιακό, οντολογικό, αναφέρεται στο βάθος και το πλάτος της ανθρώπινης ύπαρξης, σε αυτό το ίδιο το είναι μας.
Το όραμα λοιπόν που προσφέρει ή καλύτερα προτείνει η Εκκλησία στο νέο άνθρωπο είναι πολύ υψηλό και σπουδαίο. Για χάρη της εκπλήρωσης αυτού του οράματος τον καλεί να αρνηθεί τις προγαμιαίες σχέσεις. Όταν δύο άνθρωποι ολοκληρώνουν τις σχέσεις του έξω από τα εκκλησιαστικά και μυστηριακά πλαίσια, είναι φανερό ότι θέτουν τις υπάρξεις τους έξω από την τροχιά του Μυστηρίου του γάμου και αυτοπεριορίζουν τη ζωή τους και τη σχέση τους στα ανθρώπινα και ψυχολογικά πλαίσια. Αυτό βέβαια έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αλλά δεν θα πρέπει να λησμονούν, ότι κατ’αυτόν τον τρόπο αρνούνται το λυτρωτικό έργο του Χριστού και της Εκκλησίας που Αυτός ίδρυσε.” (σελ. 39)
