Όταν ό Άγιος Αντώνιος ασκήτευε στην έημο παρουσιάστηκε ‘Άγγελος Κυρίου γιά νά του
διδάξη -κατ’ έντολήν του Θεού ωρlσμένα κεκρυμμένα μυστήρια. Μεταξύ άλλων του έφανέρωσε καί τά έξης: «Ότι στήν άλλη ζωή οί ψυχές των δικαίων γνωρίζονται μεταξύ τους, συνομιλούν, χαίρονται, συσταίνονταl οί άγνωστοι κλπ.
“Αν ή ψυχή περάσπ όλα τά τελώνια, φθάνει πλέον στόν Θρόνο τού Θεού, γονατίζει καί προσκυνεί τήν Τρισυπόστατο Θεότητα, Βλέπει τούς Άγγέλους, τούς ΆγΙους, όκούει θείαν μελωδίαν, εύφραίνεταl στό κάλλος τό ανέκφραστον. Στόν Θρόνο τού Κυρίου φθάνει ή ψυχή στίς 3 ( 3 μέρες, γι’ αύτό γίνεται τότε τό 3ήμερο μνημόσυνο. Κατόπιν οι ‘Άγγελοι όδηγούν τήν ψυχή στά μέρη τής γής όπου εζησε. Ξαναθυμαται ή ψυχή όλη της τήν ζωή, τίς αμαρτίες, τίς αρετές της…
ΣτΙς 9 ήμέρες ξανάρχεται ή ψυχή καί προσκννεί τόν Κύριο, γι’ αύτό γίνεται τό 9ήμερο μνημόσυνο. Κατόπιν οι Αγγελοι τής δείχνουν τόν Παράδεισο, χαίρεται έκεί ή ψυχή καί πόσο θάθελε νά παραμείνει ‘Έπειτα τής δείχνουν τήν Κόλαση, τόν πύρινο ποταμό, τόν σκώληκα τόν ακοίμητον, τάς κολάσεις. Φρίττει έκεί.
Στίς 40 ήμέρες έπιστρέφει ή ψυχή και ξαναπροσκυνεί τόν Κύριον, γι’ αύτό καί γίνεται τό μεγάλο μνημόσυνο, κι’ ό Κύριος αποφασίζει τήν προσωρινή κατάταξη τής ψυχής μέχρι τής Δευτέρας Παρουσίας, όπότε θα γίνη ή τελική Κρίσις. Μέχρι τότε ΟΙ ψυχές δέν λαμβάνουν τελειωτικά ούτε αγαθά ούτε κόλασιν» .
Μερικοί Χριστιανοί συνηθίζουν μόλις αποθάνει κάποιος να κάμουν 40λείτουργο για τήν ψυχή του. ΟΙ προσευχές, ΟΙ έλεημοσύνες, ή Θεία Λειτουργία, ανακουφίζονν καί ώφελούν πολύ τίς ψυχές. Κι’ έπειδή ήμείς δέν γνωρίζουμε πώς παρέδωκε ό καθ’ ενας ψυχή στόν Θεό (μερικοί στήν έπιθανάτιο κλίνη μετανοούν πικρά και θέλουν νά έξομολογηθούν, νά κοινωνήσουν αλλά λόγω τής ασθενείας δεν μπορούν νά όμιλήσουν και συνεννοηθούν), γι’ αύτό πρέπει νά κάνουμε τά απαραίτητα γιά όλους τούς θανόντας -φιλάνθρωπος καί εύσπλαγχνος ό Κύριος, ακούει προσευχάς, ύποχρεώνεται από τήν έλεημοσύνη αλλωστε δέν εχει γίνει όκόμη ή Τελική Κρίσις. Άποτελούμε όλοι μαζί οΙ Χριστιανοί ζωντανοί καί αποθαμένοι -μίαν ‘Εκκλησίαν πού αποτελείται από τήν «Θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν» τών προαπελθόντων όδελφών μας καΙ από τήν «Στρατευομένην ‘Εκκλησίαν» πού αποτελούμε ήμεΙς ΟΙ ζώντες πού αγωνιζόμαστε ακόμη κατά τής αμαρτίας και μπορούμενά βοηθήσουμε πολύ τούς κοιμηθέντας.
Μέσα στό ‘Άγιο Ποτήριο, όπου τό Σώμα και Αίμα τού Κυρίου, ρίπτει ό λειτουργός μερίδες
αρτου πού αντιπροσωπεύουν ψυχές ζώντων αλλά καί ψυχές τεθνεώτων πού αποπλύνονται μέ τό Αίμα τού Χριστού. Γι αύτό έκτός από τά Μνημόσυνα καΙ τά 40λείτουργα, ας δίνουμε συχνά στήν ‘Εκκλησία καί τά όνόματα τών προσφιλών μας κοlμηθέντων, συγγενών, φΙλων, διδασκάλων, αναδόχων να μνημονεύωνται. “Ας τούς βοηθούμε ήμείς από έδώ, βοηθούμε ετσl καΙ τΙς δικές μας ψυχές. “Ας ανακουφίζουμε τίς ψυχές τους, διότι έκείνοι δέν μπορούν πλέον νά βοηθήσουν τόν έαυτόν τους, όσο κι’ αν ύποφέρουν. ‘Εάν δέν δείξουμε τήν φιλανθρωπία αύτή αμαρτάνουμε.
Τά μνημόσυνα γίνονται μέ σιτάρι πού είναι συμβολικό, σημαίνει τήν ανάστασι τών νεκρών. Όπως τό σιτάρι -γράφει ό απόστολος Παύλος -σπέρνεται στή γή, σαπίζει μέν αλλά βγαίνει φυτό καί στάχυς, ετσl καί το σώμα τού ανθρώπου θάπτεται στή γή και διαλύεται. Κατά τήν Δευτέραν όμως Παρουσίαν, θ’ αναστηθή τό σώμα αφθαρτο κι’ ένωμένον πλέον μέ τήν ψυχή θά παραστή ένώπιον τού Δικαίου Κριτού.
Τά Μνημόσυνα γίνονται γιά μεγάλους, μικρούς, νήπια. ‘Έχουν καθιερωθή δι’ Άγίου Πνεύματος (Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη, Αποστολικαί Διαταγαί. Γιά νά είσακουσθή περισσότερον ή δέησις γιά τήν ψυχή τού μεταστάντος πρέπει οΙ τελούντες τό Μνημόσυνο αλλά καΙ οί προσκεκλημένοι νά εχουν έξομολογηθή μετανοημένοι καί συμφιλιωθή μέ τόν Θεό, νά προσέλθουν στόν ‘Ιερό Ναό όπό πρωί -πρωl, νά προσευχηθούν μέ πολλή εύλάβεια. Προσευχή καί ταπείνωση θέλει ό Θεός κι’ όχι κοσμική έπίδειξη καί πολυτέλεια.
‘Ένα απλό πιατάκι σιτάρι βρασμένο φθάνει καΙ γιά τό Μεγάλο ακόμα Μνημόσυνο. Πρέπει όμως νά δοθούν στό ‘Άγιο Βήμα: πρόσφορο, κρασί, θυμίαμα, λάδι, κηρί γιά νά γίνη ή Θεία Λειτουργία στήν όποία θά μνημονευθή τό όνομα τού θανόντος. Όταν στήν ‘Εκκλησία γίνεται ξένο Μνημόσυνο, ή Κηδία, πρέπει κι’ ήμείς νά παραμείνωμε σιωπηλοί, μέ εύλάβεια καί προσευχή ώς τό τέλος. Ποιός ξέρει, ίσως καί σε δική μας παρόμοια περίmωση προσευχηθούν άλλοι γιά μας:
ΉΈκκλησία μας τελεί κατ’ έτος 2 με γάλα Μνημόσυνα:
1.
Τό Ψυχοσάββατο πρό των Άπόκρεω.
2.
Τό Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστης.
Δέεται ή Έκκλησία μας γιά όλους τους άπ’ αιωνος εύσεβως κοιμηθέντας σέ ξένο μέρος, σέ έρημιά, σέ θάλασσα κλπ. καΙ πού κανείς δέν τούς έκανε Μνημόσυνο είτε λόγω φτώχειας, είτε λόγω άδιαφορίας. Έπί πλέον κάθε Σάββατο πού είναι άφιερωμένο στούς Νεκρούς, άλλά καί σέ κάθε Θ. Λειτουργία ή Έκκλησία μνημονεύει τις ψυχές όλων των εύσεβως κοιμηθέντων, έπικαλουμένη τήν εύσπλαγχνίαν τού Κυρίου και τάς πρεσβείας της Ύπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Άγίων.
Ποτέ νά μή καταφεύγουμε σέ μέντιουμ κλπ. γιά νά μάθουμε γιά τόν θανόντα. Στά μέντιουμ, έστω κι’ άν αύτά είναι καμουφλαρισμένα μέ πολλές εΙκόνες καΙ άναμμένες κανδηλες, όμιλεl πάντα ό Σατανας πού γνωρίζει τήν φωνή καΙ τήν ζωή τού θανόντος. Κολάζουμε τήν ψυχή μας, άλλά καί τήν ψυχή τού προσφιλούς μας νεκρού.
Τρισάγια έπί τοϋ τάφου ώφελοϋν. ΚαΙ το μοίρασμα άρτου ώφελεί τΙς ψυχές. Δέν πρέπει νά σκορπίζονται κόλυβα στόν τάφο, ούτε νά σπάζεται πιάτο στήν πόρτα της κηδείας, διότι τούτο είναι είδωλολατρικό. ΟΙ θρηνοι καΙ ΟΙ κοπετοί βλάπτουν τούς κεκοιμημένους, όντ’ αύτων έλεημοσύνη, προσευχή, προσφορά. Τό Νεκροταφείον είναι τόπος ίερός. Όχι τσιγάρα. Άναπαύονται όστα Άγίων. καί Χριστιανων πού ποτίστηκαν διά της Θείας Κοινωνίας μέ τό αίμα του Χριστοϋ. Ή ζωή μας είναι πρόσκαιρη. ‘Άς φροντίζουμε νά είμαστε πάντα ετοιμοl γιά τό μεγάλο ταξείδι μέ όρθήν πίστιν καί εργα αρεστά είς τόν Κύριον.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΚΙΟΝ
«Ό βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οίκονομων, καί τό συμφέρον πασιν άπονέμων, Μόνε Δημιουργέ, άνάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς των δούλων σου εν ΣοΙ γάρ τήν έλπΙδα άνέθεντο, τω ποιητή καΙ πλάα-Γη και Θεώ ημών».
