ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΜΗ ΦΥΓΕΤΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν
κ.κ. Χρυσοστόμου
Ἤδη εὑρισκόμεθα πρό τοῦ Ἁγίου Πάσχα. Σήμερα ὁ Κύριός μας εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη, ἐπί πόλου ὄνου καθεζόμενος καί ἀκούει τά πλήθη νά κραυγάζουν τό “Ὠσαννά”. Ὁ δρόμος εἶναι ἐστρωμμένος μέ τά ἱμάτια καί ὁ λαός στά χέρια βαστάζει τά βαΐα τῶν φοινίκων.
Τό βράδυ τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Κύριος μᾶς ἑτοιμάζει διά τά μέλλοντα συμβαίνειν λέγοντάς μας: “Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καί παραδοθήσεται ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περί αὐτοῦ…”.
Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος παρακολουθώντας τήν πορεία πρός τό Πάθος σημειώνει: «Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ καὶ συσταυρωθῶμεν καὶ νεκρωθῶμεν δι’ Αὐτὸν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν Αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος Αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλὴμ διὰ τὸ παθεῖν, ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου, καὶ πατέρα ὑμῶν καὶ Θεὸν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». (Στιχηρὸ ἰδιόμελο Αἴνων Μ. Δευτέρας). Δηλαδή. «Ἐλᾶτε νά πορευθοῦμε μαζί Του καί νά σταυρωθοῦμε μαζί Του, νά νεκρώσωμε τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες καί κοσμικές ἡδονές, γιά νά ἀπολαύσωμε τήν πραγματική ζωή μαζί Του καί νά τόν ἀκούσωμε νά λέγῃ. Δέν βαδίζω ἁπλῶς στήν ἐπίγεια Ἱερουσαλήμ γιά νά πάθω, ἀλλά ἀναβαίνω πρός τόν οὐράνιο Πατέρα μου καί δικό σας Πατέρα, τόν Θεό μου καί δικό σας Θεό καί σᾶς ἀνυψώνω μαζί μου στήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶναι ἡ οὐράνια τοῦ Θεοῦ Βασιλεία».
Ἀγωνιστήκαμε καί ἀγωνιζόμεθα κατά τήν διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τόν καλό καί τίμιο πνευματικό ἀγῶνα, μέσα ἀπό νηστεία, προσευχή, περισυλλογή, νήψη, μυστηριακή ζωή καί εἰσερχόμεθα στήν τελευταία ἑβδομάδα, τήν ὀνομαζομένη Μεγάλη, ἀφοῦ μεγάλα καί θαυμαστά, συγκλονιστικά γεγονότα ἔλαβαν χώρα κατ’ αὐτήν.
Θά ζήσωμε μέ δέος καί ἐσωτερικό συγκλονισμό κάθε στιγμή τοῦ Θεανθρώπου πρός τό Πάθος. Θά ἴδωμε τήν ἁμαρτωλή νά προσπίπτῃ μέ δάκρυα καί μῦρα, ραίνουσα τούς ἀχράντους πόδας Του. Θά τόν συνοδεύσωμε στόν κῆπο τῶν Ἐλαιῶν, ὅπου θά βιώσῃ τήν ἀνθρώπινη ἐγκατάλειψη καί μοναξιά. Θά ἴδωμεν τόν ἱδρῶτα νά τρέχῃ, ὡσεί θρόμβοι αἵματος ἐπί τό πρόσωπον Αὐτοῦ. Καί μέσα στῆς νύχτας τήν σιωπή καί τό κορύφωμα τῆς ἀγωνίας, θά παρακολουθήσωμε μέ σφιγμένη τήν καρδιά, τῆς προδοσίας τό φίλημα, ἀπό τόν ἀγνώμονα Μαθητή.
Θά παρακολουθήσωμε ἀκόμη τήν μαρτυρική πορεία, τούς ἐμπτυσμούς, τίς μάστιγες, τούς κολαφισμούς, τήν ἄρνηση τοῦ Πέτρου, τήν ἄνοδο στό Φρικτό Γολγοθᾶ, τήν Ὕψωση στόν Σταυρό. Θά ζήσωμε τόν τρόμο τοῦ σεισμοῦ καί τοῦ σκότους, μετά τό “τετέλεσται” καί τήν κλίση τῆς μακαρίας κεφαλῆς, ἀφοῦ προηγουμένως θά βιώσωμε τόν συγκλονισμό τῆς σωτήριας κραυγῆς τοῦ ληστοῦ: «Μνήσθητί μου Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου».
Τήν Μεγάλη Παρασκευή θά λιτανεύσωμε τήν Ζωή ἐν Τάφῳ καί θά ἀναμένωμε μετά τῆς Παναγίας Μητρός Του καί τῶν μακαρίων Μαθητῶν τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση. Αὐτή εἶναι ἡ ἑορτή τῶν Ἑορτῶν καί πανήγυρις τῶν Πανυγήρεων, τό Πάσχα δηλαδή. Τό πέρασμα ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς, ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό.
Πλῆθος λαοῦ ἀμέτρητο θά συναχθῇ στούς Ἱερούς Ναούς γιά τόν λαμπρό ἑορτασμό, βαστάζοντες τίς ἀναστάσιμες λαμπάδες μέ τό ἀνέσπερο φῶς. Χαρά μεγάλη. Γιορτή για τήν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος πρῶτος καί μεγαλύτερος πανηγυριστής, θά ἀρχίσῃ τόν ὕμνο τόν ἐπινίκιο, τόν ἀνεπανάληπτο, ρίχνοντας φωτοβόλους ἀστραπάς, ἀπό τό χρυσόβολο στόμα του. “Εἴ τις εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως…”. Ὅμως ἐκεῖ πού κορυφώνεται ἡ χαρά τοῦ Ἁγίου, ἐκεῖ πού φτάνει στά δυσανάβατα ὕψη τῶν ἀγγέλων ὁ ὕμνος, ὁ χρυσολόγος πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, περίλυπος, σταματάει… Τί ἔπαθες Ἅγιε καί ἔπαψες τήν ὠδή; Τί ἔχεις Ἰωάννη καί δακρύεις; Γιατί ἡ λύπη διαδέχεται τήν μεγάλη τοῦ προσώπου σου χαρά καί γλυκυτάτη εὐφροσύνη;
Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπό τό θέαμα ἐνώπιόν μας. Πολλοί δέν κατανοοῦν τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί φεύγουν. Ἐγκαταλείπουν τήν γιορτή. Ἀπομακρύνονται ἀπό τό οὐράνιο Τραπέζι. Ἔκλεισαν τήν καρδιά τους στό νικητήριο σάλπισμα. Ἔκλεισαν τά αὐτιά τους στούς ἀναστάσιμους παιάνες. Ἔκλεισαν τά μάτια τους, στήν θέα τοῦ Ἀναστάντος…. Φεύγουν… Φεύγουν….Φεύγουν…. Περίλυπος ὁ Κύριος ἐπαναλαμβάνει τό πονεμένο ἐρώτημα πού ἀπηύθυνε στούς Μαθητάς, τήν ὥρα τῆς ἀγωνίας στόν κῆπο τῶν Ἐλαιῶν. “Οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν ἀγρυπνῆσαι μετ’ ἐμοῦ;”.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος προσπαθεῖ νά συνεχίσῃ. Ὁ Ἱερεύς ἀτενίζοντας τήν Εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως διαλαλεῖ: “Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν… Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός”.
Ποιοί φεύγουν ἀπό τό Ἀναστάσιμο πανηγύρι; Ὅσοι κρατοῦν κεριά ἀναμμένα, ὅσοι ἔψαλαν πρίν ἀπό λίγο τό Χριστός Ἀνέστη, ὅσοι ἔφτασαν μέχρι τόν Ἱερό Ναό νά ζήσουν τήν εὐφροσύνη τῆς μεγάλης Γιορτῆς.
Πῶς πέρασε ἀδελφοί μου, στήν ζωή μας αὐτή ἡ κακή συνήθεια; Πῶς αὐτό τό νέφος ἔρχεται νά σκιάσῃ τήν χαρά τῶν Ἀγγέλων; Πῶς αὐτός ὁ πειρασμός βρῆκε εὐκαιρία καί μπῆκε στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων; Πῶς ἀρνούμεθα τήν εὐσέβεια καί τήν ὡραία Ὀρθόδοξη παράδοση; Πῶς ἐγκαταλείπωμε τόν Χριστό μετά τό “Χριστός Ἀνέστη”;
Τί θά ἀπαντήσωμε, ἀδελφοί μου, στό ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ; “Οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν ἀγρυπνῆσαι μετ’ ἐμοῦ;”
Κουραστήκαμε Κύριε!
Πεινάσαμε Κύριε!
Δέν μᾶς ἀρέσεις πιά Ἀναστημένε Ἰησοῦ! Ἀρκετά μᾶς ταλαιπώρησες τόσες ἡμέρες. Καιρός νά ἀπολαύσωμε τίς κοσμικές, τίς ψεύτικες ἀπολαύσεις. Τό τραπέζι τό δικό σου ἀργεῖ. Τό δικό μας εἶναι ἤδη ἕτοιμο. Καί τόσα ἄλλα… πού κάνουν “περίλυπη τήν ψυχήν τοῦ Κυρίου”, περίλυπα τῶν Ἁγίων καί τῶν Ἀγγέλων τά πρόσωπα.
Ἀδελφοί μου, τό ὅτι φεύγουν πολλοί ἀπό τήν Ἀνάσταση χωρίς νά περιμένουν νά τελειώσῃ ἡ Θεία Λειτουργία, συνιστᾶ προσβολή πρός τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Λυτρωτή μας. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὁ ὅποιος ἀγώνας εἰς μάτην ἐγένετο.
Ἄς συνειδητοποιήσωμε ὅτι ὁ Κύριός μας θυσιάζεται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, κατεβαίνει στόν Ἅδη καί ἀνασταίνεται γιά τήν ἰδική μας σωτηρία.
Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Γύρω ἀπό τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, ὑφαίνεται ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου, μή φύγῃ κανείς ἀπό τήν ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Εἶμαι βέβαιος ὅτι θά ἀκούσετε τοῦ Κυρίου τήν πρόσκληση καί θά συμμετέχετε στό μεγάλο Ἀναστάσιμο Τραπέζι.
Σᾶς εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, νά ζήσετε βαθειά πνευματικά τήν ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί ἐν χαρᾷ καί ὑγείᾳ νά φθάσετε νά ἑορτάσετε τήν Ἁγία Ἀνάσταση.
