ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Κυριακή 13 Ἰουλίου 2014
Πρέπει, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά νοήσουμε ὅτι ὁ κύριος σκοπός τῆς ζωῆς μας καί τό κύριο ἔργο πού πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά πετύχουμε τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ὅταν λέγω «σωτηρία τῆς ψυχῆς μας» ἐννοῶ νά γνωρίσουμε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί νά ζοῦμε κατά τό θέλημά Του τό ἅγιο.
Ἔτσι, ὡς κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἴμαστε πλασμένοι, θά γευόμαστε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί σ᾽ αὐτή τήν ζωή, ἀλλά καί αἰώνια στήν οὐράνιο Βασιλεία Του. Ὅσα ἔκανε ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο, ἀγαπητοί μου, τά ἔκανε γιά τήν σωτηρία του, γιά νά γεύεται αὐτός τήν δόξα Του.
Γι᾽ αὐτό καί στήν Ἁγία Γραφή, καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, χιλιάδες φορές ὁ Θεός καλεῖται «Θεός τῆς σωτηρίας» (βλ. Ψαλμ. 87,1. 67,21 κ.ἄ.). Καί τό γλυκύ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε καί ἦρθε ἀνάμεσά μας, εἶναι «Ἰησοῦς». Τό ὄνομα αὐτό σημαίνει «Σωτήρας». «Καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν• αὐτός γάρ σώσει τον λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν», εἶπε ὁ ἄγγελος στόν Ἰωσήφ τόν μνήστορα (Ματθ. 1,21). Ἀλλά καί τό Ἅγιο Πνεῦμα πάλι λέγεται καί αὐτό «Πνεῦμα σωτηρίας» (βλ. Ἠσ. 26,18). Ὅλη λοιπόν ἡ Ἁγία Τριάδα καί τά Τρία Θεῖα Πρόσωπα συνεργοῦν στήν σωτηρία μας. Τόσο μεγάλο καί σοβαρό ἔργο εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας! Ὅσο εἶναι μεγάλο καί θαυμαστό τό ἔργο τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, στό ὁποῖο μετεῖχε ὅλη ἡ Ἁγία Τριάς, ἄλλο τόσο πολύ καί ἀκόμη πιό μεγάλο καί θαυμαστό εἶναι τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν μας, πού ἐτέλεσε πάλι ἡ Ἁγία Τριάς. Καί γιά νά τό ποῦμε γενικά, ὅλο τό μυστήριο τῆς πίστης μας ἀποβλέπει στήν σωτηρία μας. «Κομιζόμενοι τό τέλος τῆς πίστεως ἡμῶν σωτηρίαν ψυχῶν», λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Κορ. 1,9).
Λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἀφοῦ τόσο μεγάλο πράγμα εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ὥστε ὁ Θεός ὅλα τά ἔκανε γι᾽ αὐτήν, ἄς σκεφθοῦμε πόσο φοβερό καί φρικτό εἶναι ἐμεῖς νά ἀμελοῦμε καί νά ἀδιαφοροῦμε γι᾽ αὐτήν. Ἄς σκεφθοῦμε σοβαρά, χριστιανοί μου, τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν μας καί ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας νοιαζόμενοι γι᾽ αὐτήν. «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος (Β´ Κορ. 6,2). Μά, πῶς εἶναι δυνατόν νά μή συλλογιζόμαστε καί νά μή φροντίζουμε γιά ἐκεῖνο πού ὁ Θεός τόσο πολύ ἐφρόντισε καί τόσα θαυμαστά ἔκανε γι᾽ αὐτό; Τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας ἐννοῶ. Τό σπουδαιότερο δέ καί τό μεγαλύτερο πού ἔκανε ὁ Θεός γιά τήν σωτηρία μας εἶναι τό ὅτι ἔστειλε τόν μονογενῆ Του Υἱό καί σταυρώθηκε γιά μᾶς. Ἄς σκεφθοῦμε τό φρικτό καί φοβερό πάθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο λέγεται «σωτηριῶδες πάθος», γιατί ἔγινε γιά τήν σωτηρία μας. Ἄς φαντασθοῦμε τούς ραβδισμούς Του, μέ τούς ὁποίους ὅλο τό σῶμά Του, ἀπό τό κεφάλι μέχρι τά πόδια Του ἔγινε μία πληγή (βλ. Ἠσ. 53,3) καί ἔπειτα ὑπέστη θάνατο. «Γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου». Καί τί θανάτου; «Θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλ. 2,8)! Καί ἀκόμη – ἀκοῦστε κάτι τό φοβερό – μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης γιά τόν ἅγιο Κάρπο, ὅτι τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Χριστός καί ἔχοντας τήν δεξιά Του χεῖρα ἁπλωμένη πρός αὐτόν τοῦ εἶπε: «Κτύπησέ με! Εἶμαι ἕτοιμος πάλι νά πάθω γιά τούς ἀνθρώπους καί τό θέλω πολύ αὐτό, ὥστε νά παύσουν αὐτοί νά ἁμαρτάνουν»!
Καί τώρα, χριστιανοί μου, πάλι ξαναλέγω: Τί ἄλλο εἶναι πιό περίεργο καί πιό φρικτό γιά μᾶς, ὁ μέν Ἰησοῦς Χριστός νά χύσει ὅλο τό πανάγιο Αἷμά Του γιά τήν σωτηρία μας, ἐμεῖς δέ νά μήν ἐνδιαφερόμαστε καθόλου γι᾽ αὐτήν; Ἄς ἐντραποῦμε καί ἄς φοβηθοῦμε γιά τήν ἀδιαφορία μας αὐτή. Πῶς γίναμε ἔτσι, χριστιανοί; Ὅλη ἡ φροντίδα μας εἶναι γιά τήν καλοπέρασή μας καί καθόλου νοιάσιμο γιά τήν σωτηρία μας. Ἁρμόζει καί σέ μᾶς ὁ λόγος τοῦ προφήτου Ἰερεμίου, πού εἶπε στούς συγχρόνους του: «Σοφοί εἰσι τοῦ κακοποιῆσαι, τό δέ καλῶς ποιῆσαι οὐκ ἔγνωσαν» (4,22).
Ἄς ξυπνήσουμε ἀπό τόν βαρύ ὕπνο τῆς ραθυμίας μας. «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. 13,11)! «Ἑνός ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,42)! Κατά πρῶτον, ἄς πάρουμε μιά καλή καί σταθερή ἀπόφαση νά ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς. Ἔπειτα, ἄς βάλουμε ἀρχή νά ἐργαζόμαστε ἔργα πού μᾶς φέρνουν καί μᾶς δίνουν τήν σωτηρία μας. «Εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τήν ζωήν, τήρησον τάς ἐντολάς» (Ματθ. 19,12), εἶπεν ὁ Κύριος. Θέλει δέ ἀγώνα καί βία αὐτό, γιατί ὁ Κύριός μας πάλι εἶπε, «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. 11,12). Ὁ ἀγώνας γιά τήν σωτηρία μας – «ὁδός μετανοίας» λέγεται ὁ ἀγώνας αὐτός – θέλει νηστεία, θέλει νά πᾶμε κόντρα πρός τίς ἁμαρτωλές ἡδονές καί ἀπολαύσεις, πού μᾶς ἔχουν ρουφήξει τήν ψυχή, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτές. Καί ὅσες ἄνομες πράξεις κάναμε, ἄς πᾶμε σέ πνευματικό πατέρα νά τίς ἐξομολογηθοῦμε. Καί ἀνάλαφροι πιά ἀπό τά βάρη τῶν ἁμαρτιῶν μας καί δυναμωμένοι μέ τήν εὐχή τοῦ πνευματικοῦ, μᾶς ἔρχεται ἔπειτα ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἀνασταίνει καί μᾶς δίνει χαρές ἀπό μιά ἄλλη, ὄμορφη ζωή, πού ἀξίζει νά λέγεται ΖΩΗ.
Εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, ὁ γλυκός Παράδεισος, πού ἀρχίζει ἀπό ἐδῶ κάτω. Εἴθε, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν ἁγίων, νά γευθοῦμε τόν Παράδεισο καί ἐδῶ στήν γῆ στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας καί αἰώνια στήν οὐράνιο Βασιλεία Του, ΑΜΗΝ.
Mέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
