Τα δάκρυα είναι το μεγάλο δώρο του Θεού. Στη δέκατη έκτη από τις είκοσι μικρές προσευχές του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου διαβάζουμε: “Κύριε, δος μοι δάκρυον και μνήμην θανάτου και κατάνυξιν”. Τα κατανυκτικά δάκρυα καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής μας και μας βοηθούν ν’ αντιληφθούμε σ’ όλη την έκταση, σ’ όλο το βάθος, την αμαρτωλότητα και αναξιότητά μας. Στα δάκρυα αυτά, δάκρυα μετανοίας και συντριβής δεν υπάρχει κανένα στοιχείο πλάνης. Πλάνη υπάρχει στην έπαρση, “ει δοκεί τις είναί τι μηδέν ων”.
Την ώρα της προσευχής, είτε στην Εκκλησία, είτε στο σπίτι, τα δάκρυα είναι ευεργετικά και ωφέλιμα. Πρέπει, όμως, να τα κρύβουμε από τους άλλους. Αστραφτερά πνευματικά μαργαριτάρια είναι τα δάκρυα, αλλά όσο τα φανερώνουμε τόσο θαμπώνουν. Όταν δεν προσευχόμαστε μόνοι, ας περιοριζόμαστε στα μυστικά δάκρυα της καρδιάς, στην κατανυκτική διάθεση, στο συντριμμένο πνεύμα.
Οσίου Θεοφάνους του ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
