Το βράδυ πριν τη σύλληψη και τη σταύρωσή Του, ο Κύριος ανακοίνωσε στους μαθητές Του μια σειρά μεγάλων αληθειών. Ανάμεσα σ’ αυτές, είναι και η παρακάτω: «Αλήθεια σας λέω, όποιος πιστεύει σε μένα, τα έργα που κάνω εγώ θα τα κάνει κι εκείνος και θα κάνει και μεγαλύτερα» (κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 14, στίχ. 12 «αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει…»).
Ο λόγος που θα συμβαίνει αυτό, εξηγείται από τον Ιησού ευθύς αμέσως: «επειδή πηγαίνω προς τον Πατέρα μου. Και ό,τι ζητήσετε στο όνομά μου, θα το κάνω, για να δοξαστεί ο Πατήρ εν τω Υιώ. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, θα το κάνω» (Ιω. 14, 12-14: «…ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι, και ό,τι αν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιω. εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω).Ποια είναι τα έργα, στα οποία αναφέρεται; Είναι φανερό από τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για τα θαύματά Του: «ο Πατέρας που βρίσκεται μέσα μου, αυτός κάνει τα έργα. Πιστεύετε ότι εγώ βρίσκομαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας μέσα μου· αλλιώς, πιστεύετέ με από αυτά τα έργα» (Ιω. 14, 10-11: «ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί· ει δε μη, δια τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι»).
Επίσης, έργα ονομάζει τα θαύματά Του ο Κύριος και αλλού: «Αν δεν είχα κάνει σ’ αυτούς τα έργα που κανείς άλλος δεν έκανε, δε θα είχαν αμαρτία» (Ιω. 5, 24 ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον…»).
Ο Κύριος λοιπόν στο Ιω. 14, 12, είναι σαφής: όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν θα επιτελέσει θαύματα ίσου μεγέθους με τα δικά Του, αλλά και μεγαλύτερα.
Αυτό βέβαια το βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου οι άγιοι απόστολοι και οι διάκονοι συχνά θαυματουργούν, Πέτρος και Παύλος ανασταίνουν ακόμη και νεκρό, αλλά και η σκιά του Πέτρου και τα ενδύματα που άγγιζαν το σώμα του Παύλου θεραπεύουν ασθενείς και δαιμονισμένους. Σε σημεία όπως η Α΄ Κορινθ. κεφ. 12, φαίνεται ότι πολλοί χριστιανοί είχαν χαρίσματα ιαμάτων και «δυνάμεις», κοντά στα άλλα χαρίσματα που το Άγιο Πνεύμα διαμοίραζε στους χριστιανούς.
Τα παραπάνω, με τη σειρά τους, σημαίνουν ότι εκεί όπου δεν επιτελούνται θαύματα δεν υπάρχει αληθινή πίστη στο Χριστό.
Σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας – της αληθινής Εκκλησίας, δηλαδή της αδιαίρετης Εκκλησίας των πρώτων χιλίων χρόνων μετά Χριστόν και, στη συνέχεια, της Ορθόδοξης – ποτέ δεν έλειψαν οι θεοφόροι και θαυματουργοί άγιοι, που επιτελούσαν και επιτελούν θαύματα ίσου μεγέθους αλλά και μεγαλύτερου με εκείνα που επιτέλεσε ο Κύριος [εξαιρείται βέβαια η ανάστασή Του και το απολυτρωτικό έργο Του, αν και υπάρχουν και άγιοι που αναστήθηκαν μετά από ολιγόωρο ή ολιγοήμερο θάνατο: π.χ. ο όσιος Παντελεήμων του Γκλινσκ, ο Αναστάς (1895), η αγία μεγαλομάρτυρας Ειρήνη (2ος αι. μ.Χ.) ή, το 1918, ο Ρώσος ιερέας νεομάρτυρας π. Τιμόθεος Strelkov, ο οποίος, μετά την ανάστασή του, έζησε κρυπτόμενος για 12 χρόνια και θανατώθηκε ξανά από τους μπολσεβίκους το 1930].
[Σημείωση: Λεπτομέρειες για το θαυμαστό αυτό γεγονός βλ. εδώ (ρωσικά). Ο π. Τ. Strelkov κατοικούσε στο χωριό Mikhailovka στα Ουράλια και αποκεφαλίστηκε κοντά στο χωριό Mitrofanovka. Όταν οι κάτοικοι του χωριού του ήρθαν να πάρουν το σώμα του, τον βρήκαν λουσμένο στο αίμα, αλλά χωρίς πληγές. Είχε τις αισθήσεις του και, όταν τον καθάρισαν, είδαν μια λεπτή κόκκινη γραμμή γύρω στο λαιμό του, εκεί όπου τον είχε χτυπήσει το σπαθί. Ο π. Strelkov ανέφερε ότι δεν είχε καμιά ανάμνηση από το διάστημα του θανάτου του· θυμόταν μόνο τη λεπίδα να κατεβαίνει και μετά να συνέρχεται μόνος στο έδαφος, αφού είχε εγκαταλειφθεί από το δήμιό του].
Δόξα τω Θεώ, γνωρίζουμε πολύ καλά τις αντιρρήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενάντια στα θαύματα. Λένε:
α) ο Κύριος είπε ότι κάποιοι, που θα έχουν επιτελέσει θαύματα στο όνομά Του, τελικά θα απορριφθούν απ’ αυτόν ως ανάξιοι (Ματθ. 7, 21-23)·
β) ο απόστολος Παύλος γράφει ότι κάποια στιγμή θα πάψουν να γίνονται θαύματα (Α΄ Κορινθ. 13, 8)·
γ) γνωρίζουμε ότι ψευδοθαύματα μπορεί εύκολα να επιτελεί κι ο διάβολος·
δ) θαύματα γίνονται ακόμη και σε χριστιανικές ομάδες που θεωρούνται αιρέσεις (π.χ. παπικούς και διαφόρους προτεστάντες), αλλά και σε όλες τις θρησκείες!
Για τα παραπάνω, εξηγούμε τα εξής:
Α) Στο εδάφιο Ματθ. 7, 21-23, ο Κύριος ξεκαθαρίζει ότι «κάποιοι», κατά την τελική κρίση, θα Του ζητήσουν να μπουν στη βασιλεία των ουρανών, προβάλλοντας ενώπιόν Του τα θαύματα που τέλεσαν στο όνομά του, ενώ στην πραγματικότητα είναι ανάξιοι («εργαζόμενοι την ανομίαν»). Λέει: «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς. Πολλοί ερούσί μοι εν εκείνη τη ημέρα· Κύριε Κύριε, ου τω σω ονόματι προεφητεύσαμεν, και τω σω ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; και τότε ομολογήσω αυτοίς ότι ουδέποτε έγνων υμάς· αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν».
«Πολλοί» σημαίνει ότι ένα μέρος εκείνων (και όχι «όλοι» όσοι επιτέλεσαν και επιτελούν θαύματα στο όνομα του Χριστού) είναι εργαζόμενοι την ανομίαν. Το αντίθετο, εκτός από το ότι δεν συνάγεται από το κείμενο, είναι και παράλογο, αλλά και αντιφάσκει με τη διαβεβαίωση του Χριστού ότι όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν θα κάνει «έργα» ίσα και μεγαλύτερα από τα δικά Του, καθώς και με το γεγονός ότι η πρώτη Εκκλησία είχε πολλούς θαυματουργούς αγίους.
[Ας σημειωθεί ότι εδώ φαίνεται και η δύναμη του ονόματος του Χριστού, διά του οποίου μπορεί να θαυματουργήσει και ένας ανάξιος άνθρωπος, αλλά εξηγείται και η έγκυρη τέλεση της θείας λειτουργίας και όλων των χριστιανικών τελετών μέσω κληρικών που δε ζουν αγία ζωή (στην πραγματικότητα, ο Θεός τις τελεί, όχι ο κληρικός). Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που σε κάποια φάση της ζωής τους μπορεί να ήταν άγιοι και να επιτελούσαν θαύματα και στη συνέχεια να ξέπεσαν από την αγιότητα, επειδή έπεσαν σε κάποια σοβαρή δαιμονική παγίδα και έγιναν εγωιστές π.χ. ή γενικώς αμάρτησαν βαριά].
Το παραπάνω εδάφιο λοιπόν δεν απορρίπτει τα θαύματα.
Β) Ο απόστολος Παύλος είναι απόλυτα σαφής στο πότε θα πάψουν τα θαύματα. Όχι «αμέσως μετά την αποστολική εποχή» όπως ισχυρίζονται οι προτεστάντες – και μαζί μ’ αυτούς και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά – επειδή, δήθεν, «θα αποστατήσει η Εκκλησία», αλλά μόνο μετά τη δευτέρα παρουσία του Κυρίου.
Γράφει (Α΄ Κορ. 13, 8-10. 12): «είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι, παύσονται· είτε γνώσις, καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν· όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται… βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην».
Βλέπουμε λοιπόν ότι τα θαυματουργικά σημεία θα πάψουν, όχι όταν «θα αποστατήσουν οι χριστιανοί» ή «η Εκκλησία», αλλά όταν «θα έρθει το τέλειον», οπότε δε θα χρειάζονται τα χαρίσματα που έχουν οι άγιοι στον παρόντα κόσμο, γιατί είναι αποσπασματικά, όχι πλήρη.
Πότε όμως θα έρθει το τέλειον; Για όλους τούς αγίους, μετά τη δευτέρα παρουσία, φυσικά. Καμιά αντίρρηση; Άρα, μέχρι τον ερχομό της Ημέρας εκείνης του Κυρίου, ποτέ δεν θα πάψουν οι άγιοι να έχουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος με την παρούσα μορφή και να τελούν θαύματα.
Αυτό εξάλλου φαίνεται και στην Αποκάλυψη, όπου, αν μη τι άλλο, οι δύο προφήτες που θα ηγηθούν στον πόλεμο κατά του θηρίου θα τελέσουν θαύματα εξαιρετικών διαστάσεων.
Επιπλέον, ο απόστολος Παύλος βλέπουμε να αναφέρει πως, “όταν έλθη το τέλειον”, θα καταργηθεί και “η γνώσις”. Σήμερα λοιπόν καταργήθηκε η γνώσις; Αν ναι, τότε ας συζητήσουμε την υπόθεση για κατάργηση των θαυμάτων. Αν όμως υπάρχει ακόμη η “γνώσις”, τότε υπάρχουν και θαύματα.
Στην ιστορία της Εκκλησίας ποτέ δεν έσπασε η συνέχεια των θαυματουργών αγίων, δηλ. εκείνων που ήταν θαυματουργοί ενώ ακόμη ζούσαν, ακριβώς όπως και οι απόστολοι. Για τον 20ό αιώνα, Είναι γνωστά π.χ., και βεβαιωμένα από χιλιάδες αυτόπτες (ακόμη και πανεπιστημιακούς, ακόμη και άπιστους), τα ασύλληπτα θαυματουργικά χαρίσματα σύγχρονων ορθόδοξων αγίων, όπως οι Γέροντες (=πνευματικοί διδάσκαλοι) Πορφύριος, Παΐσιος, Ιάκωβος κ.ά., οι οποίοι δεν είχαν μόνο διορατικό και θεραπευτικό χάρισμα, αλλά τους συνέβαιναν επίσης κάμψεις χώρου και χρόνου, πολλαπλασιασμός της ύλης (όπως στα θαύματα του Χριστού με τα πέντε και τα επτά ψωμιά), επικοινωνία με τα ζώα κ.π.ά. (εννοείται ότι παρόμοια φαινόμενα και εμφανίσεις τους συνεχίζονται και μετά το θάνατό τους, ή, για να μιλήσω ορθόδοξα, την κοίμησή τους).
Οι θαυματουργοί αυτοί άγιοι είναι απόγονοι μιας προηγούμενης γενιάς θαυματουργών, στην οποία ανήκαν άνθρωποι όπως ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης († 1948), η αγία Ματρώνα της Μόσχας η αόμματη († 1952), ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς († Σηάτλ ΗΠΑ, 1966) κ.π.ά. σε όλο τον κόσμο, κι αυτοί με τη σειρά τους ήταν απόγονοι μιας άλλης γενιάς, που περιελάμβανε τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης († 1908), τον άγιο Νεκτάριο Αιγίνης († 1920), τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη († 1924), την αγία Ματρώνα του Ανεμνιάσεβο († 1932), τον άγιο Νικόλαο Πλανά († 1932), τον άγιο Νεκτάριο της Όπτινα (Ρωσία † 1937) κ.π.ά. Προχωρώντας έτσι ιστορικά προς τα πίσω, βλέπουμε αγίους θαυματουργούς εν ζωή σε κάθε χριστιανική γενιά, χωρίς καμιά διάσπαση ή διαφοροποίηση, μέχρι τους μαθητές του Χριστού, που μερικά από τα θαύματά τους περιγράφονται ήδη στην Καινή Διαθήκη (στις Πράξεις των Αποστόλων).
Σημείωση: έτσι κι αλλιώς, η Εκκλησία ποτέ δεν αποστάτησε, όπως ισχυρίστηκε ο Λούθηρος και οι επίγονοί του (μεταξύ των οποίων και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Σχετικά άρθρα:
Γ) Οι ορθόδοξοι χριστιανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο διάβολος έχει τη δύναμη να αντιγράφει τα θαύματα του Θεού και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος κι έτσι να τελεί ψευδοθαύματα και να δίνει στους ανθρώπους που εξαπατά ψεύτικα θαυματουργικά χαρίσματα.
Στην ιστορία της Εκκλησίας των πρώτων χιλίων ετών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που αποτελεί την αυθεντική συνέχειά της, είναι καταγεγραμμένο πλήθος περιπτώσεων όπου θαύματα, οράματα και θαυματουργικά χαρίσματα, απολύτως όμοια με θεϊκά, αναγνωρίστηκαν ως δαιμονικές παγίδες και απορρίφθηκαν! Μερικές από τις πάρα πολλές περιπτώσεις θα παρακαλέσω τον αναγνώστη να διαβάσει εδώ.
Στην Ορθοδοξία έχει καλλιεργηθεί το χάρισμα της «διάκρισης των πνευμάτων» (Α΄ Κορ. 12, 10), συνιστώντας ολόκληρη πνευματική επιστήμη, για τη διάκριση αυθεντικών θείων εμπειριών και παρεμβάσεων από δαιμονικές απομιμήσεις τους. Γι’ αυτό και είναι εντελώς αβάσιμος ο ισχυρισμός των προτεσταντών ότι τα θαύματα και οι εμφανίσεις της Παναγίας και των αγίων «προέρχονται από δαίμονες». Όταν προέρχονται από δαίμονες, εντοπίζονται και απορρίπτονται! Αντίθετα, στις αιρέσεις, ακριβώς επειδή δεν εφαρμόζουν τη θεραπευτική οδό της ανθρώπινης ψυχής που δίδαξε ο Χριστός και παρέδωσαν οι μαθητές Του και όλοι οι άγιοι από γενιά σε γενιά, απουσιάζει αυτό το χάρισμα. Έτσι, αν και υπάρχουν αυθεντικές θείες παρεμβάσεις σε αγαθούς ανθρώπους ακόμη και εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όμως συχνά τα μέλη των αιρετικών ομάδων τελούν σε σύγχυση και μπερδεύουν θεία και δαιμονικά βιώματα, αδυνατώντας να τα ξεχωρίσουν (παράδειγμα οι πεντηκοστιανοί). Και μ’ αυτό δώσαμε ήδη μια πρώτη απάντηση και στο επιχείρημα ότι θαύματα παρατηρούνται και σε αιρέσεις.
Τα αντίστοιχα ισχύουν και για τα υπερφυσικά σημεία που παρατηρούνται στις διάφορες θρησκείες, έξω από το χριστιανισμό. Υπάρχει σύγχυση θαυμάτων που μπορεί και να είναι αυθεντικές θείες παρεμβάσεις σε αγαθούς ανθρώπους, έστω και αν έχουν λάθος πίστη, με άλλα υπερφυσικά στοιχεία που εκλαμβάνονται ως θεϊκά ενώ είναι καταφανώς δαιμονικά – μα και οι θεοί των εθνών φαίνεται πολύ καθαρά πως είναι δαιμόνια, όπως αναφέρει και η Αγία Γραφή. Παραδείγματα εδώ, εδώ, εδώ.
Συμπληρωματικά, ας αναφέρουμε ότι κατά την εποχή του Χριστού, άνθρωπος που δεν Τον ακολουθούσε, μπόρεσε να διώξει δαιμόνια επικαλούμενος το όνομά Του (Μάρκ. 9, 38-40, Λουκ. 9, 49-50), έτσι και στις αιρέσεις μπορεί να παρατηρηθεί εν μέρει η παρουσία της θείας δύναμης, κατά το έλεος και την πανσοφία του Θεού και προφανώς κατά την πίστη (έστω και με λάθη) και την αγαθή προαίρεση των ανθρώπων.
Όμως, τι να πούμε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, από τους οποίους απουσιάζουν εντελώς οι θαυματουργοί άγιοι – και αυτός ακριβώς (και όχι άλλος) είναι ο λόγος, που αναζητούν επιχειρήματα για να «απορρίψουν» την αυθεντικότητα και τη σημασία των θαυμάτων…
Ανεξάρτητα από το πώς θα εξηγήσουμε την παρουσία θαυμάτων σε διάφορες αιρέσεις – νομίζω ότι δώσαμε μια επαρκή εξήγηση – και ανεξάρτητα και από τη δυνατότητα του διαβόλου να στήνει παγίδες με ψευδοθαύματα, παραμένει η διαβεβαίωση του Χριστού ότι «όποιος Τον πιστεύει, θα επιτελέσει έργα ίσα και μεγαλύτερα προς τα δικά Του». Πού είναι λοιπόν οι θαυματουργοί άγιοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ώστε να μπορούμε έστω και απλώς να συζητήσουμε αν η Οργάνωση της «Σκοπιάς» πιστεύει καν στο Χριστό;
Το συμπέρασμά μας: η Οργάνωσή σας, αγαπητοί μας φίλοι (και το λέμε με ειλικρινή αγάπη και αγωνία για τη σωτηρία σας), δεν πιστεύει καν στον αληθινό Χριστό, γιατί Εκείνος είπε πως όποιος Τον πιστεύει θα επιτελέσει έργα ίσα και μεγαλύτερα προς τα δικά Του και τέτοιοι άνθρωποι απουσιάζουν εντελώς από τις ομάδες σας.
Οι περισσότεροι ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε χλιαρή πίστη, γι’ αυτό και δεν επιτελούμε τα μεγάλα θαύματα που προανήγγειλε ο Χριστός. Όμως, όπως δείξαμε, στην Ορθοδοξία υπάρχουν θαυματουργοί άγιοι, δηλ. αληθινοί πιστοί, σε κάθε γενιά και σε όλους τους ορθόδοξους λαούς. Σε σας πού είναι; Ας τους δούμε.