Η πρώτη Εντολή είναι «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου». Αρχίζουμε με την αγάπη του Κυρίου και Θεού. Κατανοούμε ότι δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Κύριον, αν δεν έχουμε καθαρή συνείδηση. Δεν θα έχουμε τη χάρη του Θεού στην καρδιά μας, αν μας ελέγχει η συνείδησή μας.
Ο κόσμος θέλει ειρήνη στην καρδιά του.,αλλά δεν αγωνίζεται για την ειρήνη. Πώς αγωνιζόμαστε για την ειρήνη; Ο Κύριος είπε να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Μας έδωσε πρότυπο τον εαυτό Του. “Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ.”
Έφυγα απ’ τη γιόγκα γιατί αγνοούσαν την αγάπη του Θεού. Άλλωστε ο βουδισμός δεν πιστεύει στο Θεό κι ο ινδουϊσμός πιστεύει σε χιλιάδες θεούς. Θεοποιεί ακόμα και τα ζώα και τα ερπετά. Ο θεός του έρωτα, ο γκανέσα, είναι ένας ελέφαντας. Η Σίβα είναι η θεά της καταστροφής. Τα μαλλιά της είναι φίδια και έχει για περιδέραιο στο λαιμό της κομμένες ανθρώπινες κεφαλές, που στάζουν αίμα!
Ένας Αμερικανός ποιητής που έζησε ως ερημίτης στην Κάλυμνο και στην Πάτμο, ονόμαζε την άγνοια της αγάπης του Θεού, ύπνο. Δεν έγινα βουδιστής ή ινδουϊστής , είπε, γιατί δεν ήθελα να ζω μισοκοιμισμένος.
Η Ορθοδοξία είναι εγρήγορση. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε , ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν. Ματαιοπονούν αυτοί που θέλουν να επιβάλουν μια πίστη σε όλους τους ανθρώπους. Είναι δυνατόν οι ορθόδοξοι που γνωρίζουμε και αγαπούμε τον Κύριον και Θεόν μας, να πιστεύουμε στις δαιμονικές θρησκείες, που κρατούν τους λαούς στον ύπνο; Στην Ανατολή, υπό την επίδραση κάποιων θρησκειών η ζωή του ανθρώπου έχει χάσει την αξία τους. Κάποιους ανθρώπους τους ονομάζουν περιφρονητικά “λιγότερο από σκόνη του δρόμου”. Στην Ινδία, αν ένας παρίας άγγιζε έναν βραχμάνο, η ποινή ήταν θάνατος.
Στην Ελλάδα η περιφρόνηση των γέρων κι η μόδα της λατρείας των σκύλων, δεν είναι άσχετη με την επίδραση των θρησκειών που εξισώνουν κάθε έμβιο ον με το Θεό και με τον άνθρωπο. Το ίδιο κάνουν κι αιρέσεις στις οποίες δεν γίνεται διάκριση μεταξύ κτιστού και Ακτίστου, Πώς μπορούν οι αιρέσεις αυτές να θεωρούνται εκκλησίες του Χριστού, όπως θέλουν οι οικουμενιστές, χάριν της παγκοσμιοποίησης;
