Ερώτηση που λάβαμε:
Πώς είμαστε βἐβαιοι ότι τα κείμενα τόσο της Παλαιάς Διαθήκης όσο και της Καινής Διαθήκης μέσα στο πέρασμα τόσων αιώνων διατηρήθηκαν ανόθευτα και δεν υπέστησαν σκόπιμες αλλοιώσεις, προσθήκες ή περικοπές.
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Μάς το βεβαιώνει το πλήθος των χειρογράφων πού έχουμε στα χέρια μας. Γενικά, για τα χειρόγραφα ισχύει το εξής: Όσο πιο παλιό είναι το χειρόγραφο που έχουμε, τόσο πιο αξιόπιστο θεωρείται, αφού είναι πιο κοντά στο πρωτότυπο κείμενο.Αλλά και όσο πιο πολλά χειρόγραφα έχουμε από κάποιο αρχαίο κείμενο, τόσο πιο βέβαιοι είμαστε για την αξιοπιστία της παράδοσής του.
Με την Αγία Γραφή, συμβαίνει το εξής αξιοθαύμαστο: Είναι το μοναδικό αρχαίο κείμενο, για το οποίο υπάρχει τόση αφθονία χειρογράφων.Κατέχουμε πάνω από 5.664 χειρόγραφα τής Καινής Διαθήκης και πολλά τής Παλαιάς, ενώ από την Ιλιάδα τού Ομήρου, για παράδειγμα, σώζονται μόνο 643 κώδικες, από την ιστορία τού Θουκυδίδη οκτώ και από τα έργα του Ορατίου 500. Επίσης, ενώ την ιστορία του Θουκυδίδη (5ος αιώνας π.Χ.) και τα Ομηρικά Έπη (8ος αιώνας π.Χ.) τα διαβάζουμε από χειρόγραφα που χρονολογούνται τον 13ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή από χειρόγραφα που απέχουν δεκαπέντε αιώνες από τη συγγραφή των κειμένων αυτών, την Καινή Διαθήκη τη διαβάζουμε από χειρόγραφα που απέχουν λίγα χρόνια μόλις από τη συγγραφή της!!!
Λοιπόν; Αφού δεχόμαστε ως γνήσια τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων και δεν προβληματιζόμαστε μήπως αλλοιώθηκαν στο πέρασμα τόσων αιώνων, γιατί να προβληματιζόμαστε για την αυθεντικότητα των κειμένων της Αγίας Γραφής;
Για την Καινή Διαθήκη υπάρχουν ολόκληροι κώδικες, που απέχουν 3-4 αιώνες από τη συγγραφή της (4ος μ.Χ. Σιναϊτικός και Βατικανός κώδικας, 5ος μ.Χ. ο Αλεξανδρινός και ο κώδικας του Εφραίμ του Σύρου κ.ά.). Έχουμε όμως και μεμονωμένα χειρόγραφα πάρα πολλά, και μάλιστα από τον 1ο αιώνα μ.Χ. έχει βρεθεί ο Πάπυρος P52, που περιέχει τμήμα του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και χρονολογείται το 125 μ.Χ.
Από το 2ο μ.Χ. αιώνα έχουμε περισσότερα χειρόγραφα, και όσο προχωρούν οι αιώνες, τα χειρόγραφα πληθαίνουν.
Εξάλλου, στα διάφορα αντίτυπα των διαφόρων εποχών της Καινής Διαθήκης οι διαφορές που βρέθηκαν στα κείμενα είναι ελάχιστες και καθόλου ουσιαστικές. Είναι επιφανειακές και δεν αλλοιώνουν το βαθύτερο νόημα τού κειμένου.
Το θαυμαστό αυτό φαινόμενο, ότι δηλαδή δεν έχουμε αλλοιώσεις μέσα στο πέρασμα των αιώνων στο κείμενο της Καινής Διαθήκης, οφείλεται στην ευλάβεια, την προσοχή και την ευσυνειδησία των αντιγραφέων των ιερών κειμένων και αποδεικνύει την αξιοπιστία της παράδοσης του κειμένου της Καινής Διαθήκης.
Γιά τήν Παλαιά Διαθήκη. Δυστυχώς, δεν έχουμε στα χέρια μας τα πρωτότυπα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που γράφτηκαν στα εβραϊκά. Έχουμε όμως το κείμενο που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τους ίδιους τους Εβραίους. Από την προχριστιανική εποχή (285-247 π.Χ.) σώζεται ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη μεταφρασμένη στην ελληνική γλώσσα. Πρόκειται για τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (μτφ Ο΄), που έγινε από Εβραίους σοφούς κατά παραγγελία του βασιλιά Πτολεμαίου του Φιλάδελφου Β΄ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και αυτή χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα εμείς οι Ορθόδοξοι. Το εβραϊκό κείμενο, Μασοριτικό, που χρησιμοποιούν σήμερα οι Εβραίοι για την Παλαιά Διαθήκη, είναι διαφορετικό από της Μετάφρασης των Ο΄ και είναι κατά πολύ μεταγενέστερο της μετάφρασης αυτής. Φτιάχθηκε από τον 6ο ως τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα επομένως είναι η παλαιότερη από όλες όσες έγιναν.
Πώς εμείς όμως μπορούμε να αποδείξουμε ότι το κείμενο που χρησιμοποιούμε εμείς για την Π.Δ., δηλαδή το ελληνικό, είναι το γνήσιο και μη αλλοιωμένο; Και πάλι με τα χειρόγραφα: Το 1947, στην έρημο της Ιουδαίας, σε διάφορα σπήλαια της περιοχής Κουμράν, στα βορειοδυτικά της Νεκράς θάλασσας, έγινε μια σπουδαία ανακάλυψη. Βρέθηκαν χειρόγραφα που περιέχουν ολόκληρα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, εκτός από το βιβλίο της Εσθήρ. Πρόκειται για τα λεγόμενα χειρόγραφα του Κουμράν, που είναι τα αρχαιότερα σωζόμενα χειρόγραφα για την Παλαιά Διαθήκη. Χρονολογούνται τον 2ο και 1ο π.Χ. αιώνα. Πριν να γίνει η ανακάλυψη των χειρογράφων αυτών, το αρχαιότερο κείμενο Παλαιάς Διαθήκης που είχαμε στα χέρια μας ήταν του 9ου μ.Χ. αιώνα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί η ανακάλυψη των χειρογράφων του Κουμράν θεωρείται τόσο σημαντική.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι τα χειρόγραφα τού Κουμράν συμφωνούν πλήρως με το δικό μας κείμενο της Μετάφρασης των Ο΄ και όχι με το μασοριτικό των Εβραίων! Αποδείχτηκε λοιπόν, με τα χειρόγραφα του Κουμράν, ότι το κείμενο που είχαμε και έχουμε εμείς οι Ορθόδοξοι ήταν πλήρως αξιόπιστο.
Επίσης, απόδειξη για τη γνησιότητα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης μπορούμε να θεωρήσουμε και το γεγονός πως συνεχώς οι αρχαιολογικές ανασκαφές φέρνουν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία, επιγραφές, αντικείμενα, νομίσματα, πού αποδεικνύουν το αληθές πού γράφουν τα βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης, για γεγονότα, καταστροφές, πρόσωπα, ονόματα πόλεων κ.λπ.
Βιβλιογραφία:
1) Ν. Π. Βασιλειάδη, Ἀρχαιολογία καί Ἁγία Γραφή, Ἀθήνα 1999.
2) Γ. Γαλίτη, Ἡ χειρόγραφη παράδοση τοῦ κειμένου τῆς Καινῆς Διαθήκης στό Περιοδικό Θεολογία τόμος 85, τεῦχος 4 Ὀκτώβριος – Δεκέμβριος 2014.
