Η Μεγάλη Εβδομάδα, η εβδομάδα των Παθών, είναι Μεγάλη, γιατί είναι μεγάλα και σημαντικά τα γεγονότα, που διαδραματίζονται μέσα σ’ αυτήν. Είναι το αποκορύφωμα μιας πορείας, που ξεκίνησε από την αρχή της Σαρακοστής. Πορεία προετοιμασίας για την προσωπική μας συνάντηση με το Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό.
Το τροπάριο, από την υμνολογία της Μεγάλης Δευτέρας, μας αποκαλύπτει το περιεχόμενο των γεγονότων αλλά και το σκοπό της Μεγάλης Εβδομάδας. «Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι’ αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ…».
Η Εκκλησία δεν εορτάζει το Πάσχα τυπικά, επαναλαμβάνοντας κάθε χρόνο κάποιους ύμνους ή τελετές, όπως τη Σταύρωση, τον Επιτάφιο και την Ανάσταση. Όλες αυτές οι εξωτερικές εκδηλώσεις αποτελούν τα ορατά, τα φανερά σημάδια του πραγματικού τρόπου ζωής, τον οποίο μας φανερώνει και μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε στην καθημερινή μας ζωή η Εκκλησία.
Σημασία δεν έχει να αυξήσουμε την προσέλευση μας στους ναούς αυτές τις ημέρες, να ακολουθήσουμε την περιφορά του Επιταφίου και στο τέλος να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά, όταν ο ιερέας θα ψάλλει το Χριστός Ανέστη.
Μέσα από τις ακολουθίες και τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας η Εκκλησία μας προσκαλεί σε μια προσωπική συνάντηση με το Χριστό.
Ποιος είναι αυτός ο Χριστός;
Από την Κυριακή των Βαΐων, μας τον παρουσιάζει ως Νυμφίο, ως Γαμπρό δηλαδή, ο οποίος λαχταρά και ποθεί να συναντήσει τη Νύφη Του. Και Νύφη του Νυμφίου Χριστού είναι ο καθένας μας, όποιος κι αν είναι.
Η εικόνα του Νυμφίου της Εκκλησίας διαφέρει από αυτή, που έχουμε εμείς με τα σημερινά κριτήρια. Είναι Νυμφίος, ποθεί και λαχταρά τη συνάντηση με τον καθένα μας, γι’ αυτό εκουσίως, με τη θέλησή Του προσφέρει τον Εαυτό Του, πάσχει χωρίς διαμαρτυρίες για τη Νύφη Του, για τον άνθρωπο.
Ο Νυμφίος της Εκκλησίας είναι ο αιμόφερτος, ο μαστιγωμένος, ο εμπαιγμένος και δεμένος Χριστός με το ακάνθινο στεφάνι της Αγάπης Του στο κεφάλι.
Και εορτασμός του Πάσχα (που σημαίνει πέρασμα, διάβαση σ’ έναν άλλο τρόπο ζωής) σημαίνει να δεχθώ αυτή την αγάπη του Νυμφίου Χριστού, να ανταποκριθώ στο κάλεσμα Του και να πορευτώ μαζί Του στο Σταυρό. Να σταυρώσω την αμαρτία μου (την αποτυχία μου να αγαπήσω, την αποτυχία μου να δεχθώ την παρουσία του Άλλου στη ζωή μου), να σταυρώσω τον εγωκεντρισμό και την αυταρέσκειά μου, να πεθάνω, δηλαδή να πάψω να σκέφτομαι και να ζω μόνο για τον εαυτό μου, έτσι ώστε να αναστηθώ μαζί Του, να πραγματοποιήσω το πέρασμα, το δικό μου Πάσχα σ’ έναν άλλο τρόπο ζωής, στον τρόπο της Αγάπης.
Από το θάνατο έρχεται να μας ελευθερώσει ο Χριστός. Και θάνατος είναι η μοναξιά της ύπαρξής μου, η ερημιά της ζωής μου, η στέρηση της πραγματικής χαράς, που προσφέρει η συνύπαρξη με τον Άλλο.
Από αυτόν το θάνατο έρχεται να μας ελευθερώσει ο Χριστός σταυρώνοντας τον Εαυτό Του. Πεθαίνει πάνω στο Σταυρό εκουσίως, ελεύθερα και αγαπητικά, και μ’ αυτόν τον τρόπο νεκρώνει την αυτονόμηση του ανθρώπου, την προσπάθεια και την επιδίωξή μου να υπάρχω μόνο εγώ, να υπάρχουν οι άλλοι μόνο για μένα.
Και μας προσκαλεί μέσα από το μυστήριο της Μετάνοιας (μετάνοια σημαίνει αλλαγή του νου, αλλαγή του τρόπου σκέψης, αλλαγή της ζωής μου) και της Εξομολόγησης (της ομολογίας της αποτυχίας μου να αγαπήσω πραγματικά αλλά και προσπάθεια για μια καινούργια αρχή), να σταυρώσουμε τις εγωκεντρικές μας απαιτήσεις, να ξεπεράσουμε το θάνατο της μοναξιάς και να ζήσουμε τη χαρά της Ανάστασης, της συνεύρεσης και της συμπόρευσής μας, της συνύπαρξής μας με το Θεό, το συνάνθρωπο, τη φύση και το περιβάλλον.
Καλό Πάσχα• πέρασμα και γεύση ενός άλλου τρόπου ζωής, της Αγάπης.
Πηγή: https://www.nif.gr