Όσο πιο πολλά γράφω τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι η ουσία δεν είναι στα ωραία λόγια, τα διατυπωμένα με περιγραφές και λέξεις όμορφες.
Η ουσία έγκειται στο να βάλουμε σε μια τάξη τους λογισμούς μας. Να βάλουμε πρόγραμμα πνευματικό στη ζωή μας. Να κάνουμε μέρος της καθημερινότητάς μας την προσευχή. Να αγκαλιάσουμε τον Ιησού μ’όποιον τρόπο και με όποια ευκαιρία παρουσιάζεται στο τώρα μας.
Χρειαζόμαστε μετάνοια. Αληθινή κι όχι δάκρυα παροδικά και συναισθηματισμούς εγωιστικής φύσης. Έχουμε βαθιά ανάγκη από εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Χρειαζόμαστε την πνοή του Θεού και τη Χάρη Του στην καθημερινή μας αγωνιστικότητα.
Όλα τ’άλλα είναι ωραία, αλλά δευτερεύοντα….
Αν βάλουμε το Θεό στη ζωή μας, τότε ακόμη κι ένας απλός απογευματινός καφές στο σπίτι μας θα έχει, θα είναι αφορμή κι αιτία χαράς. Θα’ναι γλυκιά ψυχαγωγία, περιπέτεια όμορφη.
