Έγραφε ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:
Σας κυριεύει ή ακηδία. Τί να κάνετε; Να επινοήσετε τρόπους αναθερμάνσεως του ζήλου και της φιλοπονίας σας. Ποιος δεν έχει βασανιστεί άπ’ αυτή την ψυχική ατονία;
Τσακιζόμαστε για να τη νικήσουμε. Αλλά βλέπουμε ότι ματαιοπονούμε. “Έτσι δεν μας απομένει τίποτ’ άλλο από το να την υπομείνουμε καρτερικά, περιμένοντας την επέμβαση του Κυρίου.
Όταν Εκείνος ευδοκήσει, θα μας δώσει νέα ζωή, θα μας παρηγορήσει και θα μας δυναμώσει. Δοκιμάστε, πάντως, και τούτον τον τρόπο:
Καταπιαστείτε με μια δουλειά πού απαιτεί κόπο και θυσία. Ίσως έτσι να κινητοποιηθεί ή ψυχή σας…
Διαφορετικά, δεν έχετε παρά να κάνετε υπομονή, όπως σας είπα. Αυτό το αίσθημα της ακηδίας και της ατονίας είναι παροδικό.
Καμιά φορά προέρχεται από σωματική κόπωση ή αδυναμία.
Άλλοτε πάλι οφείλεται σε κάποια κατάσταση αναμονής.
Η Κυρία Θεοτόκος ας μεσιτεύει
στον Υιό της για την ενίσχυση μας…
Αλήθεια, πώς οι παλαιοί ασκητές, πού ζούσαν κλεισμένοι σ’ ένα κελί, πού κανέναν δεν έβλεπαν, πού τίποτα δεν άκουγαν, πού καμιά παρηγοριά δεν είχαν, ήταν πάντοτε «τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες» (Ρωμ. 12:11);
Με τη χάρη του Κυρίου.
Και πώς κατόρθωναν να ελκύουν τη χάρη;
Με την αδιάλειπτη προσευχή.
Να το πιο αποτελεσματικό όπλο εναντίον της ακηδίας.
Εμείς όχι μόνο αδιάλειπτα δεν προσευχόμαστε, μα ούτε καν συχνά. Και ή προσευχή μας, όποτε γίνεται, είναι απρόσεκτη, ψυχρή, τυπική…
Η Κυρία Θεοτόκος ας μεσιτεύει…
Πηγή: https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com
