Η Θεία Μετάληψη, είναι ένα από τα 7 μυστήρια της Εκκλησίας μας. Χωρίς αυτό δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε αιώνια μαζί με το Χριστό, «ο τρώγων μου το Σώμα και πίνων μου το Αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτω». Μας βοηθάει να επικοινωνούμε με το Θεό, γι αυτό ονομάζεται και Θεία Κοινωνία, μας γεμίζει με θάρρος, φωτισμό και έλεος.
Το Αίμα του Χριστού εκπηγάζει από την Σταυρική Θυσία, «εις των στρατιωτων λόγχη τη πλευρά αυτού ένυξε και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ» το Αίμα και το νερό συμβολίζουν τα 2 μυστήρια Θεία Μετάληψη και βάπτιση.
Ο Χριστός παρέδωσε την Θ. Κ. για πρώτη φορά στο Μυστικό Δείπνο τον οποίο εορτάζουμε την Μεγάλη Πέμπτη. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι ένα μεγάλο θαύμα, ο ιερέας όταν ευλογεί τον άρτο και τον οίνο, τότε κατεβαίνει σαν μία ακτίνα φωτός το Άγιο Πνεύμα από τον ουρανό και διαπερνά ταυτόχρονα όλα τα θυσιαστήρια (Άγιες Τράπεζες) όπου τελείται η Θεία Λειτουργία και μεταβάλλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού, τα οποία δεν επιτρέπει να δούμε εξαιτίας της ασθένειας της ανθρώπινης φύσεως μας.
Οι Ιουδαίοι ζητούσαν από τον Χριστό παρόμοιο θαύμα με το μάνα που κατέβασε ο Μωυσής από τον ουρανό στην έρημο και ο Κύριος τους είπε ότι ο Ίδιος είναι ο άρτος της ζωής και για να ζήσουν αιώνια πρέπει να τραφούν με το Σώμα και το Αίμα του, οι Ιουδαίοι όμως σκανδαλίστηκαν γιατί δεν μπορούσαν να χωρέσουν στο μυαλό τους πως μπορούσαν να φάνε τον ίδιο το Χριστό και αποχώρησαν, τότε ο Χριστός στράφηκε και προς τους μαθητές του και είπε «μήπως και εσείς θέλετε υπάγειν μετ’ αυτων». Π. χ. Ένας αναχωρητής είχε πέσει σε πλάνη και δεν πίστευε ότι η Θ. Κ. είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, μία μέρα που βρισκόταν στο ιερό βήμα ο Θεός παραχώρησε και του παρουσιάστηκε ο Θείο Βρέφος επάνω στην Αγία Τράπεζα να τεμαχίζεται από τον ιερέα και να ρίχνεται μέσα στο Άγιο Ποτήριο, ο ασκητής άρχισε να κλαίει και να παραδέχεται το λάθος του ώσπου ξανά άλλαξε μορφή το Άγιο Ποτήριο.
Ποιοι όμως είναι άξιοι να κοινωνούν; Αποκλείονται οι αβάπτιστοι και όσοι έχουν βαριά ανεξομολόγητα αμαρτήματα. «Ουδείς άξιος», ενώ ούτε τα χερουβείμ και τα σεραφείμ δεν τολμούν να πλησιάσουν χωρίς τρόμο, όμως εξαιτίας της φιλανθρωπίας του Θεού μπορούμε να κοινωνάμε και μάλιστα τακτικά, αρκεί να έχουμε κάποιες πνευματικές προϋποθέσεις. Ο Ιερός Χρυσόστομος προτρέπει να μην κοινωνούμε με λεκέδες και συνείδηση πονηρή, να έχουμε στο νου μας όταν πλησιάζουμε το Άγιο Ποτήριο ότι είναι παρών ο βασιλέας των όλων.
Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος να φτάσουμε στο άλλο άκρο και από ψευτοταπείνωση και ενώ δεν έχουμε κάποιες θανάσιμες αμαρτίες να μην πλησιάζουμε στο Άγιο Ποτήριο, λες και η Θ. Κ. είναι μόνο για τους ιερείς και τους Αγίους, όχι, ο σκοπός της Θ. Κ. είναι να μας ενισχύσει ώστε με τη Θεία Χάρη που αντλούμε να φτάσουμε στην αγιότητα. Εφόσον έχουμε εξομολογηθεί και έχουμε την άδεια του πνευματικού μας να κοινωνούμε τακτικά και όχι 3 φορές το χρόνο (κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας, λένε μερικοί έτσι το βρήκαμε από τους παππούδες μας, δηλαδή αν εκείνοι δεν είχαν ρεύμα και εμείς δεν θα χρησιμοποιούμε σπίτι μας ρεύμα).
Η καθαρή συνείδηση είναι ο κατάλληλος χρόνος να κοινωνούμε, είτε είναι Πάσχα είτε μία καθημερινή, ίδια είναι η Χάρη του Αγίου Πνεύματος «ex opero operato» o Θεός φέρνει τη χάρη στην ψυχή. Στις μεγάλες γιορτές βέβαια υπάρχει μεγαλύτερη κατάνυξη και επισημότητα από τα γεγονότα που μνημονεύουμε.
Όταν προσερχόμαστε στην Θ. Κ. ακούμε τον ιερέα να μας λέει: Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε. Για να κοινωνήσει κάποιος πρέπει να έχει φόβο Θεού, δυστυχώς τις μεγάλες γιορτές που υπάρχει μεγάλη προσέλευση πιστών από συνήθεια μάλλον, παρατηρείται μεγάλη αταξία. Ο Άγιος Ιω. ο Χρυσόστομος λέει: προσέρχονται στην Θ. Κ. χωρίς δέος, αλλά γρονθοκοπώντας, γεμάτοι θυμό, με φωνές και βρισιές… γιατί ο θόρυβος; έχε τάξη, δεν βλέπεις εκείνον που πλησιάζει κάποιον επίγειο άρχοντα; Στέκει αμίλητος, αμετακίνητος, σοβαρός γεμάτος φόβο, πολύ περισσότερο εμείς μπροστά στον επουράνιο βασιλέα.
Η ορθή πίστη είναι το 2ο σημείο που μας ζητά ο ιερέας με το προσκλητήριο που απευθύνει πριν τη Θ. Κοινωνία π. χ. Ένα αντρόγυνο αιρετικών πίστεψε στην ορθοδοξία και βαπτίστηκε. Η γυναίκα όμως είχε κάποιες αμφιβολίες για την Θ. Κ. των ορθοδόξων. Μια μέρα πήρε κρυφά την Θ. Κ. των αιρετικών και πήγε στην εκκλησία όταν κοινώνησαν όλοι, εκείνη έβαλε στο στόμα της την αιρετική Θ. Κ., τότε με θαύμα μετατράπηκε σε πέτρα, έτσι συνειδητοποίησε το λάθος της και το εξομολογήθηκε αλλάζοντας οριστικά την συμπεριφορά της.
Η Θ. Κ. είναι έργο αγάπης. Ο Θεός από υπερβολική αγάπη έγινε άνθρωπος, έχυσε το αίμα του και εμείς οφείλουμε να τον αγαπήσουμε. Ο Άγιος Ιω. ο Θεολόγος μιλά για 3 αγάπες: αγάπη Θεού προς εμάς – αγάπη δική μας προς τον Θεό – αγάπη δική μας προς τον συνάνθρωπο, «εάν τις είπη αγαπώ τον Θεόν και τον αδελφό του μισεί ψεύστης εστί, ο γάρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε τον Θεόν ον ουκ εώρακε πως δύναται αγαπαν. Ο αγαπων τον Θεόν, αγαπά και τον αδελφόν αυτου». Ο Χριστός επίσης λέει «εάν ουν προσφέρεις το δώρο σου επί το θυσιαστήριο κακει μνησθης ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκει ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι και τότε ελθών πρόσφερε το δωρο σου».
Για να κοινωνήσει κάποιος πρέπει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του ευαγγελίου. Ο Απ. Παύλος λέει «δια τουτο εν υμιν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι κοιμώνται ικανοί». Ο διάβολος σπρώχνει τους κοσμικούς που μπορεί να έχουν διαπράξει εγκλήματα, μοιχείες, εκτρώσεις… να κοινωνούν τις μεγάλες εορτές. Πήγαινε καημένε, τι καλλίτερο έχουν οι άλλοι από εσένα; Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε και τις ευθύνες των ιερέων που γνωρίζουν το ποίμνιο τους και δεν εμποδίζουν «μη δώτε τα άγια τοις κυσί και τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων». Ευθύνη έχουν και οι συγγενείς που στις μεγάλες γιορτές σπρώχνουν συζύγους και παιδιά που ζουν αμαρτωλή ζωή, χωρίς εξομολόγηση στην Θ. Κ. , για το χατίρι μου θα πας, λένε. Από αυτό όμως μπορεί να αρρωστήσει η και να πεθάνει κάποιος μας λένε οι άγιοι.
Απαιτείται προετοιμασία για να κοινωνήσει ο χριστιανός, προσευχή (ευχές Θείας Μεταλήψεως), νηστεία (όσο ορίσει ο πνευματικός, σύμφωνα με την ποιμαντική των Αγίων Νεκταρίου, Νικολάου Πλανά κ.α. δεν υπάρχει κανόνας συγκεκριμένος). Όταν πρόκειται να κάνεις γιορτή ή να υποδεχθείς κάποιον επίσημο, καθαρίζεις με επιμέλεια το σπίτι και κυρίως το σαλόνι, πως λοιπόν δέχεσαι στον οίκο της ψυχής σου τον Χριστό, χωρίς να καθαρίσεις το σαλόνι της ψυχής σου, με μετάνοια και δάκρυα κατάνυξης;
Πηγή: www.paravouniotissa.gr