– Ρώτησα κάποιον μια φορά: «ένα και ένα πόσο κάνει;» Μου απαντά: «δύο». «Είσαι σίγουρος;» τον ρωτώ πάλι και «…μπορείς να το αποδείξεις;», «έτσι έμαθα στο σχολείο» μου λέει.
Άρα η γνώση μου στηρίζεται σ’ αυτό πού έμαθα από τα βιβλία ή τους καθηγητές, σε κάτι που άκουσα ή κάτι που είδα. Έδειξα απόλυτη εμπιστοσύνη στον δάσκαλο, χωρίς αντιρρήσεις, και δέχθηκα τα λόγια του ως αυθεντικά, με αποτέλεσμα το «ένα συν ένα» όντως να «κάνει δύο»! Η εμπιστοσύνη αυτή είναι ένα είδος «ρίσκου». Ρισκάρω να εμπιστευτώ την γνώση μου στον δάσκαλο, πιστεύοντας ότι αυτός θα μου παρέχει την ακριβή γνώση και την μόρφωση.
– Το πρωί όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, να ετοιμάσεις το πρωινό σου, να ετοιμαστείς, να βγεις από το σπίτι σου, να πάρεις το αυτοκίνητο ή να πας με τα πόδια στην δουλειά ή στο σχολείο, δεν αναλαμβάνεις ρίσκο με όλα αυτά;
Είναι ρίσκο, γιατί δεν γνωρίζει κανείς των ανθρώπων τι του επιφυλάσσει το επόμενο δευτερόλεπτο της ζωής του. Συνεπώς, τα πάντα στην ζωή μας είναι ρίσκο, γιατί δεν γνωρίζουμε το μέλλον, δεν έχουμε κάποιο προορατικό χάρισμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι παθητικά περιμένουμε την «μοίρα» μας, αλλά συνεχίζουμε να κινούμαστε και να ζούμε «ρισκάροντας» την ζωή μας!
– Άλλοτε πάλι ξεκινά κάποιος χαρούμενος από το σπίτι του να πάει στην θάλασσα. Όταν φθάσει στην παραλία, αφού ετοιμαστεί, μπαίνει στην θάλασσα και φθάνοντας μέχρι τα γόνατα διαπιστώνει ότι το νερό είναι παγωμένο. Δεν λέει «δροσερό», αλλά «παγωμένο», μέσα στο κατακαλόκαιρο! Αν δειλιάσει και γυρίσει πίσω, θα πάει χαμένη η ετοιμασία του και αντί για δροσιά, το «κέρδος» θα είναι η ζέστη και ο καύσωνας. Τι κάνει όμως; Σφίγγεται και μπαίνει μέσα στο νερό, ρισκάρει δηλαδή και μπαίνει στο «παγωμένο» νερό, μη σκεπτόμενος ότι το παγωμένο θα τον… παγώσει, αλλά σκεπτόμενος πως την «παγωνιά» θα διαδεχθεί η δροσιά και η ξεκούραση από τον καύσωνα του καλοκαιριού.
Μετά από τις παραπάνω απλές σκέψεις τολμώ να πω ότι και η πίστη μας στον Θεό είναι ένα ρίσκο! Τον Θεό δεν τον είδε κανείς σαν ύπαρξη υλική, αλλά μόνο σαν βίωμα ή από ό,τι διάβασε ή άκουσε. Πώς μπορείς λοιπόν να εμπιστευθείς κάτι το οποίο δεν το βλέπεις ή δεν το αγγίζεις; Γι’ αυτό λοιπόν ρισκάρω και πιστεύω στον Θεό, Του εμπιστεύομαι όλη μου την ζωή για να με οδηγήσει στην σωτηρία!
Ρισκάρω σημαίνει τολμώ, δεν μένω άπρακτος, αλλά προσπαθώ, εμπιστεύομαι και συνεχίζω την ζωή μου. Όταν τολμήσουμε και εμπιστευθούμε πραγματικά την ζωή μας όλη στον Χριστό, τότε μόνο θα γνωρίσουμε την πραγματική γαλήνη και ηρεμία που χρειαζόμαστε στην δύσκολη πορεία της ζωής μας.
Αυτός είναι το Φως που διαλύει το σκοτάδι και φωτίζει την οδό της ζωής μας!
Κάθε ένας που ακολουθεί κάποιον οδηγό, περπατά στις πατημασιές του οδηγού του και τον εμπιστεύεται. Ο οδηγός όμως πρέπει να ρισκάρει, να τολμήσει, να προχωρήσει για να οδηγήσει τους υπολοίπους. Εδώ έρχεται η εμπιστοσύνη στον Θεό· Τον βάζεις οδηγό για να ακολουθείς τις πατημασιές Του, και τότε μόνο είναι σίγουρος και ο δικός σου βηματισμός!
+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου
