Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι να προσπαθήση να διατηρήση τη συνείδησί του ο άνθρωπος χωρίς βάρος. Σε περίπτωσι δε που θα αισθανθή κάτι να τον έχη πληγώσει, να το διορθώση αμέσως και έτσι επανέρχεται πάλι στην ίδια κατάστασι. Πόσες και πόσες φορές δεν μας έχει ελέγξει η συνείδησί μας; Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσέχει τη συνείδησί του, όσο περισσότερο την επιμελείται, τόσο λεπτότερα τον οδηγεί.
Όσο δε λεπτότερα τον οδηγεί και τον ελέγχει, τόσον περισσότερο ανεβαίνει στην καθαρότητα. Υπάρχει και η πονηρά λεγομένη συνείδησι, η οποία έρχεται και αυτή πολλές φορές με το πρόσχημα και με το σχήμα και με τη μορφή της αγαθής συνειδήσεως, και όμως στην ουσία είναι η πονηρά συνείδησι, η διεστραμμένη, η εναντίον του Θεού συνείδησι. Η πονηρά συνείδησι είναι εκείνη η φωνή, η οποία διδάσκει αντίθετα, κυρίως πλανεμένα και διεστραμμένα. Η αγαθή συνείδησι έχει σαν αφετηρία και σαν αρχή και σαν θεμέλιο την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή. Η πονηρά συνείδησι έχει ως αρχήν της την υπερηφάνεια και την ανυπακοή.
Όταν δεν πείθεται κανείς στον Γέροντα, όταν αντιστέκεται, όταν άλλα του λέγουν και άλλα λέγει, όταν δεν ακούη, τότε έχει την λεγομένην αυτοπεποίθησι. Η τοιαύτη αυτοπεποίθησι είναι πονηρά συνείδησι.
