Θυμάστε τι είπε ο Θεός στον Κάιν όταν ο Κάιν κατάλαβε ότι η θυσία του δεν ήταν ευπρόσδεκτη; «Ίνα τί περίλυπος εγένου»; Γιατί κατσούφιασες; Γιατί σκοτείνιασες; Γιατί κατέβασες τα μούτρα σου; Κινήθηκες με πονηρία, η θυσία σου δεν ήταν καρδιακή όπως του αδελφού σου του Άβελ, γι’αυτό και δεν έγινε δεκτή. Όμως ο Θεός συγκαταβαίνει και του λέγει «Ησύχασον». Σήκωσε τα μάτια σου, αλλιώς η αμαρτία σου θα σε πνίξει, θα εξουθενώσει το είναι σου, θα συντρίψει κάθε καλό μέσα σου, θα γεννήσει μίσος και κακία. «Ησύχασον».—————————
Τι φοβερός λόγος από τον Θεό. Ησύχασε Κάιν. Ησύχασε άνθρωπε. Το ξέρω ότι η καρδιά σου κινήθηκε πονηρά όμως μην αφήσεις την αμαρτία να σε καταβάλει. Ησύχασε, μετανόησε.
Είναι φοβερός αυτός ο λόγος του Θεού. Ο Κάιν όμως δεν ησυχάζει, δεν μπορεί πλέον να χαρεί με τίποτα. Νιώθει προσβεβλημένος. Αντί να καταλάβει την προσβολή που διέπραξε απέναντι του Θεού, αυτός νιώθει μίσος και για τον Θεό αλλά και για τον αδελφό του.
—————————
Ο πρώτος δολοφόνος, ο Κάιν, είναι ένας αδελφοκτόνος. Σκοτώνει τον αδελφό του γιατί βλέπει τον αδελφό του χαρούμενο. Μια χαρά που ο ίδιος δεν μπορεί να βιώσει λόγο της αμαρτίας του. Ο Θεός του δίνει την λύση. Ησύχασε Κάιν, δες αλλιώς τα πράγματα, υπάρχει λύση, υπάρχει χαρά και για σένα. Ο Κάιν όμως εμμένει στην πονηρία του, δεν βγαίνει από το εγώ του, δεν σκοτώνει την αμαρτία του με την μετάνοια. «Θα σκοτώσω τον αδελφό μου» λέγει, μόνο έτσι νομίζει ότι θα ησυχάσει. Όμως αντί να ησυχάσει «και νυν επικατάρατος συ από της γης».
—————————
Η αμαρτία θεραπεύεται με την μετάνοια. Μία αμαρτία δεν μπορεί να διορθώσει μια άλλη αμαρτία. Ο Κάιν μέσα στην παραζάλη της εμπάθειάς του νόμιζε ότι η θεραπεία της αμαρτίας του (η αποκατάσταση της χαράς του) θα ήταν η παύση του αδελφού του. Η πρώτη του πτώση γέννησε μεγαλύτερη γιατί δεν άκουσε τον Θεό. «Ησύχασον».
—————————
Αμάρτησες λοιπόν και εσύ αδελφέ και συ αδελφή μου; Ησύχασον. Υπάρχει θεραπεία, υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα. Μην αφήσεις την αμαρτία σου να γεννήσει άλλη μεγαλύτερη. Είσαι περίλυπος για την αμαρτία σου; Ησύχασε. Υπάρχει η μετάνοια, η εξομολόγηση. Δεν ήρθε το τέλος ακόμη.
Ησύχασε. Μην πανικοβάλεσε, μην αφήνεις μία πτώση να σε παγιδέψει μέσα στην ακηδία· μην αφήσεις την αμαρτία να κυριαρχήσει πάνω στην λογική σου, στην καρδιά σου, στην ψυχή σου. Γιατί αν το επιτρέψεις αυτό, τότε θα πέσεις ακόμα περισσότερο, θα πληγωθείς ακόμα πιο βαθιά. Ο Θεός στέκει έτοιμος να σε αρπάξει στην αγκαλιά Του, απλά ησύχασε.
—————————
Ναι, έπεσες και λυπήθηκες. Και καλά έκανες. Αυτή η λύπη όμως να είναι αρχή μετανοίας όχι απελπισίας.
—————————
Αυτό είναι αδελφοί μου το μεγαλείο του Θεού μας. Ακόμα και τότε μέσα στην πτώση μας, έρχεται η Παναγαθότητά Του και δεν μας αποπαίρνει, δεν μας μαλώνει, δεν μας απορρίπτει αλλά μας δείχνει την διέξοδο προς την χαρά την απωλημένη. «Ησύχασον παιδί μου, γνωρίζω τι βιώνεις, ξέρω τι περνάς. Όλα μπορούν να διορθωθούν, αρκεί να αφήσεις πίσω την αμαρτία σου, να αρνηθείς το εγώ σου, τότε μπορείς να γευτείς «της ιεράς χαράς και της Χάριτος την ηδονήν».
—————————
Αυτό το «ησύχασον» θα σου πω και σε σένα, θα το πω και στον εαυτό μου μπας και αρχίσουμε να ζούμε μέσα σ’αυτήν την γλυκύτητα της μετάνοιας και της Θείας αποδοχής, της παρηγοριάς και της Θείας συγκατάβασης.
