Αγαπητοί μου αδελφοί, Ιδού ο Νυμφίος έρχεται!
Ένας Νυμφίος, ένας γαμπρός εξήλθε προ ολίγου από το Ιερό Βήμα και τοποθετήθηκε στο κέντρο του ναού. Κι όμως! Ατενίστε την όψη Του! Κάθε άλλο παρά σε γαμήλια χαρά παραπέμπει. Το στεφάνι στο κεφάλι είναι ακάνθινο. Δεν φοράει γαμήλιο ένδυμα. Έχει ήδη φορέσει την χλαμύδα του μαρτυρίου και το κεφάλι του ήδη γέρνει από το βάρος της λύπης.
Τί κρύβεται πίσω από το παράδοξο αυτό θέαμα; Ποιός ο λόγος αυτής της αντίφασης; Ένας και μοναδικός: Η μεγάλη Του αγάπη προς τον εξαντλημένο άνθρωπο. Αυτή τον κάνει ικανό να υποστεί και τον δικό μας πόνο. Αν και Θεός, πάσχει από το ανθρώπινο δράμα μας. Αν και ξένος από κάθε αμαρτία, προσφέρει το πανάχραντο σώμα του για να αποτυπωθούν επάνω του οι πληγές της δικής μας αποστασίας. Είναι αυτός ο Νυμφίος της καταματωμένης μας ύπαρξης. Δεν την απεχθάνεται, δεν την απορρίπτει, δεν την καταφρονεί, αλλά την αγκαλιάζει ως δικό του μέλος, ως κομμάτι της ίδιας του της ύπαρξης και δεν θα ησυχάσει μέχρι να την δει ξανά αγνή και ολόλαμπρη όπως τότε, την πρώτη ημέρα της δημιουργίας της.
Αυτόν προϋπαντήσαμε με ύμνο υπέροχο: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται στην πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας. Γαλήνη και χαρά σ’ εκείνον που θα βρεθεί έτοιμος γι’ αυτήν την συνάντηση. Στο σκοτάδι, όμως, θα μείνει ο αμελής και ο ράθυμος».
Η κάθε λέξη του ύμνου αυτού μας αφορά προσωπικά. Είναι σαν να έχει γραφτεί για μας. Ακούμε το «Ιδού» και είναι σαν να βλέπουμε μπροστά μας τον ίδιο τον Χριστό, που μας κοιτά στα μάτια και σιωπηλά μας καλεί στον δρόμο του μαρτυρίου.
Είναι ο Νυμφίος, ο γαμπρός. Ακριβώς όπως παρουσιάστηκε στην παραβολή των δέκα παρθένων. Είναι η αποτύπωση της ανάγκης για εγρήγορση. Όλες περίμεναν, όλες λαχταρούσαν να εισέλθουν. Μήπως και η δική μας ψυχή, δεν αποζητά την συνάντηση αυτή; Κι όμως, οι βιοτικές μέριμνες ξοδεύουν τον πόθο μας, όπως η φλόγα στο λυχνάρι ξοδεύει το λάδι. Η αναμονή αυτή θέλει αντοχή, θέλει ελπίδα, θέλει βεβαιότητα, πως ο Νυμφίος οπωσδήποτε θα έρθει.
Περνά η ώρα και το σκοτάδι γίνεται όλο και πυκνότερο. Τα αδιέξοδά μας πληθαίνουν. Το μέλλον μάς προκαλεί φόβο, πανικό. Φέρνει μαζί του την αμφιβολία και την απογοήτευση: Ο πειρασμός καραδοκεί, ψιθυρίζοντας: «Αφού δεν ήρθε μέχρι τώρα, δεν θα έρθει ποτέ». Όποιος δεν εξοπλίστηκε με το λάδι της πίστης, δεν θα αντέξει. Όλη η ζωή, όλη η ιστορία, μία πορεία από σκοτάδι σε σκοτάδι. Όλη η ζωή σαν να κινείται στο μέσον της νύχτας. Εκεί που το φως του ήλιου έχει ολοκληρωτικά εξαφανιστεί. Κι όμως! Όταν όλα μοιάζουν να έχουν τελειώσει, ο Νυμφίος έρχεται. Τώρα. Την ώρα του «μη παρέκει». Την ώρα που όλα διαβεβαιώνουν πως το σκοτάδι νίκησε.
Όπως στην άλλη παραβολή, εκείνη των πιστών και των ράθυμων δούλων, ο Κύριος προειδοποιεί πως θα έρθει ξαφνικά, όπως ένας κλέφτης, που κανείς δεν γνωρίζει τον χρόνο της εμφάνισής του. Θα μας επαινέσει μαζί με τους ξάγρυπνους δούλους Του; Θα μας αναδείξει συγκληρονόμους της περιουσίας Του; Είμαστε έτοιμοι; Διψάμε χαρά, διψάμε έλεος, διψάμε την παρουσία Του; Μας βρήκε σε εγρήγορση; Το λάδι της πίστης κρατά ακόμη αναμμένη την λαχτάρα της συνάντησης μαζί Του; Είμαστε άξιοι αυτής της ευεργεσίας; Πώς θα απολογηθούμε, όχι σ’ Εκείνον, αλλά κυρίως στον εαυτό μας, εάν η μεγάλη αυτή ευκαιρία χαθεί;
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται!
Παρών Εκείνος, παρόντες και εμείς. Πρόταση γάμου δεχόμαστε. Την ψυχή μας ζητά. Βρισκόμαστε στο μέσον της πιο σκοτεινής νύχτας, όπου όλα δείχνουν πως το σκοτάδι έχει νικήσει. Ιδού, έρχεται, εμφανίζεται και μας αναζητά, την ώρα, που όλοι Τον θεωρούσαν οριστικά απόντα.
Πάντα έρχεται ο Κύριος. Όποτε και όπως Εκείνος αποφασίζει. Άλλοτε επιλέγει την στιγμή μιας συμφοράς. Άλλοτε την ώρα μιας προδοσίας. Και άλλοτε την στιγμή της αναχώρησης του ανθρώπου από τον κόσμο αυτό. Μακάριοι όσο δεν θα νικηθούν από την απόγνωση, την ραθυμία και την διάσπαση στις φτηνές ηδονές του κόσμου. Μακάριοι οι γρηγορούντες, ανάξιοι δε πάλιν όσοι αφεθούν στην ραθυμία και τον εφησυχασμό.
Ας μην βρεθούμε ανέτοιμοι αυτής της παρουσίας, αδελφοί μου. Ο δρόμος του μαρτυρίου Του είναι δύσβατος. Δεν συγκρίνεται, όμως, με την αγαλλίαση της ελεύσεώς Του ως νικητή του Θανάτου και σωτήρα των ψυχών ημών. Όλοι εδώ απόψε, με πνεύμα κατανύξεως, προσμονής και βαθιάς πίστης, εξερχόμαστε να Τον προϋπαντήσουμε!
Αμήν! Έρχου πεφιλημένε Νυμφίε! Έρχου Κύριε Ιησού!
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ