1. ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»! Ἀνέστη! Καὶ τὸ θριαμβευτικὸ αὐτὸ μήνυμα ἀντηχεῖ μέσα στοὺς αἰῶνες καὶ πλημμυρίζει τοὺς πιστοὺς μὲ ἀγαλλίαση. Μ’ αὐτὸ τὸ μήνυμα ξεκινᾶ ὁ ἅγιος εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων». Καὶ λέει ὅτι τὸ πρῶτο του βιβλίο, τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, τὸ ἔγραψε γιὰ νὰ ἐξιστορήσει ὅλα τὰ ἐκπληκτικὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς καὶ τὶς θαυμαστὲς διδασκαλίες, ποὺ κήρυξε μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς. Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὴν Ἀνάληψή του ὁ Κύριος μετὰ τὴ Σταύρωσή του καὶ τὸ θάνατό του ἐμφανίστηκε ἀναστημένος στοὺς Ἀποστόλους του. Καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες του ὁδηγίες καὶ ἐντολές. «Παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις». Μὲ πολλὰ καὶ ἀδιαμφισβήτητα τεκμήρια τοὺς βεβαίωσε ὅτι ἦταν πραγματικὰ ζωντανός. Γι’ αὐτὸ κάποιες φορὲς μάλιστα ἔτρωγε μαζί τους. Καὶ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐξηγοῦσε τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ νὰ περιμένουν τὴν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως ποὺ τοὺς ἔδωσε: ὅτι ὁ Θεὸς Πατὴρ θὰ τοὺς ἔστελνε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ θὰ τοὺς ἐνίσχυε στὸ ἔργο τους καὶ στὴ ζωή τους.
Γιατί ὅμως ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς τονίζει τόσο πολὺ τὰ τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου; Διότι οἱ μαθητές, ποὺ ἀρχικὰ δυσπιστοῦσαν, ἔπρεπε νὰ πεισθοῦν στὴν Ἀνάσταση μὲ ἀποδείξεις μεγάλες καὶ πολλές, γιὰ νὰ μὴν τοὺς μείνει καμία ἀμφιβολία. Ἀργότερα ἔπρεπε νὰ διαβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι τὸ μέγιστο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως μέσα ἀπὸ τὴν προσωπική τους ἐμπειρία. Νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι δὲν ἀπατήθηκαν, ὅτι δὲν πιστεύουν σ’ ἕνα μύθο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἐνῶ θὰ μποροῦσε ἀμέσως μετὰ τὴν Ἀνάστασή του νὰ ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς, παρέμεινε σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες κοντά τους, συγκαταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία τους. Γιὰ νὰ τοὺς δώσει τεκμήρια ἀδιάσειστα ὅτι πραγματικὰ ἀναστήθηκε· τεκμήρια ποὺ θὰ τοὺς ἔπειθαν μὲ τὶς αἰσθήσεις τους. Τοὺς ἔδειξε τὶς οὐλὲς ἀπὸ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια του, στὰ πόδια του καὶ στὴν ἁγία πλευρά του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔφαγε μαζί τους. Κι ἔτσι οἱ μαθητὲς βεβαιωμένοι ἀπόλυτα στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔτρεξαν στὰ πέρατα τοῦ κόσμου κι ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Κήρυξαν μὲ ἀπόλυτη πεποίθηση τὸ συγκλονιστικότερο μήνυμα, ὅτι ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο. Ἄνοιξε πλέον τὸ δρόμο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὴ δική του Ἀνάσταση ἔγινε ὁ πρόδρομος τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως. Καὶ μᾶς καλεῖ σὲ νέα ἀναστημένη ζωή.
Γιατί ὅμως ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς τονίζει τόσο πολὺ τὰ τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου; Διότι οἱ μαθητές, ποὺ ἀρχικὰ δυσπιστοῦσαν, ἔπρεπε νὰ πεισθοῦν στὴν Ἀνάσταση μὲ ἀποδείξεις μεγάλες καὶ πολλές, γιὰ νὰ μὴν τοὺς μείνει καμία ἀμφιβολία. Ἀργότερα ἔπρεπε νὰ διαβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι τὸ μέγιστο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως μέσα ἀπὸ τὴν προσωπική τους ἐμπειρία. Νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι δὲν ἀπατήθηκαν, ὅτι δὲν πιστεύουν σ’ ἕνα μύθο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἐνῶ θὰ μποροῦσε ἀμέσως μετὰ τὴν Ἀνάστασή του νὰ ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς, παρέμεινε σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες κοντά τους, συγκαταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία τους. Γιὰ νὰ τοὺς δώσει τεκμήρια ἀδιάσειστα ὅτι πραγματικὰ ἀναστήθηκε· τεκμήρια ποὺ θὰ τοὺς ἔπειθαν μὲ τὶς αἰσθήσεις τους. Τοὺς ἔδειξε τὶς οὐλὲς ἀπὸ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια του, στὰ πόδια του καὶ στὴν ἁγία πλευρά του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔφαγε μαζί τους. Κι ἔτσι οἱ μαθητὲς βεβαιωμένοι ἀπόλυτα στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔτρεξαν στὰ πέρατα τοῦ κόσμου κι ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Κήρυξαν μὲ ἀπόλυτη πεποίθηση τὸ συγκλονιστικότερο μήνυμα, ὅτι ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο. Ἄνοιξε πλέον τὸ δρόμο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὴ δική του Ἀνάσταση ἔγινε ὁ πρόδρομος τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως. Καὶ μᾶς καλεῖ σὲ νέα ἀναστημένη ζωή.
2. ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Στὴ συνέχεια ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς μᾶς περιγράφει κάτι παράδοξο. Ἐνῶ, λέει, ὁ Κύριος ἔδινε ἀδιάσειστα τεκμήρια στοὺς μαθητές του γιὰ τὸ συνταρακτικὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, αὐτοὶ περίμεναν μίαν ἄλλη Ἀνάσταση, ἐπίγεια καὶ πολὺ κατώτερη. Περίμεναν τὴν ἀνάσταση τοῦ ἔθνους τους. Γι’ αὐτὸ καὶ κάποια στιγμὴ ὅλοι μαζὶ πλησίασαν τὸν ἀναστημένο Κύριο καὶ Τὸν ρωτοῦσαν: Κύριε, πές μας, ἔφθασε ἄραγε ἡ ἡμέρα νὰ ἀποκαταστήσεις τὴ βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ; Ὁ Κύριος ὅμως τοὺς ἀπάντησε: Δὲν εἶναι δικό σας δικαίωμα νὰ μάθετε αὐτὸ ποὺ κρατᾶ ὁ Πατὴρ στὴν ἀποκλειστική του ἐξουσία. Ἐσεῖς θὰ πλημμυρίσετε μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ θὰ γίνετε μάρτυρες τῆς ζωῆς μου καὶ τῆς διδασκαλίας μου «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».
Μᾶς προκαλεῖ ἀσφαλῶς ἐντύπωση ἡ ἐσφαλμένη αὐτὴ ἰδέα ποὺ εἶχαν οἱ μαθητὲς ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν Ἀνάσταση γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ. Νόμιζαν ὅτι ὁ Κύριος σὲ λίγο θὰ ἐγκαθίδρυε μία ἐγκόσμια βασιλεία. Μιὰ βασιλεία ποὺ θὰ ἀπελευθέρωνε τὸ ἔθνος τους ἀπ’ τὴ ρωμαϊκὴ κυριαρχία καὶ θὰ τὸ ἀποκαθιστοῦσε στὴν παλιά του δόξα. Τρία χρόνια ζοῦσαν μαζὶ μὲ τὸν Κύριο καὶ δὲν εἶχαν καταλάβει ἀκόμη ὅτι ἡ Βασιλεία του δὲν ἦταν «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἀλλὰ καὶ τώρα; Βλέπουν τὸν Κύριο ἀναστημένο! Αὐτὸν ποὺ νίκησε τὸ θάνατο. Αὐτὸν ποὺ τοὺς καλεῖ σὲ μία Βασιλεία ἀσυγκρίτως ἀνώτερη. Κι αὐτοὶ περιμένουν ἀκόμη μιὰ βασιλεία ἐγκόσμια. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς διορθώνει καὶ τοὺς προσανατολίζει ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στὰ οὐράνια. Καὶ τοὺς καλεῖ νὰ δώσουν τὴ μαρτυρία τους ὄχι γιὰ μιὰ βασιλεία ἰουδαϊκή, ἀλλὰ γιὰ μιὰ Βασιλεία παγκόσμια, πνευματικὴ καὶ αἰώνια. Βέβαια οἱ μαθητὲς πρὶν ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὶς ἀσύλληπτες διαστάσεις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ὅμως ὁπλισμένοι μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄργωσαν τὰ πέρατα τοῦ κόσμου γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ θριαμβευτικὸ μήνυμα τῆς Βασιλείας αὐτῆς· νὰ κηρύξουν ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἀναστημένος βασιλεὺς ὄχι μόνο τοῦ Ἰσραὴλ ἀλλὰ ὅλης τῆς κτίσεως. Καὶ γι’ αὐτό τους τὸ κήρυγμα ἔδωσαν ἀκόμη καὶ τὴ ζωή τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ἑκατομμύρια μαρτύρων, κηρύττοντας τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ προσμένοντας τὴν Ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Καὶ ἡ μαρτυρία τους θριαμβευτικὰ ἀντηχεῖ ἀκόμη σ’ ὅλη τὴν κτίση. Ἀνέστη ὁ Κύριος. Διότι «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ».
Μᾶς προκαλεῖ ἀσφαλῶς ἐντύπωση ἡ ἐσφαλμένη αὐτὴ ἰδέα ποὺ εἶχαν οἱ μαθητὲς ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν Ἀνάσταση γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ. Νόμιζαν ὅτι ὁ Κύριος σὲ λίγο θὰ ἐγκαθίδρυε μία ἐγκόσμια βασιλεία. Μιὰ βασιλεία ποὺ θὰ ἀπελευθέρωνε τὸ ἔθνος τους ἀπ’ τὴ ρωμαϊκὴ κυριαρχία καὶ θὰ τὸ ἀποκαθιστοῦσε στὴν παλιά του δόξα. Τρία χρόνια ζοῦσαν μαζὶ μὲ τὸν Κύριο καὶ δὲν εἶχαν καταλάβει ἀκόμη ὅτι ἡ Βασιλεία του δὲν ἦταν «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἀλλὰ καὶ τώρα; Βλέπουν τὸν Κύριο ἀναστημένο! Αὐτὸν ποὺ νίκησε τὸ θάνατο. Αὐτὸν ποὺ τοὺς καλεῖ σὲ μία Βασιλεία ἀσυγκρίτως ἀνώτερη. Κι αὐτοὶ περιμένουν ἀκόμη μιὰ βασιλεία ἐγκόσμια. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς διορθώνει καὶ τοὺς προσανατολίζει ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στὰ οὐράνια. Καὶ τοὺς καλεῖ νὰ δώσουν τὴ μαρτυρία τους ὄχι γιὰ μιὰ βασιλεία ἰουδαϊκή, ἀλλὰ γιὰ μιὰ Βασιλεία παγκόσμια, πνευματικὴ καὶ αἰώνια. Βέβαια οἱ μαθητὲς πρὶν ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὶς ἀσύλληπτες διαστάσεις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ὅμως ὁπλισμένοι μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄργωσαν τὰ πέρατα τοῦ κόσμου γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ θριαμβευτικὸ μήνυμα τῆς Βασιλείας αὐτῆς· νὰ κηρύξουν ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἀναστημένος βασιλεὺς ὄχι μόνο τοῦ Ἰσραὴλ ἀλλὰ ὅλης τῆς κτίσεως. Καὶ γι’ αὐτό τους τὸ κήρυγμα ἔδωσαν ἀκόμη καὶ τὴ ζωή τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ἑκατομμύρια μαρτύρων, κηρύττοντας τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ προσμένοντας τὴν Ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Καὶ ἡ μαρτυρία τους θριαμβευτικὰ ἀντηχεῖ ἀκόμη σ’ ὅλη τὴν κτίση. Ἀνέστη ὁ Κύριος. Διότι «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ».
