Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Ὑπόταξε τή σάρκα σου καί τίς ἐπιθυμίες της, ποδοπάτησέ την. Βάλε κάθε σαρκικό στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τή λάσπη, τήν ἀκαθαρσία, μή φροντίζεις γι᾿ αὐτό. Κύριε, «Σοῦ ἐστιν ἡ δύναμις», βοήθησέ μας!
Ὅταν κάθε τί τό σαρκικό κι ἁμαρτωλό τό λογαριάζουμε γιά τίποτα, τότε ὁ Κύριος θά ᾿ναι τά πάντα γιά μᾶς. Τότε ὁ Σωτήρας μας θά βασιλεύει στίς καρδιές μας, πάνω στά ἐρείπια τῶν ἐπίγειων ἐπιθυμιῶν μας.
**
Πρέπει νά ἐξομολογούμαστε συχνότερα τίς ἁμαρτίες μας. Μέ τήν ἀνοιχτή παραδοχή κι ὁμολογία τους τίς μαστιγώνουμε καί νιώθουμε μεγαλύτερη ἀπέχθεια γι᾿ αὐτές. Ἀναλογίσου, ἄνθρωπε, σέ τί μιζέρια σ᾿ ἔχει ὁδηγήσει ἡ καταραμένη ἁμαρτία καί τί ἔκανε γιά τή σωτηρία σου ὁ Χριστός, ὁ Κύριος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ!
Θυμήσου τή σάρκωσή Του, τήν ἐθελούσια θυσία Του, τή συνομιλία Του μέ τούς ἀνθρώπους, τά ἔργα Του, τά θαύματά Του! Σκέψου πῶς μυκτηρίστικε, ὑβρίστηκε. Καταδέχτηκε νά τόν φτύσουν, νά τόν κολαφίσουν, νά Τόν καρφώσουν ἀτιμωτικά πάνω στό σταυρό. Δέχτηκε νά πεθάνει, νά ταφεῖ καί μετά ἀναστήθηκε «ἐκ νεκρῶν».
Πόσα ὑπόφερε γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τά αἰώνια βάσανα καί τί ζητάει ἀπό σένα γιά ἀνταπόδοση;
Νά τοῦ ἀφοσιωθεῖς ἀπόλυτα. Νά μή ζεῖς γιά τόν ἑαυτό σου ἀλλά γιά Ἐκεῖνον, νά τηρεῖς τίς ἐντολές Του. Μακριά λοιπόν ἀπό ὅ,τι σέ τραβάει πρός τήν ἁμαρτία.
Ἀπόφευγε τίς σαρκικές ἐπιθυμίες, τήν ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί τήν ὑπερηφάνεια.
Σταύρωσε τή σάρκα σου, μαζί μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες.
Σῶσε τήν ψυχή σου μέ τήν ὑπομονή.
Ἀγάπα τό Θεό καί τόν πλησίον σου σάν τόν ἑαυτό σου.
