Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα:Θλίψεις

πό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

σίου Μακαρίου τς πτινα

(ποσπάσματα πιστολν)

Θλίψεις
«Σ᾿ εχαριστ πού μο ποκάλυψες τή θλίψη τς πληγωμένης καρδις σου. να δυνατό, κτινοβόλο φς μέ τυλίγει, κάθε φορά πού μοιράζομαι μέ λλους τή λύπη τους…

Θά μπορούσαμε νά πομε τι Χριστός μς λέει: «Καταδέχθηκα τό σταυρό γιά τή σωτηρία τν νθρώπων. Καί ποιον διαλέγω καί θέλω νά τραβήξω κοντά Μου, σ᾿ κενον πρτα-πρτα στέλνω θλίψεις, καί μάλιστα τή μιά πίσω πό τήν λλη. κείνου τήν καρδιά τρυπάω πρτα μέ βέλη βουτηγμένα στό πικρό δηλητήριο το πόνου. Ατό τό κάνω. Καί τό κάνω γιά νά πεθάνει. Νά πεθάνει γιά τόν κόσμο, νά νεκρωθε πέναντι στήν καταμάχητη γοητεία, τή γλυκειά λξη πού σκον ο φήμερες πολαύσεις καί κοσμική δύναμη. μάστιγα τν θλίψεων εναι σημαία τς γάπης Μου. Μ᾿ ατό τόν τρόπο πλήγωσα τήν καρδιά το δούλου Μου Δαβίδ. Καί ταν θύελλα τν συμφορν τόν χώρισε πό τόν κόσμο, τότε μόνο νος του γέμισε μέ συνταρακτικούς σωτήριους λογισμούς. Μιά προσδόκητη, ελογημένη μεταστροφή συντελέσθηκε μέσα του, καί πλημμύρισε λόκληρη τήν παρξή του…»

*

Μέσα σέ μιά ρθόδοξη καρδιά, λύπη καί τό πένθος γιά τούς νεκρούς σύντομα διαλύεται καί ξατμίζεται κάτω πό τό φς τς ληθινς σοφίας. τσι, στερ᾿ πό λίγο, τή θέση το πόνου παίρνει μιά καινούργια γνώση, που κυριαρχε πίστη καί λπίδα. Ατή γνώση χι μόνο ξεπλένει τήν ψυχή πό κάθε χνος λύπης, λλά καί τή γεμίζει χαρά καί εφροσύνη.

πίστη δίνει στό νο φτερά καί τόν λευθερώνει. Ατή λευθερία κδηλώνεται καί ποδεικνύεται μέ μιάν ρεμη σταθερότητα στή ζωή το νθρώπου, μιά σταθερότητα πού δέν διασαλεύεται π᾿ ποιεσδήποτε περιστάσεις, θετικές ρνητικές. Τό ργανο πού κόβει τίς λυσίδες καί μς λευθερώνει, εναι ξαγνισμένος, «κεκαθαρμένος» νος. νος, πού εναι σέ θέση νά διακρίνει καί νά ξιχνιάζει τό ληθινό, τό κρυφό, τίς μυστικές ατίες καί τούς σκοπούς κάθε γεγονότος καί κάθε συγκυρίας. Καί κάθαρση το νο γίνεται κατορθωτή μέ τόν διάκοπο λεγχο τν λογισμν, μέ τήν νάγνωση τν θείων Γραφν, μέ τή μελέτη τν βιβλίων τν θεοφόρων Πατέρων καί μέ τήν κκοπή τν σωματικν δονν καί πολαύσεων. λ᾿ ατά μως δέν θά καταλήξουν σέ κάποιο θετικό ποτέλεσμα, ν δέν καλύπτονται πάντοτε πό τό πέπλο τς ζωντανς καί διάλειπτης προσευχς, πού παρέχει τήν προστασία καί τήν νίσχυση το Θεο.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ