Ἡ ψυχή ζῇ πολύ ἐπί τῆς γῆς καί ἀγαπᾶ τά γήινα κάλλη. Ἀγαπᾶ τόν οὐρανόν καί τόν ἥλιον, ἀγαπᾶ τούς ὡραίους κήπους, τήν θάλασσαν καί τούς ποταμους, τά δάση καί τούς λειμῶνας· ἀγαπᾶ ἡ ψυχή καί τήν μουσική, καί ὄλα αὐτά τά ἐπίγεια γλυκαίνουν αὐτήν. Ἀλλ’ ὅταν αὕτη γνωρίση τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τότε δέν θέλει πλέον νά βλέπη τά ἐπίγεια.
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης
